به گزارش سایپانیوز، مجموع هزینه های تحقیق و توسعه سالانه ی 16 قطعه ساز برتر ژاپنی با رشد فزاینده به 1000 میلیارد ین (معادل 93 میلیارد دلار) در سال 2022 خواهد رسید.

مسابقه ی خلق فناوری های نو و خدمات جدید، برای بقا و ارائه فناوری های نوظهور در صنعت خودرو با سرواژه CASE شناخته می شود.

این سرواژه مخفف 4 کلمه و در حقیقت 4 ترند مهم صنعت خودرو است که عبارتند از:  connectivity, autonomy, sharing and electrification به معنی متصل بودن، خودران، اشتراک پذیری و برقی سازی است. مدیران ارشد و تحلیلگران این صنعت، این تغییر بزرگ را بزرگترین انقلاب صنعت خودرو بعد از تولید انبوه مدل تی در فورد آمریکا می دانند. در عصر CASE بسیاری از قطعه سازان منقرض خواهند شد، از جمله سازندگان موتور و قوای محرکه که با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می کنند.

بر اساس برآوردهای مؤسسه تحقیقاتی باستن، تا سال 2035، خودروهای برقی 30 درصد فروش خودروهای سواری را به خود اختصاص خواهند داد. در سال 2017 این رقم فقط 1 درصد بود. کالا و خدمات مرتبط با Case نیز به بیش از 40 درصد از کل سود تولید شده در صنعت خودرو دست خواهد یافت.

کیوتاکا ایسه، مدیر عامل آیسین، بزرگترین تولید کننده قطعات در ژاپن می گوید: «نمی توانیم مسلم فرض کنیم که برای مدت طولانی به حیات خود ادامه خواهیم داد. عصری که در آن به سر می بریم، چالش بزرگی پیش روی ما قرار داده است.»

آیسین، یکی از رقابتی ترین تأمین کنندگان دنیا است و فهرست طولانی از مشتریان وفادار دارد که وفادارترین آن شرکت تویوتا است. اگر قطعه سازی به بزرگی آیسین احساس خطر کرده، پس هیچ قطعه سازی در امان نیست.

در حال حضار تمرکز اصلی آیسین روی توسعه قطعات و مجموعه های خودروهای برقی و هیبریدی و نرم افزارهای مخصوص خودران ها است.

انقلاب در خودروهای برقی مستلزم تغییر بنیادی در قوای محرکه خودرو است. خودروهای برقی نیاز بسیار کمتری به قطعات نسبت به خودروهای بنزینی دارند. بر اساس  آمار انجمن قطعه سازی ژاپن، قطعات قوای محرکه و سیستم های کنترل نزدیک به 40 درصد حمل و نقل داخلی را در سال مالی منتهی به 2018 ژاپن داشته اند. مهمترین تأمین کنندگان در این زمینه آیسین، کیهین، اف سی سی و موساشی سیمیتسو هستند.

تا سال 2022 میزان هزینه 16 شرکت قطعه ساز برتر ژاپن از جمله دنسو، آیسین و قطعه سازان تویوتا دو برابر خواهد شد و اکثر این کمپانی ها 4 ترند اصلی را که در بالا به آن اشاره شد در نظر می گیرند.

اما این سرمایه گذاری عظیم هیچ تضمینی ایجاد نمی کند که این خودروسازان تا 10 سال دیگر بقا داشته باشند. مخصوصاً که صرف هزینه برای تحقیق و توسعه در قطعه سازان ژاپنی به مراتب از سایر قطعه سازان دنیا پایین تر است. نمودار زیر مقایسه جالبی از میزان هزینه برای تحقیق و توسعه مشاهده می شود که نشان می دهد آلمانی ها و کانادایی ها اهمیت بیشتری به این موضوع قائلند. در این نمودار هر چه به سمت راست نزدیک می شویم، میزان جریان یافتن گردش مالی در توسعه و تحقیق بیشتر می شود و هر چه به بالا می رویم، درصد اختصاص یافته از میزان فروش افزایش می یابد. بر اساس همین نمودار، کمپانی کانتیننتال آلمان بیشترین میزان هزینه سالانه در تحقیق و توسعه را دراد و 2.6 میلیارد دلار معادل 7 درصد از میزان فروش خود را به تحقیق و توسعه اختصاص می دهد. در مقایسه آیسین 300 میلیون دلار معادل 5 درصد از فروش خود را برای تحقیق و توسعه خرج می کند.

با این حال به دلیل آن که آیسین با تویوتا کار می کند، هنوز می توان گفت که از سلامت کافی برای بقا برخوردار است و نسبت به رقبای داخلی خود از موقعیت و جایگاه بهتری برخوردار است که تنها مشتریانشان هندا و نیسان هستند.

در عصر CASE رقابت پذیری قطعه سازان به این بستگی دارد که چگونه با تحقیق و توسعه، کالا و خدماتی عرضه کنند که قدرت رقابت در عرصه جهانی را داشته باشد.

منبع: نیکای ژاپن

 

 

منبع: سایپا نیوز