هنگامی که حرف از خودروهای اسپرت و سوپر اسپرت می‌شود شاید ذهن همه‌ی افراد به سمت خودروسازان بزرگ اروپایی نظیر فراری، پورشه و لامبورگینی برود. بسیاری از خودروسازان اروپایی در سبد محصولات خود یک یا چند خودروی اسپرت را دارند که به واقع ماشین هایی بی نظیری هستند. آلمانی ها پورشه، مرسدس بنز، آئودی و ب ام و را دارند، ایتالیایی ها فراری، لامبورگینی و مازراتی و بریتانیایی ها هم مک لارن، استون مارتین و جگوار. حتی سوئد و فرانسه هم به ترتیب با کونیخزگ و بوگاتی همواره توانسته اند نام خود را در صدر سوپر اسپرت سازان جهان مطرح کنند.

اما سوالی که این جا مطرح می‌شود این است که پس آمریکایی ها کجا هستند؟ آیا هیچ کمپانی آمریکایی خودرویی در حد و اندازه‌های خودروهای اسپرت جدید اروپایی ها تولید نمی‌کند؟ هر چه باشد فورد به عنوان یک خودروساز آمریکایی لقب اولین کارخانه‌ی تولید عمده‌ی خودرو را یدک می‌کشد و این انتظار از آن می‌رود که حداقل یک خودروی سوپر اسپرت را در محصولات خود داشته باشد. در این جا باید به این نکته اشاره کنیم که خودروهایی همچون دوج چلنجر هلکت، کامارو زد ال ۱(ZL1)، موستانگ شلبی و یا هنسی ونوم به هیچ وجه یک سوپر اسپرت تمام عیار محسوب نمی‌شوند. این خودروها شاید بتوانند به سرعت های خیلی بالا دست یابند و شتاب بسیار قابل توجهی داشته باشند اما هنگامی که قرار باشد عملکرد آنان را در یک پیست مسابقه بسنجیم هیچ حرفی برای گفتن نخواهند داشت. 
 این موضوع درست است که محصولات دوج و یا شورولت هیچ حرفی برای گفتن در مقابل پورشه ۹۱۱ و یا مک لارن ۷۲۰ ندارند اما نباید از آمریکایی ها نا امید شویم چرا که آنان یک خودروی فوق العاده به نام فورد جی تی را دارند.

فورد جی تی

فورد جی تی در واقع تنها سوپر اسپرت تمام عیار آمریکایی ها محسوب می‌شود. البته آمریکایی ها گه گاه محصولاتی مانند سالین اس ۷ را هم به تولید رسانده اند اما فورد جی تی حسابش از تمامی سوپر اسپرت های آمریکایی جداست چرا که این خودرو در اصل برای رقابت در مسابقات استقامتی ۲۴ ساعته‌ی لمانز طراحی شده است. فورد جی تی نسل اول که در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵ به فروش رسیده است به نوعی نسخه‌ی خیابانی شده‌ی همان جی تی ۴۰ است که نیم قرن پیش از آن توانسته بود در سه سال متوالی به قهرمانی مسابقات لمانز دست یابد.


نسل جدید فورد جی تی نیز درست مانند نسل اول پس از یک عملکرد درخشان در مسابقات لمانز پا به جاده ها گذاشته است. این خودرو مثل سال های قبل توسط تیمی جداگانه از طراحان و مهندسان شکل گرفته است و در طراحی و ساخت تفاوت های عمده ای با تمام محصولات فورد دارد. تیم طراحی این خودرو تمام تلاش خود را کرده اند تا خودرویی در حد نام بزرگ این خودرو را برای بار دوم در سال ۲۰۱۷ زنده کنند تا یک بار دیگر به جهانیان نشان دهند که توانایی های واقعی فورد تا چه حد می تواند فوق العاده باشد. 

طراحی

فورد جی تی هیچ گاه یک خودروی معمولی نبوده است چرا که در قلب لمانز متولد شده است. به همین دلیل هم هست که هیچ چیز در رابطه با این خودرو معمولی نیست از طراحی آن گرفته تا قلب تپنده‌ی آن. طراحی این خودرو بیش از آن که بر اساس زیبایی شناسی شکل گرفته شده باشد بر اساس مسائل فنی و آیرودینامیک بهتر شکل گرفته است. سانت به سانت بدنه‌ی این خودرو به گونه‌ای طراحی شده است که هم نیروی رو به پایین بیشتری تولید کند و هم مقاوت کمتری در مقابل جریان هوا داشته باشد. البته رعایت این مسائل در فورد جی تی باعث نشده است که با خودرویی مشابه با تسلا و یا تویوتا پریوس طرف باشیم چرا که این خودرو در حالی توانسته است یک سازه‌ی آیرودینامیک فوق العاعده باشد که بینهایت زیبا و هیجان انگیز هم هست. فورد جی تی خودرویی است که در کمال جذابیت توانسته است تمام مسائل فنی را هم به خوبی رعایت کند. البته کمال مهندسی و زیبایی تنها مختص به بدنه‌ی این خودرو نیست چرا که در کابین این خودرو هم شاهد تلاش همه‌ جانبه‌ی طراحان و مهندسان برای کاهش وزن این خودرو بوده‌ایم. کابین این خودرو بیش آن که شبیه به خودروهای معمول باشد شبیه به کابین خودروهای فرمول ۱ و حتی فضاپیماهای ناسا است. این کابین هیچ المان اضافه‌ای ندارد و تمام المان‌های آن به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در وحله‌ی اول سبک باشند. 

طراحی خارجی

در نمای جلوی این خودرو شاهد این موضوع هستیم که چراغ‌های اصلی و بزرگ و کشیده‌ی این ماشین بر روی کاپوت کوتاه آن قرار گرفته‌اند. در مرکز این کاپوت دو خروجی‌ هوای بسیار بزرگ وجود دارد که به بهبود آیرودینامیک این خودرو کمک کرده‌اند.

در نمای جانبی این خودرو چیزی که بیش از همه جلب توجه می‌کند ورودی هوای بسیار بزرگ آن است که در قسمت انتهایی در عقب قرار دارد. این ورودی هوا یک وردوی هوای عادی برای تنفس موتور نیست چرا که تقریبا تمام هوای ورودی این قسمت در قسمتی از پشت خودرو خارج می‌شود و هیچ صدمه‌ای به آیرودینامیک این خودرو نمی‌زند. اگر از روبرو به این ورودی هوا نگاه کنید متوجه می‌شوید که این مدخل به پشت خودرو راه دارد که شکل بسیار جالبی را به خودرو بخشیده است. این حالت البته برای ورودی هوا های سپر این خودرو هم تکرار شده است چرا که هوای ورودی از طرف آن‌ها هم از قسمت پایینی در جلوی این خودرو خارج می‌شوند.


نمای عقب این خودرو پر جزئیات ترین و پیچیده ترین قسمت این خودرو است. در مرکز این قسمت شاهد حضور دو اگزوز بسیار بزرگ هستیم که با کانال‌های هوای خروجی احاطه شده‌اند. در بالای این قسمت یک باله‌ی بسیار بسیار بزرگ تطبیق پذیر وجود دارد که بی شک بخش اعظمی از داون فورس این خودرو را تامین می‌کند. چراغ‌های این قسمت هم مثل همیشه گرد هستند. این چراغ‌ها درست مانند چراغ‌های جلو از گرافیک بسیار جذاب و خیره کننده‌ای بهرمند هستند که نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کنند. 
این خودرو حتی از بالا هم بسیار جذاب است. اگر از بالا به این خودرو نگاه کنید می‌توانید طرح کلی آیرودینامیک و محفظه‌ای را که موتور در آن قرار گرفته است را مشاهده کنید.


به صورت کلی طراحی فورد جی تی جدید الهام گرفته از همان طراحی فورد جی تی ۴۰ قهرمان لمانز است و بیننده تیز بین تنها با یک نگاه متوجه این موضوع خواهد شد. این ماشین به هیچ وجه شبیه خودروهای معمول نیست و بیش از آن که یک خودروی معمولی باشد یک خودروی کانسپت است که به نظر نمی‌رسد قرار باشد به این زودی ها در جاده‌ها شاهد قدرت نماییش باشیم.

طراحی داخلی

کابین فورد جی تی به هیچ وجه شبیه خودروهای معمول نیست. این کابین با هدف اصلی کاهش وزن طراحی شده است و این موضوع به راحتی از ادوات بسیار ساده و مینیمالیستیک آن مشخص است. یکی از نکات عجیب این کابین این است که جای صندلی‌های آن ثابت است. البته این ثابت بودن به این معنا نیست که اگر قد شما بلند تر و کوتاه تر از حد معمول باشد نمی‌توانید با این خودرو به رانندگی بپردازید چرا که جای پدال‌ها و فرمان این خودرو به صورت دستی تغییر می‌کنند تا در جای مناسب با قد شما قرار گیرند. این کابین به صورت جداگانه بر روی این خودرو قرار نگرفته است و در واقع بخشی از شاسی آن است. همین امر البته به سبک تر شدن و یکپارچه تر شدن این خودرو کمک کرده است. این یکپارچگی کابین و شاسی باعث شده است که کیفیت ساخت کابین بینهایت بالا باشد. بخش اعظمی از این کابین همانند شاسی این خودرو از فیبر کربن ساخته شده است. 
در مجموع کابین این خودرو صرفا با تمرکز بر رانندگی در پیست طراحی شده است و به همین دلیل است که هیچ شباهتی به کابین خودروهای معمول ندارد. 

قوای فنی، همیشه بیشتر به معنای بهتر نیست!

اگر نگاهی به بهترین سوپر اسپرت‌های کمپانی‌های مختلف بیاندازید متوجه یک وجه اشتراک بین آن‌ها خواهید شد. این وجه اشتراک در اعداد و ارقام بسیار بزرگ آن‌ها نهفته است، اسب بخار بسیار زیاد، گشتاور بسیار زیاد، تعداد سیلندر زیاد و بسیاری از اعداد و ارقامی که در این خودروها بسیار زیاد هستند. به طور مثال بوگاتی شیرون مجهز به یک موتور ۱۶ سیلندر ۸ لیتری کواد توربو است که قادر است ۱۵۰۰ اسب بخار نیرو تولید کند و یا فراری ۸۱۲ و لامبورگینی آونتادور هر دو مجهز به پیشرانه‌های ۱۲ سیلندر هستند که می‌توانند نزدیک ۸۰۰ اسب بخار نیرو تولید کنند. اما ایا این تعداد سیلندر و این میزان از نیرو واقعا ضروری است؟ در جواب باید بگوییم که با توجه به سازه و وزن این خودروها اگر کمتر از این میزان نیرو توسط موتورهایشان تولید می‌شد دیگر نمی‌توانستند یک سوپراسپرت تمام عیار باشند. این موضوع درست است که پیشرانه‌ی حجیم و پر سیلندر بسیار جذاب و پر قدرت هستند(البته صدای بسیار جذابی هم تولید می‌کنند!) اما دو مشکل اساسی دارند: اول این که این پیشرانه‌ها به شدت سنگین وزن هستند و دوم این که فضای بسیار زیادی از خودرو را اشغال می‌کنند. می‌توان این طور گفت که اگر خودروسازان موفق شوند که خودروی بسیار سبک و آیردینامیکی را طراحی کنند دیگر نیازی به قرار دادن یک موتور حجیم در آن را ندارند و می‌توانند با یک پیشرانه ی به نسبت کوچک به هدف خودشان برسند. البته این موضوع نکته‌ی جدید در صنعت خودروسازی نیست و بسیاری از خودروسازان همه ساله به استفاده از پیشرانه‌ی کم حجم و پرقدرت در بدنه‌های سبک روی می‌آورند. این دقیقا همان کاری است که فورد در فورد جی تی انجام داده است.


فورد جی تی جدید بر خلاف اسلاف خود به یک پیشرانه‌ی اکوبوست ۳.۵ لیتری وی شکل ۶ سیلندر مجهز است. این پیشرانه‌ی به کمک دو توربوشارژر خود قادر است تا ۶۴۷ اسب بخار نیرو و ۷۴۶ نیوتن متر گشتاور تولید کند. اگر کمی با محصولات فورد آشنا باشید حتما متوجه شده‌اید که این پیشرانه در اصل همان پیشرانه‌ای است که در خودروهای دیگر فورد مانند اف ۱۵۰ هم استفاده شده است. این پیشرانه‌ی نیروی خود را از طریق یک جعبه دنده‌ی نیمه اتوماتیک دو کلاچه ۷ سرعته به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند. وزن خالص این خودرو ۱۳۸۵ کیلوگرم است که آن را هم وزن آئودی آر ۸ (نسخه‌ی ۱۰ سیلندر) و کمی سنگین وزن تر از مک لارن ۶۷۵ می‌کند. شاید پیش خود بگویید که این همه تلاش فورد برای سبک کردن این خودرو آن چنان هم موفقیت آمیز به نظر نمی‌رسد اما باید به این نکته توجه کنید که بدنه‌ی این خودرو به قدری آیرودینامیک است که این میزان از سنگین بودن مشکل چندانی را برای آن ایجاد نمی‌کند. یکی از نکات قابل توجه در این خودرو عدم استفاده از سیستم فرمان دهی برقی در ‌آن است. در این خودرو سیستم فرمان دهی همان سیستم فرمان دهی هیدرولیک کاملا مکانیکی است که باعث شده است بتواند همان حس و حال خوش گذشته را به راننده انتقال دهد. البته برقی نبودن این فرمان به آن معنا نیست که فرمان این خودرو از دقت کافی برخوردار نیست بلکه بر عکس سیستم فرمان این خودرو بینهایت دقیق و تیز است و به کوچکترین حرکات راننده واکنش بسیار خوبی را نشان می‌دهد.


عملکرد فورد جی تی جدید در پیست درست مثل گذشتگانش مثال زدنی است. در این خودرو همه چیز در جای درست خود قرار دارند، از موتور کوچک و پر توان آن گرفته تا سیستم تعلیق و فرمان آن. این مجموعه‌ی مکانیکی خوش ساخت جای هیچ و گله و شکایتی را برای راننده‌ی خود باقی نمی‌گذارند چرا که این خودرو یک سوپر اسپرت واقعی است.

کلام آخر

فورد جی تی جدید در حالی در سال ۲۰۱۷ به بازار آمده است که دنیای خودرو دارد به سمت برقی شدن و بی هیجان شدن پیش می‌رود. این خودرو این توانایی را دارد که خاطره‌ی خوش روزهای طلایی صنعت خودرو را برای راننده‌ی خود زنده کند چرا که مانند اجداد خود این بار هم در قلب مسابقات لمانز شکل گرفته و متولد شده است و پس از موفقیت در این مسابقات بوده است که پای به خیابان ها گذاشته است. برای خریدن این خودرو شما باید در سایت فورد فرم به خصوصی را پر کنید و اگر فورد به این نتیجه رسید که شما شایسته‌ی خرید این خودرو هستید آن وقت اجازه دارید تا رقمی حدود ۴۵۰ هزار دلار را بپردازید و خودروی دلربای خود را تحویل بگیرید.