هنگامی که صحبت از هاچ بک‌های تند و تیز می‌شود اولین نام‌هایی که به ذهن می‌رسد فولکس واگن گلف، فورد فوکس آر اس، فورد فیستا اس تی، سوبارو امپرزا دابلیو آر اکس اس تی آی و هوندا سیویک تایپ آر است. البته در رده‌ی قیمتی بالاتری به نسبت این خودروها، هاچ بک‌های بسیار جذاب دیگری مانند مرسدس بنز آ ام گ ای ۴۵، ب ام و ام ۱۳۵ آی و آئودی آر اس ۳ هم وجود دارند. این خودروها در واقع هرچیزی را که یک نفر از یک هاچ بک اسپرت انتظار دارد برآورده می‌کنند چرا که می‌توانند اوج لذت رانندگی را در جثه‌ای کوچک به رانندگان خود اهدا کنند. البته در این کلاس خودروهای کم نام نشان تری مانند رنو مگان آر اس، پژو ۳۰۸ جی تی آی، و تویوتا یاریس گرمن (GRMN) هم حضور دارند که با وجود شهرت کمتر به نسبت سایر رقبا خودروهای جذابی هستند. با توجه به این که بسیاری از بزرگ ترین نام‌های صنعت خودروسازی مدت‌هاست که در این کلاس خودرو تولید می‌کنند و بی شک گلف آر و فوکس آر اس خودروهایی جادویی هستند می‌توانیم به این نتیجه برسیم که این کلاس یکی از سخت ترین کلاس‌ها برای خودروسازان تازه وارد محسوب می‌شود و اگر خودروسازی قصد وارد شدن به این کلاس را داشته باشد باید خودرویی بسازد که بینهایت خوب باشد. ذکر این نکته ضروری است که طبق اعلام فور خط تولید فوکس به زودی متوقف خواهد شد و دیگر فورد فوکس که یکی از بهترین هاچ بک‌های دنیاست تولید نخواهد شد.

ولاستر، نامتقارن

خودروهای مشهور این کلاس هر یک ویژگی منحصر به فردی دارند. به عنوان مثال فورد فوکس آر اس یک شاهکار مهندسی در هماهنگی پیشرانه و دیفرانسیل است و رانندگی با گلف بسیار ساده و لذت بخش است. ولاستر هم از این قاعده مستثنی نیست و این خودرو هم یک خصوصیت ویژه دارد. اما بر خلاف سایر بزرگان این عرصه خصوصیت ولاستر در ظاهر خودرو است. طراحی ولاستر نا متقارن است. 
هیوندای ولاستر در سمت راننده یک در کشیده و بزرگ دارد و این طور به نظر می‌رسد که با یک هاچ بک دو در طرف هستیم. اما اگر نگاهی به سمت شاگرد این خودرو بیاندازید متوجه خواهید شد که در این قسمت دو در وجود دارد. بله، هیوندای ولاستر یک خودروی ۳ در است. ذکر این نکته در این جا ضروری است که طول در سمت راننده‌ی این خودرو  برابر با طول دو در سمت شاگرد در مجموع نیست. به صورت ساده تر باید بگوییم که ستون ‌های جانبی میانی این خودرو بر یکدیگر منطبق نیستند. به وضوح می‌توان تشخیص داد که هیوندای برای متفاوت کردن این خودرو چه سختی زیادی را به جان خریده است. برای پی بردن به پیچیدگی‌های و مشکلات ساخت این خودرو باید به این نکته توجه داشته باشیم که این خودرو به کشور‌های راست فرمان مانند بریتانیا هم صادر می‌شود و برای این کار هیوندای مجبور است که هاچ بک عجیب خود را با انبوهی از تغییرات به تولید برساند. 

یکی دیگر از مشکلاتی که این طراحی برای این خودرو بوجود آورده است این است سوار شدن برای سرنشینان عقبی خودرو از سمت راننده بسیار سخت تر از سمت شاگرد است چرا که در سمت راننده فقط یک در وجود دارد و سرنشین عقب برای سوار شدن به خودرو از این در مجبور است صندلی جلوی خودرو را به سمت جلو خم کند.
هیوندای ولاستر یا به قول هموطنانمان ولستر هم اکنون در نسل دوم خود قرار دارد و در این نسل هم کماکان این خودرو از طراحی پیچیده‌ی نامتقارن خود بهرمند است. نسل اول این خودرو بین سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۷ تولید شده است که برخی از نسخه‌های آن هم به صورت رسمی و غیر رسمی به ایران وارد شدند. نسل دوم این خودرو از سال ۲۰۱۷ بر روی خط تولید قرار دارد و به عنوان یک مدل ۲۰۱۹ به دست خریداران رسیده است.

نسل دوم ولاستر با وجود عدم تقارن طراحی، به نسبت نسل اول خود طراحی ساده تر و شیک تری دارد و دیگر خبری از خطوط و حجم‌های پر شمار در جای جای بدنه‌ی آن نیست. این خودرو همچنین یک نسخه‌ی ان (N) هم دارد. برند ان در هیوندای اشاره به فعالیت‌های مسابقه‌ای هیوندای مانند رالی قهرمانی جهان دارد. خودروهای دارای پسوند ان در اسم خود اسپرت‌تر و پر قدرت تر از خودروی معمولی هستند. این برند به نوعی مانند برند ام برای ب ام و و یا آ ام گ برای مرسدس بنز است و هدف نهایی آن متمایز کردن خودروهای معمولی هیوندای از نسخه‌ی اسپرت آن‌هاست. این برند در سال ۲۰۱۷ و با خودروی آی ۳۰ معرفی شده است و قدمت چندانی ندارد. با این حساب هیوندای راه درازی دارد تا بتواند این برند نوپا را به جایگاه واقعی خود برساند.

ولاستر نسل اول در ایران

در ایران خودروهای کمی وجود دارند که برای لذت بردن از رانندگی ساخته شده‌اند. البته خودروهایی مانند ب ام و سری ۴، پورشه ۷۱۸، مرسدس بنز سی ال ای، مینی کوپر اس و لوتوس الیز اس در ایران وجود دارند اما این خودروها به قدری گران هستند که خریدن آن‌ها چه قبل از مشکلات اقتصادی چه پس از آن برای معدود افرادی امکان پذیر است. پس از این خودروهای گران قمیت جذاب به رده‌ی اقتصادی این خودروهای جذاب می‌رسیم که به واقع بسیار نایاب هستند. تویوتا جی تی ۸۶، کیا سراتو کوپ و هیوندای ولاستر جز معدود خودروهای هستند که برای لذت بردن از رانندگی طراحی شده‌اند و قیمتشان به نسبت پورشه و ب ام و پایین تر است.
هیوندای ولاستر نسل اول ظاهری به نسبت خاص دارد و تقریبا به راحتی می‌تواند توجه عابران و رانندگان دیگر را به خودش جلب کند. نسخه‌ای از این خودرو که در ایران حضور دارد به یک پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر مجهز است. 

این خودرو مدتی توسط آسان موتور به ایران وارد شد. نسخه‌ی رسمی آسان موتور مجهز به پیشرانه‌ی تنفس طبیعی بود که می‌توانست ۱۳۸ اسب بخار و ۱۶۷ نیوتن متر گشتاور تولید کند. این خودرو به کمک جعبه دنده‌ی ۶ سرعته‌ی دو کلاچه و البته محور جلو قادر است جثه‌ی ۱.۳ تنی خود را ظرف کمتر از ۱۱ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند که آن چنان هیجان انگیز محسوب نمی‌شود. به جز این مدل که به صورت رسمی توسط آسان موتور وارد کشور ما شده است مدل توربوی این خودرو هم در بازار به صورت خیلی کم وجود دارد. این مدل به یک پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری توربو مجهز است که ۲۰۰ اسب بخار نیرو و ۲۷۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. شتاب این نسخه به صورت رسمی کمتر از ۷ ثانیه است اما قطعا این عدد با بنزین ایران بدست نخواهد آمد. این نسخه‌ی توربو قوی ترین نسخه‌ی ولاستر نسل اول بوده است.

طراحی

هیوندای ولاستر بیش از آن که به خاطر عملکرد فنی مورد توجه قرار گرفته باشد به دلیل طراحی نامتقارن خود است که مورد توجه قرار می‌گیرد. نسل اول این خودرو را به هیچ وجه نمی‌توان خودرویی زیبا دانست. نسل دوم این خودرو بهبودهای فراوانی را تجربه کرده است و بیشتر شبیه به سایر محصولا هیوندای مانند الانترا شده است. نسل دوم طراحی ساده تر و خلوت تری به نسبت نسل اول دارد اما کماکان اگر طراحی نامتقارن آن را کنار بگذاریم طراحی آن چندان متفاوت با سایر خودروهای سطح پایین این کلاس نیست.

طراحی خارجی

نمای جلویی این خودرو تفاوت فاحشی با سایر هیوندای‌های هم نسل خود ندارد و بدون هیچ مشکلی می‌توان تشخیص داد که ولاستر هم یک هیوندای است. این نما از نظر جذابیت‌ هم در سطح بالاتری به نسبت سایر خودروهای خودروساز کره‌ای بزرگ قرار نمی‌گیرد. در این نما همه چیز پیرامون ورودی هوای بسیار بزرگ مرکزی قرار گرفته است. دور تا دور این ورودی هوای چراغ‌های ساده و کمی خشن، ورودی هواهای کوچک و بزرگ قرار گرفته‌اند. البته خطوط روی کاپوت در مجموع توانسته‌اند تا ظاهری به نسبت اسپرت به این خودرو ببخشند. در نسخه‌ی ان دو خط قرمز در این نما وجود دارد و البته گرافیک بعضی از ورودی‌های هوا هم دست خوش تغییر شده است.
در نمای جانبی این خودرو اصلی ترین چیزی که توجه بیننده را به خودش جلب می‌کند برآمدگی‌های روی گلگیر این خودرو هستند که تلاش می‌کنند ظاهری اسپرت به این نما ببخشند. از نظر شیب سقف هم این خودرو بیشتر به هوندا سیویک شباهت دارد تا فورد فوکس آر اس و از این نظر هم البته نمی‌توانیم آن را فوق العاده بدانیم. 

نمای عقبی این خودرو شلوغ و پر جزئیات است. این نما کمی به نمای پشتی هوندا سیویک تایپ آر شباهت دارد. البته این شباهت به معنای تقلید طراحان هیوندای نیست. اگزوزهای ولوستر در نسخه‌ی عادی در قسمت میانی و پایینی سپر عقب قرار گرفته است که ظاهر به نسبت خوبی برای این قسمت بوجود آورده است. در مجموع به سختی می‌توان به طراحی قسمت عقب این خودرو نمره‌ی قبولی داد.

نکته‌ای که در این جا باید به آن اشاره کنیم این است که نامتقارن بودن درهای این خودرو در ظاهر آن به هیچ وجه مشخص نیست چرا که هیچ کس همزمان نمی‌تواند هر دو طرف نمای جانبی این خودرو را ببیند. این موضوع به این معنی است که تنها دلیل خاص بودن ظاهری این خودرو از بیرون چندان مشخص نیست و شما باید حتما این موضوع را از قبل بدانید و با یک بار دیدن این خودرو به هیچ وجه متوجه این موضوع نه چندان با اهمیت نمی‌شوید.
طراحی نسخه‌ی ان این خودرو آن طور که باید متفاوت و خاص نیست و بیشتر شبیه به خودرویی است که کمی، صرفا کمی، تغییر کرده است. خیلی سخت است که بپذیریم که تغییرات ظاهری نسخه‌ی ان این خودرو آن را به خودرویی متفاوت تبدیل کرده است. هیوندای برای معرفی کردن ولاستر ان از یک رنگ آبی آسمانی استفاده کرده است که بدون شک می‌توانیم بگوییم که بر روی هیچ خودرویی جذاب نیست. این رنگ کم فروغ، بسیار تکراری و خسته کننده است و حتی اگر یک سدان کند قدیمی را هم به این رنگ درآوریم در حق آن جفا کرده‌ایم.

طراحی داخلی

کیفیت ساخت ادوات اتاق ولاستر در سطح خوبی قرار دارد و از نظر امکانات هم می‌توان به راحتی نمره‌ی قبولی به این خودرو داد. این اتاق در ظاهر کمی قدیمی به نظر می‌رسد و خبری از ترند‌های اخیر خودروسازی در آن نیست اما در مجموع کاربردی است و می‌تواند از پس انتظارات خریداران خود برآید. 
از نظر عایق کاری هم این اتاق در وضعیت خوبی قرار دارد و صدای کمی به داخل کابین نفوذ می‌کند.

قوای فنی

چهار پیشرانه‌ی مختلف برای این خودرو قابل سفارش است. 
ضعیف ترین پیشرانه‌ی قابل سفارش برای این خودرو یک پیشرانه‌ی ۱.۴ لیتری ۴ سیلندر توربو است که می‌تواند۱۳۸ اسب بخار نیرو و ۲۴۲ نیتن متر گشتاور تولید کند. 
پیشرانه‌ی بعدی یک موتور ۲ لیتری تنفس طبیعی ۴ سیلندر است که می‌تواند ۱۴۷ اسب بخار نیرو و ۱۷۹ نیوتن متر گشتاور تولید کند.
پیشرانه‌ی ۱.۶ لیتری ۴ سیلندر تروبوی این خودرو که گاما نام دارد قادر است ۲۰۱ اسب بخار نیرو و ۲۶۵ نیوتن متر گشتاور تولید کند. این موتور کم حجم توربو قادر است ولاستر ۱.۳۶ تنی را ظرف ۷.۴ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برساند.
قوی ترین پیشرانه‌ی این خودرو که بر روی نسخه‌ی ان آن هم می‌تواند قرار بگیرد، پیشرانه‌ی ۲ لیتری توربو است. این پیشرانه‌ی ۴ سیلندر قادر است تا حداکثر ۲۷۱ اسب بخار نیرو و ۳۵۳ نیوتن متر گشتاور تولید کند. شتاب این نسخه‌ی پر قدرت ۶.۱ ثانیه است.
جعبه دنده‌های قابل سفار ش برای این خودرو ۶ سرعته‌ی دستی، ۶ سرعته‌ی خودکار و ۷ سرعته‌ی دو کلاچه‌ی خودکار هستند.
سواری این خودرو با وجود دیفرانسیل لغزش محدود، جعبه دنده‌ی دستی و انبوهی از تکنولوژی‌های مختلف به هیجان انگیزی و لذت بخشی بزرگان این رده، فورد فوکس آر اس و فولکس واگن گلف آر، نیست. این خودرو آن چنان که باید نمی‌تواند راننده‌ی خود را راضی کند و سواری آن بیشتر به یک خودرو خوش ساخت پر قدرت شباهت دارد تا یک هاچ بک هیجان انگیز.

کلام آخر

ولاستر ان و در کل ولاستر جز اولین تلاش‌های جدی هیوندای برای وارد شدن به کلاس هاچ بک هیجان انگیز است. باید بپذیریم که ولاستر حتی در بهترین نسخه‌ی خود هم آن چنان که باید هیجان انگیز نیست. ولاستر ان به عنوان شروع یک ماجراجویی تازه برای هیوندای یک تلاش قابل ستایش است اما این خودرو به هیچ وجه جادوی هماهنگی دیفرانسیل و موتور فور فوکس آر اس و فیستا اس تی را ندارد و یا رانندگی پر سرعت با آن به سادگی گلف آر نیست.