پیستی که امروز در اون هستیم، پیست آزمایشی " فولکس‌واگن" (Volkswagen) ، در "اِرا لِسینه"( Ehra Lessien)؛ یک مجتمع بزرگ که نزدیک مرز آلمان شرقیه و در دوران جنگ سرد منطقه پرواز ممنوع بوده. 
این منطقه در قلب خودش یک پیست بیضی شکلِ 21 کیلومتری داره که شامل این مسیر 5.5 مایلیِ مستقیمه. یکی از معدود جاهای کره زمین، که واقعا میتونید تا ته سرعتِ "وِیرون" veyron رو برید.  
مهندسای بوگاتی هیچ کاریو شانسی انجام نمیدن. ما حتی تا وسط روز صبر کردیم تا هوا مناسب شه؛ قبل از این که شروع به حرکت کنیم. 
یه چیز خیلی کوچیک نگرانم کرده؛ ازشون پرسیدم که لاستیک های ماشین با سرعت 258 مایل بر ساعت چقدر دووم میارن. اونا گفتن با سرعت 248 مایل بر ساعت حدود 37 مایل دووم میارن. گفتم باشه اما درمورد تقریبا 260 مایل بر ساعت چطور؟ اونا گفتن مثل این میمونه که از کاپیتان یه زیر دریایی بپرسید که زیردریاییش تا چه عمقی در آب فرو میره. خب اونم تا امتحان نکنه نمیدونه.
وقتی که وارد پیست شدم خوشحال بودم که لاستیک هاش معمولی نیستن و هر جفتش 20000 پوند می ارزه. 
من بخاطر اون 5 مایل بر ساعتِ اضافه نگرانم. این جوری من چیز های شناخته نشده از عملکرد ماشین رو میفهمم. بشدت احساس نگرانی میکنم. مثل خلبانای جنگ جهانی. 
بهرحال باید تمرکز کنم. 
سرعت سنج دقیقمون سرعت رو بجای مایل به کیلومتر نشون میده. عدد جادویی که ما دنبالش هستیم 414 کیلومتر بر ساعته. 
اگه به سقفِ سرعت برسم، مصرف سوختش 1.7 گالن در هر دقیقه میشه. رادیاتورهاش هم تو هر ساعت، چهار تن هوا رو به داخل میکشن.
قبل از اتمام مسیر مستقیمِ 5.5 مایلی باید با سرعت 125 کیلومتر، وارد مسیر شیبدار دار بشم.
 بعدش با عبور از علائم مخصوص باید معکوس بکشم تا وقتی از اون قسمت میام بیرون، سرعتم مناسب باشه.