پدال 
در صنعت خودروی مدرن، اکثر خودروهای جدید معمولاً با دو تا سه پیشرانه‌ی متفاوت که قدرت‌های گوناگونی دارند عرضه می‌شوند. در برخی موارد همچون نسل جدید ب‌ام‌و سری 3، تنها یک پیشرانه‌ی 4 سیلندر 2 لیتری توربوی 255 اسبی در دسترس است (حداقل در ابتدای عرضه) اما بعداً پیشرانه‌ی بزرگ‌تر 3 لیتری برای مدل‌های M340i و M340i xDrive هم ارائه خواهد شد.
اما اکثر خودروسازان در گذشته استراتژی‌های متفاوتی داشته‌اند و این موضوع به ویژه در دهه‌ی 80 و 90 و ابتدای قرن 21 خود را نشان داده است. در این زمان خودروهایی وجود داشتند که از پیشرانه‌های متنوع با حجم‌های گوناگون استفاده می‌کردند. البته این جای تعجب ندارد زیرا پیشرفت‌های نرم‌افزاری سه دهه پیش واقعاً اجازه‌ی دست‌یابی به قدرت‌های گوناگون در یک پیشرانه را نمی‌داد. ساده بگوییم، اگر شما خواهان قدرت بیشتر بودید باید پیشرانه‌ی بزرگ‌تر را انتخاب می‌کردید.
آن زمان‌ها هرگز بازنمی‌گردد زیرا خودروها پیشرفته‌تر شده و معمولاً نیازمند کد جدیدی برای ECU هستند تا قدرت بیشتری به دست آورند. دهه 80 و 90 میلادی برای خودروها فوق‌العاده بود و به همین خاطر تصمیم گرفتیم برخی از خودروهایی که دارای بیشترین تعداد پیشرانه در این سال‌ها بوده‌اند را خدمت شما عزیزان معرفی کنیم. به عنوان خالی نبودن عریضه هم چندین خودرو از سال‌های اخیر را ذکر کرده‌ایم.
این لیست را از دست ندهید زیرا قطعاً با دیدن آن‌ها به خاطرات سال‌های خوش گذشته خواهید افتاد. همچنین خواهید توانست دیدی مناسب از روندهای تولید خودرو در سه دهه‌ی پیش را به دست آورید.
- کادیلاک CTS (سال 2014 تاکنون)
5 پیشرانه با حجم‌های 2 تا 6.2 لیتری
5 پیشرانه قطعاً تعداد خیلی زیادی نیست اما نسل فعلی کادیلاک CTS به خاطر قدرت متنوع خود ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مدل پایه‌ی این خودرو دارای پیشرانه‌ی 4 سیلندر 2 لیتری 272 اسبی است درحالی‌که نسخه‌ی پرچم‌دار از پیشرانه‌ی 6.2 لیتری کوروت Z06 با قدرت 640 اسب بخار استفاده می‌کند.
- فولکس‌واگن گلف 2 (سال 1983 تا 1992)
8 پیشرانه با حجم‌های 1 تا 2 لیتری
دومین نسل گلف خودرویی بود که این هاچ بک آلمانی را به اسطوره‌ای جهانی مبدل کرد. این نسل گلف خودرویی جادار، بادوام و کم‌مصرف بود و همین امر باعث شد 6.3 میلیون دستگاه از آن فروخته شود.
گلف نسل دو همچنین یکی از خودروهای جهان با بیشترین تعداد پیشرانه است به گونه‌ای که 8 پیشرانه برای آن در دسترس بود. البته یک نسخه‌ی پیش‌تولیدی الکتریکی هم از آن طراحی شده بود. مدل‌های بنزینی دارای پیشرانه‌های 1 تا 2 لیتری بودند و مدل‌های دیزلی نیز با دو پیشرانه‌ی 1.6 لیتری تنفس طبیعی و توربو عرضه شدند.
- بیوک سنچوری (سال 1982 تا 1996)
8 پیشرانه با حجم‌های 2.2 تا 4.3 لیتری
پنجمین نسل این خودرو برای اولین بار از پلتفرم دیفرانسیل جلو استفاده می‌کرد و به فرم‌های سدان، کوپه و استیشن در دسترس بود.
بسته به مدل عرضه شده، این خودرو با 8 پیشرانه که حجم‌های متفاوت داشتند در دسترس بود. البته میزان قدرت این قلب آهنین مخصوصاً با استانداردهای کنونی خیلی جالب نیست اما قوی‌ترین پیشرانه‌ی 6 سیلندر آن 160 اسب بخار قدرت داشت.
- شورولت ایمپالا (سال 2006 تا 2016)
8 پیشرانه با حجم‌های 3.5 تا 5.3 لیتری
نهمین نسل ایمپالا در سال 2005 معرفی شده و تا سال 2016 در بازار بود. این سدان چهار درب که در کانادا مونتاژ شده در کل با 8 پیشرانه که 4 حجم متفاوت داشتند عرضه شد. همه‌ی پیشرانه‌ها از نوع بنزینی بوده و سه گیربکس که دوتای آن‌ها از نوع 4 سرعته اتوماتیک و یکی هم 6 سرعته اتوماتیک بود با این پیشرانه‌ها همکاری می‌کردند.
- فورد سیرا (سال 1982 تا 1993)
15 پیشرانه با حجم‌های 1.3 تا 2.9 لیتری
سیرا محصولی از فورد برای رقابت در کلاس خودروهای خانوادگی بزرگ اروپا بود و البته پدر موندئو هم محسوب می‌شود. سیرا در سال‌هایی که عرضه می‌شد با پیشرانه‌های متنوعی در دسترس بود که از 1.3 لیتری بنزینی تا 2.3 لیتری دیزلی را در برمی‌گرفت.
در کل 15 پیشرانه با 9 حجم متفاوت در دسترس خریداران بود. حتی 4 پیشرانه‌ی 6 سیلندر هم وجود داشت که قدرت آن‌ها از 59 اسب بخار شروع و به 150 اسب بخار می‌رسید.
- مزدا فامیلیا/323/پروتگه (سال 1998 تا 2003)
15 پیشرانه با حجم‌های 1.3 تا 2 لیتری
هشتمین نسل سدان و هاچبک جمع‌وجور مزدا بسته به بازار موردنظر با نام‌های متفاوتی عرضه می‌شد. این خودرو در آمریکا با نام پروتگه حضور داشت درحالی‌که در اروپا با نام 323 عرضه شده است.
15 پیشرانه نیروبخش مزدا 323 در بازارهای گوناگون بوده‌اند که از مدل پایه‌ی 1.3 لیتری تنفس طبیعی تا مدل 2 لیتری توربو را شامل می‌شود.
- مرسدس بنز 190 (سال 1982 تا 1993)
20 پیشرانه با حجم‌های 1.8 تا 3.2 لیتری
این خودرو که با کد W201 شناخته می‌شود اولین تلاش مرسدس برای قبضه کردن کلاس خودروهای اجرایی کامپکت بوده است. 190 در جایگاهی پایین‌تر از 124 قرار داشته و پدر C کلاس محسوب می‌شود. این خودرو در ابتدا با پیشرانه‌های کاربراتوری عرضه می‌شد اما به زودی با قلب آهنین انژکتوری در دسترس خریداران قرار گرفت.
در 11 سالی که این خودرو تولید شد در کل 20 پیشرانه برای 190 در نظر گرفته شد. خودروی یاد شده یکی از اولین محصولات تولید انبوه است که طیف کاملی از پیشرانه‌های دیزلی را به همراه داشت.
- اوپل امگا A (سال 1986 تا 1993)
23 پیشرانه با حجم‌های 1.8 تا 4 لیتری
امگا جایگزین رکورد در اروپا است. این خودرو به عنوان یک سدان بزرگ ضریب درگ قابل‌توجه 0.28 را دارد و از پیشرانه‌های بسیار متنوعی استفاده کرده است. مدل‌های پایه دارای پیشرانه‌ی 4 سیلندر 1.8 لیتری بوده‌اند اما برخی مدل‌ها با پیشرانه‌ی 6 سیلندر هم عرضه شده‌اند.
در کل 23 پیشرانه با 8 حجم مختلف برای امگا در نظر گرفته شده بود. قدرت این پیشرانه‌ها از 82 اسب بخار تا 377 اسب بخار بوده است.
منبع: motor1
منبع: پدال
موتوتل 
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.