یه سری از کارخونه‌های ماشین سازی مخصوصا کارخونه های ایتالیایی هستن که برای کار کردن اصلا عجله‌ای ندارن و تو این ماجرا هیشکی بهتر از لاکبورگینی نیست، که ریچارد هَمُنْد (RICHARD HAMUND) بهمون معرفی میکنه. 

وقتی حرف از ماشین های وی12 (V12) مسابقه‌ای میشه، یادمون میاد که لامبورگینی خیلی دوست داره تا زمان زیادی بگذره. فقط تولید این 4 تا؛ میورا، کونتَش، دیابلو، مورچیلاگو، نیم قرن طول کشیده. و حالا، آخرین مدل جدید
که بهش اَوِنْتِدور (AVENTADOR) میگن. قیمتش 248000 پونده و نزدیک ترین رقیب به f16 هست که تا به حال در جاده دیدین.
که حتی کلید استارت بالای کنسول قرار گرفته.
لامبورگینی اخیرا اعلام کرده که اولویتش قبلا سرعت شتاب، سواری، فرمان‌پذیری بوده. به همین ترتیب.
درمورد ماشین جدیدشون گفته شده، ترتیب تغییر کرده. و اولویت اولشون سواریه و نهایت سرعت اهمیت کمتری داره. خب ببینیم اولویت اخرشون چقدر کم اهمیته.
این روزها خیلی از ماشین‌سازی‌ها از موتورهای بزرگ استفاده نمیکنن. مثلا موتور BMV M5 جدید به جای v10، v8 و AMG هم v8 رو جایگزین v12  کرده که بهش میگن؛ جلو رفتن با زمان.
اما این کار رو با لامبورگینی بزرگ نمیشه کرد. موتور v12 براش حکمِ امضای اخر کار رو داره که تعیین‌‎کننده‎ی هویت ماشینه. همه مهندساش معتقدن، لامبورگینی اونتادور هر تغییری که بکنه باید موتور v12 ش رو نگه داره. 
البته موتور v12 به معنی اسب بخار بالا هم هست.
691 اسب بخار داره که طبق محاسبات تخته گازی میشه 700 تا.
این نیرو از گیربکس خارق‌العاده‌ای حاصل میشه که به هر 4 چهار چرخ نیرو میده. 
تو کمتر از 50 میلی ثانیه دنده رو عوض میکنه که حتی با پلک زدن هم نمیتونم سرعتش رو نشون بدم.
فیچرهای فوق پیشرفته‌ی دیگه‌ای هم داره.

سیستم تهویه‌ی هواش، بیشتر از اینکه مناسب ماشینی با این خشونت باشه، برای یه ماشین راحت و آسوده متناسبه! و اینه که من رو کمی اذیت میکنه!
چیزی که یادشون رفته اینه که  موقع رانندگی وحشت بسازه! همون چیزی که خلبان های 1950 برای روندن جت های تست نشده داشتن تا دیوار صوتی رو بشکنن!
 اگه تمام هدف لامبورگینی این باشه که نمایشش بدین و باهاش پز بدین که برای همین هم هست، دلم نمیخواد مردم نگاه کنن و بگن ماشینش چقدر خوشگله! دلم میخواد منم توش ببینن! و بگن وایی چقدر شجاعه! اما توی این من اصلا شجاع نیستم.  درست مثل روندن یهAUDI بزرگ راحته. حقیقت اینه.