فورد موستانگ نسل دوم، کندترین، کوچک‌ترین و زشت‌ترین موستانگ در کل تاریخ

خودروی مورد بحث ما، دومین نسل از خودروی فورد موستانگ بود که به موستانگ II شهرت یافت و در دو مدل لیفت‌بک و کوپه راهی بازار شد.خودروی موستانگ II در سال 1973 میلادی و توسط نمایندگی‌های فورد به فروش گذاشته شد. تولید این خودرو تا سال 1978 ادامه یافت. موستانگ II در ایالت‌های میشیگان، نیوجرسی، کالیفرنیا و مکزیک تولید می‌شد و در طول 4 سال بیشتر از 1 میلیون دستگاه از آن به فروش رسید.

مشخصات فنی
نسل دوم خودروی موستانگ دارای هیچ قطعه یا بخش مشترکی با نسل اول این خودرو که بسیار پر افتخار و یک ماسل کار حرفه‌ای بود نداشت. موستانگ II بر اساس مدل پینتو ساخته شده بود. با این وجود این خودرو از طرح سنتی دیفرانسیل عقب و موتور جلو پیروی می‌کرد. و دارای یک موتور 4 سیلندر و یک موتور 6 سیلندر و یک موتور 8 سیلندر بنزینی بود. اما واقعیت این است که موستانگ II یک خودروی متفاوت نسبت به پینتو است. این خودرو دارای یک سیستم فرمان راک‌اند پینیونو همراه با ترمزهای دیسکی در جلو بود. هم چنین سطح ارتعاشات و سروصدای آن از پینتو کمتر بود.
زمان تولید خودروی موستانگ نسل دو مصادف با سال‌هایی بود که اقتصاد امریکا در یک وضعیت بد و کاملا دشوار به سر می‌برد. از این رو این خودرو نیز فاصله‌ی بسیاری با یک خودروی اسپرت خوب داشت. سال‌های تولد موستانگ نسل دو همان سال‌های به وجود آمدن بحران سوخت و افزایش نرخ بیمه و به تصویب رسیدن مقررات و استانداردهای جدید و سخت‌گیرانه در مورد آلایندگی و مقررات ایمنی در امریکا بود. از این رو کمپانی فورد برای تطبیق این خودرو با آن شرایط هم اندازه‌های موستانگ را کاهش داد و هم موتورهای بسیار ضعیف تر و کوچک‌تری بر روی این خودرو قرارداد.
پیشرانه ی استاندارد در نظر گرفته‌شده برای موستانگ II یک واحد 4 سیلندر بود. یک فاجعه‌ی به تمام معنا. چون این موتور فقط می‌توانست 90 اسب بخار نیرو ایجاد کند و این موضوع حتی در سال 1974 هم بسیار کم بود. حتی پیشرانه ی بعدی هم که یک مدل V6 بود فقط به اندازه‌ی 17 اسب بخار به قدرت این خودرو اضافه می‌کرد. این فاجعه زمانی تکمیل شد که فورد یک مبدل کاتالیزوری اجباری را بر روس خودروی موستانگ نصب کرد. عاملی که باعث شد قدرت موتورهای در این خودرو کاهش پیدا کند و اولی به 83 اسب بخار و دومی به 97 اسب بخار برسد. هر چند در سال 1976 فورد در مورد این دو موتور تجدیدنظر کرد چند اسب بخار به قدرت آن‌ها افزود اما این موضوع باعث نشد این خودرو بتواند به قدرت افسانه‌ای نسل اولش دست یابد.
گفتنی است برای موستانگ II یک موتور V8 هم در نظر گرفته شده بود اما جالب این جاست که این موتور هم در آن سال و در مدل مک وان فقط می‌توانست نیرویی 105 اسب بخاری ایجاد کند. این‌ها در حالی است که موستانگ مک وان در نسل اول خود که در سال 1971 عرضه شد می‌توانست نیرویی 375 اسب بخاری ایجاد کند. البته فورد در سال 1978 هم برای جذاب تر کردن این خودرو یک نسخه‌ی خاص از آن را با نام کینگ کبرا معرفی کرد که دارای یک پیشرانه V8 با حجم 5 لیتر بود اما حتی این نسخه هم تنها می‌توانست نیروی 140 اسب بخاری ایجاد کند. از طرف دیگر، تولید نسل دوم موستانگ بر روی مدل ارزان‌قیمت و پینتو هرگز ایده‌ی خوبی نبود. به علاوه پینتو به خاطر محل نامناسب باک سوختش که در تصادفات چندین بار منفجر شده بود کاملا بد نام بود.
جالب این جاست که با این که بسیاری از قسمت‌های پینتو و موستانگ II باهم فرق می‌کردند اما مخزن سوخت مویت انگ هم دقیق ندر همان محل مخزن سوخت پینتو نصب شد.کمپانی فرد برای دومین نسل موستانگ از یک ماسل کار کوچک تر و کم مصرف تر و هوشمند تر استفاده کرده بود اما واقعیت این بود که طرفداران موستانگ خواهان یک ماسل کار واقعی V8 بودند، زیرا موستانگ همیشه با سرعت و عملکرد بالا شناخته می‌شد و نه به عنوان یک خودروی کم مصرف مهربان با محیط‌زیست. اما معایب موستانگ نسل دوم به همین‌ها ختم نمی‌شود، طراحی احمقانه، طراحی داخلی تعجب‌آور و کیفیت پایین ساخت را می‌توان دیگر ایرادات این خودرو دانست.
با وجود تمام این‌ها این خودرو فروش بسیار خوبی داشت و توانست نام موستانگ را زنده نگه دارد.اما باز هم نمی‌شود انکار کرد که نسل دوم به هیچ‌وجه نتوانست در حد و اندازه‌های نام موستانگ ظاهر شود. این خودرو با داشتن پیشرانه های ضعیف، تعلیق نامناسب و ایمنی و کیفیت کم هیچ‌گاه نمی‌توانست یک خودروی راحت و مطمئن برای رانندگی محسوب شود. بیش‌ترینت اثیری که موستانگ II بر تاریخ این ماسل کار آمریکایی داشت این بود که موجب شد موستانگ با وجود ضعف و ناتوانی باهم به حیات خود ادامه بدهد. و از این که موستانگ هم مانند بسیاری از خو درهای دیگر آمریکایی نظیر AMC جاولین، پلیموث باراکودا، پونتیاک GTO به کلی محو شود، جلوگیری کند.