نگاهی به دوره طلایی خودروسازان فرانسوی

امروزه شرکت های خودروسازی آلمانی به سردمداری شرکت های ب ام و، مرسدس بنز، پورشه و آئودی، تعریف کنندگان واژه لوکس در مورد خودروهای اروپایی هستند. این شرکت ها با تکیه بر مهندسی پیشرفته، قابلیت های فنی بالا و طراحی هنرمندانه خودروهای تولیدی خود به این مقام رسیده اند.

اما داستان همیشه به این صورت نبوده است. در حدود سه ربع قرن پیش، این خودروسازان فرانسوی بودند که در رقابتی پایاپای مقابل مطرح ترین خودروسازان روز جهان قرار داشتند. زمانی که سبک هنری آرت دکو (Art Deco) سبک قالب هنرمندان سرتاسر جهان بود، خودروسازان مطرح فرانسوی همچون بوگاتی (Bugatti)، دلاهیه (Delahaye)، دلاژ(Delage) ، تالبوت(Talbot) ، وُیزون (Voisin) و هیسپنو سوییزا  (Hispano Suiza) در حال طراحی و تولید خودروهایی مسحور کننده و زیبا بودند که در حال حاضر جزو گرانقیمت ترین خودروهای کلکسیونی بحساب می آیند. خاطرات این خودروهای سالانه در نمایشگاه های خودروهای کلاسیک و حراجی های خودرو در سرتاسر جهان زنده می شود.

به تازگی موزه خودروهای پترسن(Petersen Automotive Museum)  اقدام برگزاری نمایشگاهی برای نمایش خودروهای کلاسیک خود نمود. این نمایشگاه که مجسمه گردان (Rolling Sculpure) نام داشت به تجلیل از خودروهای زیبای کلاسیک پرداخته که تعدادی از این خودروهای زیبای اوایل قرن 20 ساخت فرانسه نیز در میان آنها وجود داشت. البته این نمایشگاه در حال حاضر به اتمام رسیده اما تعدادی از این خودرو های فرانسوی در نمایشگاهی دیگر به نام هنر بوگاتی (The Art of Bugatti) در حال نمایش است.

خودروسازان لوکس فرانسوی نیز همچون بعضی از همتایان خودروساز لوکس آمریکایی خود مانند شرکت های دوزنبرگ (Duesenberg) و پاکارد (Packard) از پیامدهای دوره های رکود و جنگ جهانی دوم در امان نماندند و رو به زوال و تعطیلی رفتند.برندهای مشهور فرانسوی نیز قربانی سیاست های مقاومتی و ریاضتی دولت فرانسه، پس از پایان جنگ جهانی دوم شدند. کشور ویران شده بود و صنایع در تلاش برای بازسازی آن بودند. در این بین دولت وقت فرانسه مهندسی به نام پل ماری پونز (Paul Marie Pons) را برای ساماندهی، مدرن کردن و به روز رسانی صنعت خودروسازی کشور منصوب کرد. این پروژه که بعدها به نام "نقشه پونز" مشهور شد، به عقیده بسیاری از منتقدین مستبدانه و خودخواهانه بود.

در این پروژه تعداد زیادی شرکت خودروساز در کشور فرانسه شناسایی شد که بنظر مسئولان وجود این تعداد خودروساز لازم نبود. پس تمامی این شرکت ها در هم ادغام و یا منحل شدند و در نهایت 7 کمپانی خودروسازی در فرانسه باقی ماند. کمپانی های رنو، سیتروئن و پژو و بوگاتی با توجه به توان فنی و اعتبار خود از شرکت هایی بودند که از این پروژه جان سالم بدر برده و تا به امروز مشغول تولید خودرو هستند. خوروسازانی مانند دلاهیه، دلاژ، تالبوت، وُیزون و هیسپنو سوییزا که مازاد تشخیص داده شده بودند، منحل شدند.

در آن سال های رکود، مواد اولیه لازم برای ساخت خودروهای لوکس و تجملی، چه برای تولید داخل کشور فرانسه چه برای صادرات، به سختی پیدا میشد و خریداران اینگونه خودروها هم با دامنه انتخاب محدودی مواجه بودند. بعلاوه قطعات و تزئینات فولادی نیز با توجه به کمبود آن در کشور بسیار محدود بودند و دولت فرانسه مالیات سنگینی را برای خودروهای لوکس با حجم موتور بیش از ۲ لیتر وضع کرده بود.

تعدادی از این خودروهای دوران طلایی فرانسه در حال حاضر در بازار حراجی ها موجود است و با قیمتهایی بسیار بالا بین کلکیسونرهایی از سراسر جهان دست به دست می گردند. بطور مثال خودروی دلاهیه مدل 135 Competition Court Torpedo Roadster ساخت سال ۱۹۳۷ در نمایشگاه Amelia Island Concours d' Elegance  سال 2014 در فلوریدا آمریکا 6.6 میلیون دلار (معادل 24 میلیارد تومان) قیمت گذاری شد.همچنین خودروی افسانه ای بوگاتی تیپ 57 ( Bugatti Type 57SC ) مدل 1936، قیمتی در حدود 35 میلیون دلار ( معادل 130 میلیارد تومان) برابر با یک فروند جنگنده F-15 E استرایکر ایگل دارد.

با قدم زدن در این دست نمایشگاه هاست که به تفاوت میان سلیقه و طرز فکر آن دوران با زمان حال پی می بریم و می بینیم خودروسازانی که در آن زمان زائد و بی فایده تلقی شدند در حال حاضر از چه ارج و قربتی برخوردار هستند.

منبع: autonews