موتوتل 
مزدا یه شاسی‌بلندِ کامپکت, به اسم "سی.اِکس.تری" داره. بیشتر رقباش مثل هوندا "اچ.آر.وی" و "شورولِت ترَکس" بیشتر روی امکانات کاربردیشون تمرکز کردند. یه محصول بنیادین ارائه کردند. یجورایی سنگین و شیک.
ولی مزدا سی.اِکس.تری یه شاسی‌بلند کوچیک و اسپرت ساخته که واقعاً دلتون میخواد اونو داشته باشین. کار از نمای خارجی شروع میشه. جایی که ظاهری اسپرت و خشن با فضای کمتر از یک هاچ‌بک داره که مناسب خانواده‌ها نیست. همین مورد در نمای داخلیش هم هست. با دوختِ رنگی و براقِ تودوزی. روکش و تودوزی چرمی، پنل‌های نرم و تزئینی که معمولاً در این کلاس به چشم میان. ولی برای ساخت یه ماشینِ لذت‌بخش، باید خیلی تلاش کرد. و فقط کافیه چند متر ماشینو برونین تا بفهمین که مزدا این ماشینو برای لذت رانندگی طراحی کرده.
فرمون تیزش به بعضی از ماشینهای اسپرت هم طعنه زده. و بدنه و شاسی سر پیچها کج نمیشه. مثل یه شاسی‌بلندِ بزرگ رفتار میکنه. همینطور سواریِ ماشین. سی.اِکس.تری خرابی‌های جاده رو بخوبی جذب و فیلتر میکنه. ولی باید بدونین که سواریش کمی سفت‌تر از حالت عادیه. خب اینم یه ماشین لاکچری نیست. وقتی صداهای اتاق رو بشنوین به این نتیجه میرسین. صدای نویز لاستیک‌ها و موتور وارد اتاق میشه. این موتور یه چهارسیلندرِ 2000 سی.سیه که 146 اسب بخار قدرت تولید میکنه که با یه گیربکس 6دنده‌ی اتوماتیک همراه شده. این یه ترکیب ایده‌آله. ولی برای بالا رفتن از شیب‌های تند و گردنه‌ها، قدرت بیشتری مورد نیازه. صفر تا صدِ این ماشین 9.6 ثانیه طول میکشه. یه ذره سریعتر از سرعت متوسطِ این کلاس؛ ولی نه اونقدر که چشمگیر باشه.
ولی درعوض باعث شده مصرف سوختش کمتر باشه. سی.اکس.تری دودیفرانسیل بصورت ترکیبی 2دی 8.4 لیتر مصرف داره که خیلی عالیه. تا الان که بیشترش خوب بوده. ولی وقتی یه شاسی‌بلندو روی شاسی‌ِ هاچ‌بک بسازین، مشکلاتی هم بوجود میاد. سی.اِکس.تری دقیقاً روی شاسی مزدا2 ساخته شده. که اونم شاسیش با سایون آی.اِی مشترکه. این خصوصیت باعث شده ماشینی کم‌عرض و باریک باشه و با نشستن روی صندلیهای جلوش حس میکنین فضای زیادی نداره. چون داشبورد با زانوی راستتون برخورد میکنه و قاب پهلوی رکاب هم فضای پای چپ رو اشغال کرده. صندلیهای جلو باریک هستن و ارتفاع تشک زیریشون کمه. پس راننده‌های درشت اندام بزور جا میشن. فضای صندلی عقبش مناسبه. دو بزرگسال براحتی جا میشن و فضای زیادی باقی نمیمونه. از این صندوق عقب کوچیکش انتظار زیادی نداشته باشین. یکی دیگه از معایبش، کنترل‌گرها هستن. مزدا سیستم اینفوتِینمِنت رو اینجا کار گذاشته و وقتی میتونین باهاش کار کنین که ماشین نگهدارین. چون خیلی دوره. ولی یه پیچ کنترل‌گر هم در کنسول داره ولی باید دستتون رو از روی زیرآرنجی کنسول بردارین. ناوبری و خوندن اطلاعات نمایشگر آسونه. ولی یادگیری مِنو‌ها و رابطش کمی زمان‌بره.
این یه سیستم اشرافی برای همچین ماشین معمولی‌ایه که در بقیه‌ی تجهیزات سی.اِکس.تری هم این مواردو میبینیم. این تیپ متوسط سی.اِکس.تری تجهیزات استاندارد خوب و غیرمنتظره‌ای داره. مثل سیستم نظارت بر نقاط کور و گرمکن صندلیهای جلو، مون‌روف و سیستم صوتی بوس. قیمتش رو به 25هزار و 800 دلار میرسونه. زیاد هم ارزون نیست. خیلی از مردم فقط 3000دلار بیشتر میذارن و مزدا سی.اِکس.فایوِ بزرگتر رو با مشخصات مشابه میخرن, یا مزدا.تری هاچ‌بک.
مزدا.تری نسخه‌ی دودیفرانسیل نداره. اما تری جادارتر و لذت‌بخش‌تره و از سی.اِکس.تری بهینه‌تره. بیننده‌ی بقیه‌ی شاسی‌بلندهای کوچکمون هم باشین.
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.