موتوتل 
تویوتا رَو - فور . مدتهاست که تولید میشه. در دهه 90 میلادی یه شاسی‌بلندِ کوچیک و جعبه‌ای بود. و هنوز ظاهر قدیمی خودشو حفظ کرده. میبینین؟ حداقل برخلاف «میکی رُرک» در گذر زمان قیافه‌ی تویوتا رَو‌فور جذابتر شده.
MIKI - RORK
طراحی این نسل چهارم رو دوست دارم. رنگش یجورایی با شلوار من ست شده. رنگ جگری خوشگلی داره. نمای داخلی این ماشین خیلی غیرمعموله. خودم به شخصه دوستش دارم. ولی برای یه نفر جذاب و برای اونیکی عجیبه. یخورده شبیه داشبورد لکسوسه و طبیعی هم هست. تویوتا مالک لکسوسه. بعضی از متریال بکار رفته درجه یکه. مثل این چرم داشبورد و پارچه‌ی آلکانتارا زیرش. پَنِل در خیلی سفت و محکمه. ولی بقیه‌ی مواد پلاستیکی روی داشبورد ارزون بنظر میرسن و تست تلنگر رو پاس نمیکنن. اخ. خیلی سفت بود. همینطور اینجا و اینجا.
ترکیبی از چندین کیفیتِ متریال داریم که در این ماشین ارزون‌قیمت بکار رفته. قیمت پایه این ماشین فقط 23هزار دلار هستش که نسبت به خیلی از رقبا ارزونتره. ولی با توجه به امکانات و موتور 2000 سی.سی دیزلی هم که براش موجوده، ارزش بالایی داره.
1:11 تا 1:19 سانسور.
صندوقِ داشبوردش بزرگ و مناسبه. همچنین یه فضای عجیب اینجا دارین. بدک نیست بعضی اوقات ازش استفاده بشه. این پایین هم فضا و جالیوانی و کلی فضای صندوق کنسول مرکزی داریم. سبد درها زیاد بزرگ نیستن ولی ظرفیت یه بطری بزرگ رو دارن. اگر رَو-فور میخرین حتماً نسخه‌ی بیزینس رو انتخاب کنین. چون علاوه بر دوربین دنده عقب، یه نمایشگر خوب خواهید داشت. سیستم اینفوتِینمِنت خیلی ساده است. شاید بهترین نباشه. ولی بدترین هم نیست. یه ویدیوی بررسی هم بطور مجزا براش داریم.
میرسیم به صندوق عقب. این ماشین درب‌بازکن اتوماتیک صندوق داره. ولی مشکلی داریم. خیلی طول میکشه تا باز بشه ولی تا وقتی باز بشه میتونین یه گلایه‌ی توئیتری به شرکت تویوتا بکنین. یا سلفی بگیرین و بفرستین به فیسبوک.
اه. کی باز شد؟ ولی شکایتی از گنجایش صندوق عقب ندارم. چون خیلی بزرگ و کاربردیه. قلاب‌های محکم‌کاری داره. کفی بار و بدنه همسطحه. کفی پایینه و راحت میشه پرید توش و راحت بیرون اومد. زیر کفی فضای زیادی برای ابزار و چرخ زاپاس دارین. اگر بخواین میتونین فضای بار هم بیشتر کنین. صندلی رو از اتاق بخوابونین. برای صندلی اونطرف باید پیاده‌روی کنین.
و میبینین که فضای زیاد و صافی برای بارهاتون دارین. درست مثل یه وَن. حالا صندوق رو میبندم و اتاق رو نشونتون میدم. صندلیها رو برمیگردونم تا صندلی عقب رو ببینین. صندلی ماشینهای دیگه یخورده راحت‌تر جمع میشه. ولی خودتون ببینین دیگه. پشت رَو-فور خیلی جاداره. از این نظر در کلاس خودش رقیب نداره. یه عالم فضای زانو و سر. میتونین پاتونو دراز کنین. راستش مثل صندلی عقب یه لیموزینه. فرض بر اینکه سه نفر باشین. چون کف ماشین مسطحه و تونل نداره نفر سوم راحته ولی نشستن در وسطش کمی سخته. اما برای نفرات کناری تشکش تودوزی‌ای داره که راحتی به ارمغان میاره. از نظر راحتی سه نفر، هوندا سی.آر.وی بهتره. ولی برای دو نفر از این رَو-فور شکایتی ندارم.
اینم از تست سه نفره که دونفر ناراضی و یکی راضیه. صندلی کودک هم نصب میشه. همچنین فضای بار هم آزمایش کردیم. حالا به بخش رانندگی تست و بررسیمون رسیدیم که اوضاع کمی گیج کننده شد.
اگر قصد خرید رَو-فور دارین یکی از اپشنها یه موتور 2000 سی.سیه دیزلیه که میتونین یه گیربکس دستی سفارش بدین که استفاده ازش خیلی آسونه و برای راننده‌های حرفه‌ایه. اما اگر گیربکس اتوماتیک خواستین میتونین مدل هیبریدی هم داشته باشین که یه موتور 2500 سی.سی بنزینی و یه موتور الکتریکی داره. و میتونین دودیفرانسیل یا دیفرانسیل‌جلو هم انتخاب کنین. آپشن بعدی یه موتور 2000 سی.سی بنزینیه که فقط دودیفرانسیل و گیربکس اتوماتیکه. پس با این موتور حق انتخاب زیادی ندارین. راستش موتورش بازده‌ی زیاد بالایی نداره و تویوتا گفته مدل دیزلی صدی 4 لیتر مصرف داره. ولی من صدی 5 لیتر رو تجربه کردم. زیاد بد نیست. زیادم خوب نیست. از نظر تجربه‌ی رانندگی راستش بیشتر از تصوراتم بود. شاید دست کمش گرفته بودم. ولی فرمانپذیریش سر پیچها خوبه و سر پیچها کج نمیشه و راحت هم هست. اولین چیزی که متوجش میشین اینه که در سرعتهای کم و سطوحِ سفت تعلیقش کمی میکوبه. ولی اگر سریعتر برین، اوضاع بهتر میشه. توی اتاق کمی صدای تایرها و نویز و صوتِ باد شنیده میشه. یخورده پرصدا تر از فولکس‌واگِن تیگوآن هستش. ولی دید به بیرون عالیه. صندلیهاش بالا قرار گرفتن و داشبوردش خیلی پایینه. دیدن تمام زوایای ماشین راحته. همچنین پشت‌سری‌های جلو و عقب عالی طراحی شدند. پس در مجموع دید به بیرون عالیه.
5:22 تا 5:28 حذف.
تویوتا رَو.فور نقاط ضعف کمی داره. اینم 5 تا از اونها.
این طرح دوخت روی فرمون که پلاستیکی و بی‌کیفیته درست در معرض دیده.
مدل هیبریدی گنجایش صندوق کمتری داره. چون باتری‌ها فضا اشغال کردند.
دکمه‌های گرمکن صندلی در دسترس نیستن.
موتورهای دیزلی همه‌جور لرزش به اتاق وارد میکنن. بهتره برین سراغ موتورهای دیگه.
مدلهای هیبریدی و بنزینی همگی گیربکس اتوماتیک سی.وی.تی دارن و موقع شتابگیری این صدا رو میدن!!!
ولی این موارد الزاماً از ارزشهای رَو-فور کم نمیکنه. چون خصوصیات خوب زیادی هم داره.
رَو-فور 5 سال گارانتی داره. ولی بهش نیاز هم بود. چون از جنس گرانیت که نیست. بیشترش پلاستیک و فلزه.
اگر از طرفداران انرژی پاک هستین نگران نباشین. مدل هیبریدی ظرفیت یدک‌کشی خوبی داره.
ببینین. طاقچه‌ی عقب جدا میشه و زیر کفی هم جا میشه. برای سفر عالیه.
میتونین دربازکن صندوق رو تنظیم کنین تا با سقف کوتاه پارکینگ‌تون برخورد نکنه.
اینجا هم یه ابزار جالب توری دارین که برای ماهیگیری و غیره مفیده.
پس جمع‌بندی ما درمورد تویوتا رَو.فور.
خب ترکیبهای زیادی برای موتور و گیربکس وجود نداره و ماشین در سرعت کمی پرسروصداست.
اما ماشین خیلی جاداریه و رانندگی خیلی راحتی داره.
این بود معرفی تویوتا رَو.فور 2017 . مرسی که تماشا کردین.
موتوتل 
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.