65 سال با لندروور در جاده‌ها

بسیاری از مردم ممکن است نام دیفندر را نشینده باشند اما این خودرو برای بسیاری از مردم جهان شناخته شده است. دیفندر را در جاده ابریشم، شهرهای دور افتاده در آفریقا، خیابان‌های لندن و حتی میدان‌های جنگ می‌توان دید. دیفندر به نوعی پرچم بریتانیا در گوشه و کنار دنیا در طی سال‌های متمادی بوده است. دیفندر با تولید تعدادی خودروی سفارشی به صورت محدود در ژانویه 2016 پرونده کاری خود را  در این سال بست اما همه منتظر رونمایی از نسل جدید دیفندر با رویکردهای زیست محیطی، کاهش مصرف سوخت و افزایش ایمنی در نسل جدید این خودرو محبوب هستند.
مدل‌های اصلی لندروور شامل سری‌های یک، دو و سه که بین سال‌های 1948 تا 1985 تولید می‌شدند به نوعی ریشه‌های دیفندر محسوب می‌شوند.دیفندر در آن سال‌ها جدی‌ترین رقیب جیپ آمریکایی ویلز بود. دیفندر‌ها به سخت جانی معروف بوده‌اند و جالب است که بنا به اعلام این شرکت، هنوز بیش از هفتاد درصد دیفندر‌های آن دوره مورد استفاده قرار می‌گیرند. سیستم تعلیق تخت و نیز سیستم انتقال نیرو به یک یا دو دیفرانسیل از ویژگی‌های مهم این خودرو است علاوه بر این انواع متفاوتی از بدنه مانند سقف نرم بازشو و یا نمونه‌های دو درب و چهار درب واگن، پیک آپ نظامی و برف رو را نیز داراست. مدل‌های جدید از دیفندر که شباهت‌هایی هم به نسل‌های قدیمی‌تر داشت در سال 1983 معرفی شد. این مدل‌ها با همان اتاق جعبه ای شکل ولی با جلو پنجره مسطح و به نام لندروور 90 و لندروور 110 به بازار معرفی شدند. البته در سال 1989 برای اینکه خریداران این خودرو را با مدل سال 90 اشتباه نگیرند پسوند دیفندر هم به آن اضافه شد. عدد 90 نشان دهنده فاصله 90 اینچی (2.28 متر) بین دو محور و عدد 110 نیز نمایانگر فاصله 110 اینچی (2.8 متر) بین محورها بود. بعدتر مدلی نیز با فاصله محور 127 اینچ (3.22 متر) نیز به بازار معرفی شد. تفاوت‌های ظاهری کمی بین این خودرو و مدل‌های سری سه لندروور وجود داشت. در این مدل موتور و قسمت‌های مکانیکی بهبود یافته بودند و تغییراتی نیز در جلو پنجره، درب کاپوت، گلگیرها، سقف، دستگیره و نیز طراحی کلی اتاق به وجود آمده بود.
در این دوران لندروور کم کم تبدیل به یک خودروی تفریحی شده بود درنتیجه توجه بیشتری به راحتی سرنشینان، طراحی داخلی بهتر و افزودن طرح‌های گرافیکی بر روی بدنه صورت گرفت. امکانات رفاهی مانند رادیو و شیشه‌شور برای چراغ‌ها اضافه شد و نیز سیستم تعلیق برگی تخت به فنرهای متداول تغییر پیدا کرد. علاوه براین ظرفیت بار، سواری راحت‌تر و نیز توانایی‌های خارج از جاده این خودرو نیز توسعه یافت تا رضایت و راحتی بیشتر برای مشتریان فراهم شود. ساده بودن بدنه اصلی این خودرو باعث شد تا برای بسیاری از کاربری‌های مختلف نظامی، کشاورزی، پزشکی و نجات یک خودروی قابل اطمینان و کارآمد باشد. موتورهای این خودرو به غیر از نمونه 8 سیلندر آن، دارای قدرت و مصرف سوخت قابل قبولی بودند. دیفندر برای سال 1990 تنها دو نمونه با موتورهای 134 اسب بخار هشت سیلندر 3.5 لیتری و 85 اسبی 2.5 لیتری توربو دیزل داشت. این موتور دیزلی در طول دهه 90 دچار تغییراتی شد با تغییر سرسیلندر آلومینیومی، بهینه‌سازی توربوشارژر و تزریق مستقیم سوخت قدرت آن تا 107 اسب بخار و گشتاور آن تا 264 نیوتن متر افزایش پیدا کرد.
فاصله محور‌ها در مدل 127 اینچی بدون تغییر خاصی در ابعاد بدنه  تبدیل به 130 اینچ شد. در کل دوران دهه 90 بیشتر امکانات رفاهی این خودرو افزایش یافت مثلا گیربکس اتوماتیک، تهویه مطبوع و رنگ‌های متالیک به آن اضافه شد. همکاری بی ام دبلیو با شرکت روور نیز باعث شد در یک دوره موتور‌های 6 سیلندر بی ام دابلیو که عملکرد بسیار بهتری نسبت به موتور‌های اصلی هشت سیلندر روور داشت، در آن مورد استفاده قرار بگیرد. خودروهای دیفندر در سال 2002 تغییرات بیشتری را شاهد بودند؛ موتور 5 سیلندر توربودیزل بهبود یافته 2.5 لیتری، تجهیزات گرم‌کن شیشه و صندلی‌های جلو، تهویه مطبوع خودکار، سیستم ترمز ضد قفل، سیستم کنترل کشش و روکش چرمی صندلی از جمله امکانات لوکسی بود که به این خودرو اضافه شد. علاوه بر این‌ها پنجره‌های دیفندر برای اولین بار برقی شدند!موتور فورد در سال 2007 برای هماهنگی با قوانین آلایندگی هوا جایگزین موتور قبلی TD5 شد. این موتور توربوشارژری 4 سیلندر با گنجایش موتور 2.4 لیتر برای شرایط بد آب و هوایی طراحی شده بود و هندسه متغیر توربوشارژر آن باعث بهبود منحنی گشتاور شده بود و به این خودرو امکان حرکت در زوایای شدید و یدک کشی را می‌داد.
این خودرو داشبورد جدید داشت که تقریبا از 1983 در دیفندرها تغییری نکرده بود. پنل مرکزی با الهام از فورد ترانزیت به همراه نشانگرهای دقیق‌تر در کابین قرار گرفته بودند. بخش‌های بسیار دیگری هم که از دهه 70 در این خودرو به جا مانده بود حذف شدند. صندلی‌های رو در روی عقب که بر اساس قوانین جدید اتحادیه اروپا، ایمن نبودند حذف شدند و به جای آن‌ها دو صندلی رو به جلو اضافه شدند و ظرفیت سرنشینان به 4 نفر کاهش پیدا کرد. در نمونه دیفندر 110 نیز ظرفیت از 9 نفر به 7 نفر کاهش پیدا کرد ولی با این‌همه تغییرات بدنه بیرونی، همچنان بسیار کم بودند. آخرین گروه از تغییرات در سال 2011 بر روی دیفندرها اتفاق افتادند. لندروور در این سال اعلام کرد که مشغول به کار بر روی جانشینی برای این خودرو است. نمونه کانسپت مفهومی DC100 اولین خودرو از این گروه بود که در آن مقررات ایمنی در برخورد با عابرین پیاده و نیز مسایل زیست محیطی در نظر گرفته شده بود. اما بعدتر اعلام شد که نمونه نهایی این خودرو شباهتی به کانسپت معرفی شده نخواهد داشت.
تفاوت اصلی خودروهای دیفندر این سال تغییر موتور قبلی با یک موتور 2.2 لیتری جدید از فورد ولی با همان قدرت و گشتاور موتور قبل بود. در ضمن از همان گیربکس شش سرعته قبلی نیز در این نمونه جدید استفاده شده بود. در این دوره مشتریان دیفندر کاهش قابل توجهی پیداکرده بوند و به مشتریان نظامی و تعدادی مشتری خاص محدود شده بودند. هر چند که ممکن است این روزها لندروور توجه بیشتری بر مدل‌های لوکس خود با تمرکز بر استفاده‌های شهری مانند دیسکاوری و رنجروور اِووک داشته باشد اما صاحبان جدید هندی شرکت جگوار- لندروور باید ارزش بیشتری برای دیفندر به عنوان تابلویی تاریخی از صنعت بریتانیا و قلب کمپانی لندروور قایل باشند.