پورشه تلاش زیادی برای جذاب کردن بدنه‌ی محصولاتش می‌کند و مدت‌های مدیدی است که سازنده‌ی بهترین مدل‌های ایرودینامیک جهان است. با موتوتلهمراه باشید.

پورشه معرف حضور همه‌ی ماست و همه‌ی ما مدل اساطیری ۹۱۱ را می‌شناسیم، ولی آیا تاکنون این سوال برای شما پیش آمده است که به چه علت این کمپانی تاکنون به طرح و مدل قدیمی‌اش پایدار مانده است؟ کارشناسان مربوط به این رشته، یکی از دلایل عمده‌ی پیروزی ۹۱۱ را فرم آیرودینامیکش و به خصوص قسمت انتهایی بدنه‌ی خودرو می‌دانند که بسیار کم به چشم می‌آید. شایان توجه است که پورشه از سردمداران به کار برندگان اسپویلر و بالچه‌ی عقب در محصولات هاچ بک است و در سال ۱۹۷۲  طرحی از آن را برای مدل ۹۱۱ تولید نمودند که با نام دم نهنگ شناخته می‌شود. پنج طرح تاپ این کمپانی توسط نوربرت سینگر که برای مدتی طولانی مقام مدیریت تیم مسابقه‌های پورشه را بر عهده داشته است، معرفی شد و معلوم گشت که این مدل‌ها نیز در به کار بردن اسپویلرها پیش قدم بوده‌اند.

برای بهتر فهمیدن حضور آیرودینامیک در این محصولات، ایشان مدل‌های گوناگونی را به تونل باد پورشه بردند تا عملا نشان دهند که آن‌ها چقدر در زمینه‌ی از هم گشودن هوا و کنترل کردن اعوجاجی که در قسمت عقب خودرو شکل می‌گیرد، توانمندند. هم‌چنین این نکته نیز باید شرح داده شود که در این متن عددی به اسم ثابت درگ برای هر خودرو به کار برده می‌شود که در علم دینامیک سیالات نشان دهنده‌ی نیروی وارده بر ماده جامد در زمان تحرک داشتن از بین یک ماده‌ی سیال دیگر می‌باشد و برای مثال، این مقدار برای یک ساختمان تقریبا ۲ و برای یک هواپیمای شکاری حدودا ۰ است.

پورشه کایمن GT4 مدل ۲۰۱۶

کارگذاشتن درست و به جای یک اسپویلر ثابت، این نمونه را به یکی از بهترین خودروهای کنونی پورشه در مبحث آیرودینامیک مبدل نموده است. در شرایطی که ساخت نمونه‌ی استاندارد بدون بالچه‌ی عقب انجام می‌شود، می‌توان که این قسمت را مثل مدل بر روی آن کار گذاشت و به ماکسیمم سرعت بیشتری دست یافت. مسئله‌ی قابل توجه در آیرودینامیک پیشرفته‌ی کایمن این GT4  است که به صورت هم‌زمان بالچه و اسپویلر را به کار می‌گیرد و این موضوع تاثیر چشم گیری در کم کردن تنش در هوای عقب آن دارد. این خودرو با دارا بودن موتور ۳.۸ لیتری، قادر به تولید ۳۸۰ اسب بخار قدرت است  که شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ۴ ثانیه‌ای و ماکسیمم سرعت حدودا ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت ایجاد می‌کند. ثابت درگ این محصول ۱۰۵ هزار دلاری، ۰.۳۲ می‌باشد.

پورشه ۹۵۹ مدل ۱۹۸۶

مدل ۹۵۹ یکی از پر طرفدارترین و زیباترین مدل‌های پورشه است که حقیقتا توانسته است ۹۱۱ را از یک خودرو اسپورت بهره فرآورده‌ای سوپر اسپورت مبدل نماید. اسپویلر پشت این محصول، قسمتی از بدنه گشت تا در قسمت کناری هم آیرودینامیک خودرو زیادتر شود. به خاطر دارا بودن این طرح و مدل خلاقانه و خارق‌العاده، ۹۵۹ قادر بود به ماکسیمم سرعت ۳۱۵ کیلومتر بر ساعت برسد که همین مسئله مقام پرسرعت‌ترین خودروی سواری را در آن زمان، برای این محصول به ارمغان آورد. موتور این نمونه خودرو، ۶ سیلندر توئین توربو با گنجایش ۲.۹ لیتر بود که قادر بود با دارا بودن ۴۴۴ اسب بخار قدرتش، در بازه زمانی ۳.۶ ثانیه از سرعت ۰ به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسد. در آن تاریخ، در شرایطی که نرخ فروش این خودرو ۲۲۵ هزار دلار بود و ۲۹۲ تعداد خودرو از آن ساخته شد، هم‌اکنون دارای ارزشی بالاتر از ۱.۵ میلیون دلار است. ثابت درگ این محصول عدد ۰.۳۱ می‌‌باشد.

پورشه 911 نسخه‌ی RS 2.7 مدل ۱۹۷۲

پس از عرضه‌ی این محصول در نمایشگاه خودروی شهر پاریس، ملاقات‌کنندگان بسیاری به آن جذب شدند. این خودرو با دارا بودن طرح استثنایی دم نهنگ یا دم اردک که همان وجود یک اسپویلر یک‌دست با بدنه‌ی خودرو بود، پس از مدت زمان اندکی حسادت سایر کمپانی‌ها را برانگیخت و آن‌ها نیز این طرح را وارد کارهای خود کردند. خود پورشه نیز هنوز از این نوآوری‌ در ساخت محصولاتش بهره می‌برد. تعداد ۳۵۹ خودرو از این مدل تولید شد که ماکسیمم سرعت ۲۴۵ کیلومتر بر ساعت را برای راننده و سرنشینان پیش‌کش می‌کرد. قیمت کلکسیونی این ۹۱۱ در حال حاضر می‌تواند ۲۵۰ تا ۴۸۰ هزار دلار محاسبه شود، این در صورتی است که ثابت درگش ۰.۴ می‌باشد.

پورشه پانامرا توربو

این مدل تقریبا تازه، به آن علت در دانش هدایت هوا حائز اهمیت است که یگانه خودروی ۴ درب در حال حاضر دنیا با تکنولوژی آیرودینامیک متغیر است. قسمت اسپویلر عقب این خودرو در وضعیت‌های گوناگون، دارای نحوه رویکردهای متفاوتی است، فعال شدنش در سرعت ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت رخ می‌دهد و تاثیر به سزایی در دست‌یابی این محصول به ماکسیمم سرعت ۳۰۶ کیلومتر بر ساعت دارد. موتور ۵۵۰ اسب بخار پانامرا توربو، ایجاد کننده‌ی شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت ۳.۵ ثانیه‌ای دارد، در شرایطی که آستانه‌ی ارزشی‌اش ۱۴۸۰۰۰ دلار می‌باشد.  ثابت درگ این محصول، به خاطر دارا بودن اسپویلر هوشمند، به عدد ۰.۲۹ رسیده است.

پورشه ۹۳۵ موبی‌دیک

هدف از تولید این محصول، راه یابی‌اش به رقابت‌های ۲۴ ساعته‌ی لمانز ۱۹۷۸ بود و ظاهرش مایه‌ی شگفتی تعداد زیادی از طرفداران شد، زیرا اسپویلر عقبش آن‌قدر بزرگ بود که جدای از سابقه نداشتنش تا آن برهه‌ی زمانی، خیال سنگین وزن بودن را هم برای آن تقویت می‌کرد. ولی پورشه از یک طرف دارای محاسبه‌های آیرودینامی دقیق برای طرح ۹۳۵ بود و از طرف دیگر جنس بدنه‌ی ۹۱۱ پیشرفته‌تر شده‌اش، از فایبرگلاس بود. به خاطر شکل مدل ۹۳۵ و رنگ سفید و آبی به کار گرفته شده توسط تیم پورشه در رقابت‌های لمانز، اسم موبی دیک به آن داده شد که تاثیر پذیرفته از اسم نهنگ سفید شناخته شده در عرصه‌ی ادبیات داستانی است. در مسابقات آن زمان ۹۳۵ موفق به ثبت سرعت ۳۶۶ کیلومتر بر ساعت شد که رکوردش تا مدت‌های طولانی بعد از آن نتوانست شکسته شود. طراح بدنه‌ی این محصول، نوربرت سینگر بود و ثابت درگ این خودرو ۰.۳۶ می‌باشد.