موتوتل 
وقت بخیر دوستان. نهمین نسل آکورد ، سال پیش رونمایی شد و هیاهوی بزرگی به پا کرد. این ماشین بعنوان یه سدان سایز متوسط، رقبایی داره؛ برای مثال "نیسان آلتیما" هم اکنون برای رقابت با این ماشین در حال حاضر شدنه.
خب بریم ببینیم که آیا "آکوردِ 2019"در مقابل رقبای خودش یعنی "کمری "و "آلتیما " حرفی برای گفتن داره.
کار رو با طراحی خارجی شروع میکنیم. از اونجا که این یه محصول جدیده، آخرین سبک طراحی هوندا رو داره. در آخرین طراحی، ظاهر ماشینها تهاجمی تر شده و یه جلو پنجره بزرگ و مشکی رو، روی تمام مدلها گذاشتن. اگه مدل اسپرتشو بگیرید، قطعه یِ کرومْ رنگ بالا هم برای هماهنگی، تیره رنگ شده. جلو پنجره تا چراغ های جلو کشیده شده و خیلی جالبه که چراغ های نور پایین در تمام مدل ها LED هستن. برای طراحی چراغ های جلو از "اَکیورا جو" الهام گرفته شده. اگه سمت مدلِ تاپِ "تورینگ"برید، چراغ های نوربالا هم LED میشن. همه مدل ها، بجز مدل پایه، دارای مه شکن های LED هستن. با نگاه کردن به طرفین ماشین، متوجه میشید که آکورد، تناسبِ خانواده سدان های محور جلو رو حفظ کرده؛ با داشتن یه کاپوت کشیده و سقفی شیبدار در قسمت عقب. اینا ماشینو نسبت به رقبایی نظیر "کمری"، بزرگتر نشون میدن، ولی در واقع هم اندازه اند.
از پشت، ظاهری ورزشی و اسپرت داره؛
خصوصا تو مدل اسپرتش که اسپویلر عقب، و دو خروجیِ اگزوزِ افقی دارید.
همچنین، هوندا این چراغهای "اِل ای دیِ" کروکدیل شکلِ انحصاری رو روی همه مدلها گذاشته.
در کل فکر میکنم "آکورد"،ماشین خوش تیپیه و گرونتر از قیمتش بنظر میاد.
از نظر من چشمگیر ترین اِلمانِ ظاهریش، رینگای جذابشه که بطور خاص برای این مدلْ، اسپورت طراحی شده. تو سلسه مراتب "آکورد"، این ماشین در دومین پله قرار داره. هوندا این رینگای متمایز و آلومینیمیِ 19 اینچی رو برای این مدل درنظر گرفته، که مشابه با رینگای مدل تورینگ هستن. گذشته از این دو مدل، برای مدل های "ایی ایکس " و "اِل ایکس "رینگای 17 اینچی رو در نظر گرفتن.
در مورد آینه ها، میبینیم که به رنگ بدنه هستن و در تمام مدل ها بطور برقی تنظیم میشن. اما برای داشتن گرم کن و هشدار نقطه کور، حداقل باید مدل "ایی ایکس" رو سفارش بدید.
سیستم های ایمنی، بطور کامل و استاندارد روی تمام مدل های آکورد وجود دارن. این به این معنیه که پایه ترین مدل هم، به ترمز اضطراری، سیستم حرکت بین خطوط، کروز کنترل تطبیقی، تشخیص علائم کنترل ترافیکی و نوربالای خودکار مجهزه.
در کنار رقبای ژاپنی، همه محصولات دیگه بابت این امکانات از شما هزینه اضافی دریافت میکنن.
در نهایت بحثو با باک بنزین می بندیم. گنجایش باکش 14.8 گالنه که برای طیِ یه مسافت 778 کیلومتری با موتور های 1.5 لیتری توربو مناسبه. اما برای مدل های "تورینگ" و "اسپرت" تا 738 کیلومتر رو جواب میده. شما نیاز ندارین که برای موتورهای 1.5 لیتری و 2 لیتری هزینه ای اضافه برای سوخت بدین.
خب این از بحث طراحی خارجی. بیاین به داخلش بریم و اتاقشو بررسی کنیم.
تمام آکوردها از این ریموت ها دارن، اما برای اینکه بتونید بصورت هوشمند در رو باز کنید، حداقل باید مدل "ایی ایکس" رو تهیه کنید. این مدل ها حتی مجهز به روشن کردن موتور از طریق ریموت هم هستن.
خب در مورد کابینِ آکورد، همونطور که میبینید فرق چندانی با مدل 2018 نداره، اما خب ظاهرش جدیدتره. در مورد رنگهایِ انتخابیش، بسته به مدلتون و رنگ بیرونی ماشین، میتونین مشکی، کرم و خاکستری رو انتخاب کنین.
در مورد مواد بکار رفته، در مدل "ایی ایکس" و "اِل ایکس"، روکش صندلی ها پارچه ایه و در این مدل اسپرت، ترکیبی از پارچه و چرم رو داریم. مدلهای "ایی ایکس اِل" و تورینگ هم تمام چرم هستن.
در طراحیِ در، حتی در مدل های پایه ای مثل این، از چرم و مواد نرم استفاده کردن. تو مدل اسپرت، این قسمت فیبرِ کربنیِ فِیْکه. پنجره های جلویی اتومات هستن و مدل های "ایی ایکس اِل" و تورینگ، مجهز به حافظه برای صندلیای جلو هستن.
به این قسمتِ صندلی که نگاه کنیم، یه چیز مورد توجه اینه که تو همه مدلهای پایه، به 12 حالت میتونید تنظیمش کنید. خیلی از ماشین های لوکس، اینقدر تنظیمات برای صندلیشون ندارن.
و همونطور که گفتم در مدل اسپرت، قسمت وسط صندلی پارچه ست و قسمت های خارجی اون به زیبایی با چرم دوخته شدن. به این پدال های مخصوص آلومینیمی در مدل اسپرت هم توجه کنید.
همونطور که گفتم کابین ماشین بازطراحیِ سال پیشه. کابینش بسیار زیباست و مواد بکار رفته هم خوبه. بالای داشبورد با پلاستیک نرم روکش شده و در این قسمت هم یه نوارِ فیکِ فیبر کربنی دارید. تعدادی نوار نقره ای هم هست. در مدل تورینگ، این نوار چوبیه.
بطور طبیعی همه چیز سر جاش فیکس و مرتبه، درست همونطور که از هوندا انتظار دارید.
همونطور که میدونید، یه سری از مدل ها ورودی هوشمند ندارن، اما تمام اونا مجهز به دکمه فشاریِ استارت هستن.
وقتی ماشینو روشن میکنید، یه نمایشگر 8 اینچی براتون روشن میشه، به جز مدل "اِل ایکس" که نمایشگرش 7 اینچیه.
این پشت آمپر، یه آپشن دیگه ست که در اون، "آکورد" از رقباش پیشی گرفته. تمام مدل ها مجهز به پشت آمپر دیجیتالی هستن. بنابراین سخته که همون اول تشخیص بدین که این یه سرعت سنج آنالوگ نیست. به هر حال این قسمت کاملا قابلیت شخصی سازی داره. بنابراین میتونید برید به تنظیماتش و توی منوها بچرخید؛ مصرف سوخت، سیستم صوتی، تلفن، اطلاعات ترافیکی و تنظیمات بسیار زیادی وجود داره. این امکانات برای همچین کلاسی غیرمعموله. اکثرشون نمایشگر دیجیتالی ندارن، اگر هم داشته باشن برای مدل های تاپ ارائه میدن.
همچنین در مدل تورینگ، "هِد آپ دیسپِلِی " وجود داره.
برگردیم به فرمونش؛ سیستم کمکیِ برقی برای فرمونش گذاشتن،
و این روکش چرم رو در تمام مدل هایی که صندلی چرم دارن میبینیم.
این قسمت دکمه های زیادی داره و اکثرشون برای پشت آمپر ماشین استفاده میشن؛ اینطرف هم تعدادی دکمه برای کروز کنترل و سیستم ایمنی وجود داره.
در مدل تورینگ، برف پاک کن های مجهزی وجود داره. در مدلِ 1.5 لیتریِ تورینگ، 1.5 لیتریِ اسپرت و همه مدل هایی که موتور دو لیتری توربو دارن، پدل تعویض دنده وجود داره. خود فرمون بصورت دستی تنظیم میشه، ولی گرم کن فرمون در امریکا وجود نداره.
در مورد فضاهای ذخیره سازی، بخشیه که هوندا همیشه توش قوی بوده. خب با این قسمت شروع میکنیم؛ یه کنسول مرکزی بزرگ. همونطور که میبینید عمق زیادی داره و عریضه؛ وقتی کثیف شد هم میتونید این درِ کشویی رو باز کنید و تمیزش کنید.
یه خروجی 12 ولت هم داره.
در قسمت جلو دو تا جالیوانی هست، میتونید این درو باز کنید و یه فضای عمیق دیگه در اختیارتون قرار میگیره؛ گوشیتون یا چیزای دیگه رو میتونید بذارید. یه خروجی 12 ولت و یه پورت USB هم داره. اگه مدل تورینگ رو بگیرید، این ناحیه مجهز به یه پد شارژ وایرلس هم میشه.
در مورد دنده، دو نسخه مختلف وجود داره. اگه مدل 1.5 لیتری رو بگیرید، این دنده سنتی رو دارید، اما اگه مدل 2 لیتری توربو رو بگیرید، تعویض گر دنده اَش برقیه؛ مثل اونایی که تو بقیه محصولات هوندایِ "اَکیورا" وجود داره. خب برای این،کافیه برای حرکت دسته رو به عقب بکشید، و برای دنده عقب هم ببریدش بالا.
وقتی این کارو کردید، این دوربین چند زاویه ای عقب رو میبینید که بطور استاندارد در تمام مدل ها وجود داره. سه دید مختلف بهتون میده، همینطور خطوط راهنما رو هم براتون به نمایش در میاره. در جریان باشید که دوربین محیطی 360 ، در هیچ مدلی حتی مدل تورینگ وجود نداره.
بعد، پشتِ دسته دنده، حالت های رانندگیتونو میتونید انتخاب کنید؛ اِکو، اسپرت. ترمز پارک برقی وترمز خودکار هم هست.
خب به کنترل تهویه اَش بپردازیم. به طور کلی، سیستم تهویه اتاق دوگانه ست و در تمام مدل ها حتی "اِل ایکس" بطور استاندارد قرار داره. فقط کافیه دکمه "اُتو " رو بزنید تا دما رو خودکار تنظیم کنه. با این چرخنده ها میتونید دمای سمت راننده و شاگرد رو تغییر بدید. یه چیز جالبش اینه که وقتی دما رو زیاد میکنید، این نوارِ دورِ چرخنده قرمز رنگ میشه و وقتی دما رو میارید پایین، آبی میشه. در کل، طراحی این قسمت شباهت زیادی به "آئودی" داره، دکمه هاش هم شبیه به اونه؛ تحت تاثیر قرار گرفتم. برای داشتن گرم کن صندلی، حداقل باید نسخه "ایی ایکس" رو بگیرید. در مدل تورینگ هم تهویه هوای سه گانه وجود داره.
خیلی خب، بلوتوثش یه مشکلی داشت، پس مجبوریم فیلمو ببریم جلو و یه موزیک از سیستم صوتی مدل اسپرت 2018 پخش کنیم، چون سیستم صوتیشون مشابه همه.
مدل های اسپرت و "ایی ایکس اِل" 8 اسپیکر دارن و مدل "اِل ایکس" 4 اسپیکر داره. در صورت خریداری مدل تورینگ، یه سیستم صوتی 450 وات با 10 اسپیکر نصیبتون میشه.
خب با توجه به اینکه آکورد جدید سال قبل عرضه شد، این ماشین به جدیدترین نسخه سیستم سرگرمی هوندا مجهزه. همونطور که گفتم این ماشین یه نمایشگر لمسی 8 اینچی داره، طرفین صفحه نمایش دکمه های میانبر رو دارید و دو کنترل چرخنده هم داره. کار کردن با این سیستم ساده ست. اساسا این مربع ها رو دارید، که اپلیکیشنها رو نشون میدن. میتونید روشون کلیک کنید یا از طریق کلید های میانبر واردشون بشید. بنابر دلایلی گوشی من برای وصل شدن به این سیستم مشکل داره. بنابراین نمیتونم وارد بخش تلفن و بلوتوث بشم. به هرحال میتونید از طریق گوشیتون به این سیستم وصل بشید. خب "اَپِل کارپِلِی" و "اتو اندروید" هم دارید و بطور استاندارد روی مدل های اسپرت و بالاتر از اون وجود دارن؛ البته "اِل ایکس" این آپشنو نداره. در مدل تورینگ، این سیستم مجهز به Wi-Fi داخلی هم هست. {حالا اگه اطلاعات بیشتری ازین سیستم میخواید یه فیلم کمکی براتون تهیه کردیم و میتونید از طریق لینک زیر فیلم به تماشای اون بپردازید.}
با نگاه به بالا، آینه وسط رو میبینیم که بصورت دستی تنظیم میشه. با این حال در مدل "ایی اِکس اِل" و تورینگ این کار در آینه بطور خودکار انجام میشه. در مدل "ایی ایکس" و بالاتر سانروف خواهید داشت؛ با این حال در هیچکدوم از مدل ها سانروف پانارومیک وجود نداره.
در کل، داخل کابین آکورد بسیار جذابه. مدلی که زیر پامونه، جزو پایین ها محسوب میشه و 27 هزار دلار پولشه؛ تکنولوژی های زیادی داره و واقعا لوکسه؛ یه نمایشگر فول سایز، کنترل تهویه دوگانه و فرمون با روکش چرم. کابینش از قیمتی که براش درنظر گرفتن، گرونتر به نظر میرسه.
به پشت ماشین یه سر بزنیم ببینیم اون پشت چطوریه.
در نگاه اول به عقبِ "هوندا آکورد 2019 "،متوجه فضای بسیار زیادش در این قسمت میشید. فضای پای عقب تقریبا یک متره و فضای سر 94 سانته. این مقدار، از کمری 2018 و آلتیما 2019 بیشتره. صندلی ها جنس نرمی دارن و تو این مدل، قسمت وسط پارچه ست و لبه های خارجی چرمن.
با نگاه به داخل، در این قسمت چرم بکار رفته که برای این مدل خیلی خوبه. محل استراحت دست چرمه، بالاش هم چرمه و بالابر برقی پنجره هم داره. دستگیره یِ درِ نقره ایه، با این حال جنس قسمت بالا نرم و لطیف نیست.
بریم داخلش بشینیم.
در بخش مرکزی متوجه میشید که در مدل اسپرت دریچه کولر وجود نداره؛ این مورد مخصوص "ایی ایکس" و مدل های بالاتر از اونه. به هرحال یه فضای نسبتا بزرگ اینجا وجود داره. کنسول مرکزیشم سایز خوبی داره، با چرم پوشیده شده و دوتا جالیوانی داره.
جنس سقف نرم و لطیفه. دستگیره کمکی و قلاب لباس داره.
یکی از دلایلی که شما سمت خرید آکورد میرید فضای بسیار زیادِ عقبشه. موقعیت صندلی به این شکله، پاهای من برای نمونه 15 سانتن و به طور کلی 30 سانت جا دارن و به راحتی زیر صندلی میرن. میرم اینطرف. صندلی سرنشین بطور کامل عقبه. بازم 30 سانت جا دارم که فوق العاده ست.
در مجموع صندلی های ردیف عقب "آکورد 2019" هیچ مشکلی ندارن و جای خوبی برای گذروندن زمان هستن. دقیقا همون چیزیه که مردم از یه سدان با سایز متوسط انتظار دارن؛ بزرگ و راحتن. در صورت تهیه مدل های بالاتر، امکانات بیشتری در اختیارتون قرار میگیره، برای مثال دریچه های کولر و صندلی های گرم کن دار عقب در مدل تورینگ.
بریم صندوقشو چک کنیم. تو این مدل اسپرت، دکمه ای زیر لبه صندوق نداریم. باید ازین ریموت استفاده کنید.
وقتی در صندوقو باز میکنید، یه فضایی به حجم "شانزده و هفت دهم " فوت مکعب در اختیارتون قرار میگیره که مجددا باید بگم از کمری و آلتیمای جدید بیشتره. صندلیای ردیف عقب تا میشن و کفِ صندوق یه کِیت پنچرگیری قرار گرفته.
یه تورفتگی کوچیک در این قسمت برای قرار گرفتن دستتون وجود داره، اما خب دستگیره ای وجود نداره. پس در رو به این صورت می بندید.
صندلی سرنشین هم طرحِ چرمِ مشابهی داره،
و تو این مدل اسپرت بصورت دستی تنظیم میشه. به هرحال در مدل "ایی ایکس اِل" و تورینگ، بصورت برقی در چهار جهت تنظیم میشه.
جنس بالای داشبورد روبروی سرنشین نرم و مناسبه، و اینم نوار فیکِ فیبر کربن.
داخل داشبوردم فضای عمیقی داره که سایزش واقعا مناسبه.
تو سقفش، آفتابگیرو داریم که یه آینه داره و چراغ LED در کنارش روشن میشه. در صورت نیاز میتونید به کناره ها ببریدش.
خیلی خوب دوستان، هنوز چیزای مهم تری برای بررسی کردن هست. پس بریم جلو و یه نگاهی به نیرو محرکه اَش بندازیم.
خب بیاین کیفیت سورایش رو چک کنیم. موتورش برای سال 2019 تغییری نداشته. بنابراین هنوزم انتخاب های زیادی دارید. اولین موتور، 1.5 لیتری توربو 4 سیلندره که 192 اسب بخاره و 192 فوت-پوند گشتاور داره. این موتور بطور استاندارد در تمام مدل ها وجود داره و با یه سیستم انتقالِ متغیر کار میکنه. موتور بعدی ارتقا یافته؛ یه موتور 4 سیلندرِ 2 لیتری توربو که جایگزین موتور V6 قبلی شده. قدرتش، 252 اسب و گشتاورش 273 فوت-پونده. این مدل، بجای سیستم انتقال "سی وی تی"، با یه جعبه دنده 10 سرعته اتومات عرضه میشه. همچنین آپشن های هیبریدی هم وجود داره که تو یه فیلم دیگه بررسیش میکنیم. مهم نیست کدوم موتور روی ماشینتون هست، همه اینا مصرف سوخت فوق العاده ای دارن. خب این مدل اسپرت و همچنین مدل تورینگ، لاستیک های بزرگتری دارن و از لحاظ مصرف، در شهر بیست ونه، در جاده سی و پنج، و بطور ترکیبی سی و یکی میسوزونن.
بگذریم.. بریم جلو و یه تست سریع از سواری و رانندگیش بگیریم.
خب وقتی سرعت میگیره، قدرتش خیلی نرم منتقل میشه و موتورش فوق العاده بی سروصداست. اکثر مدل های پایه، موتور پر سر و صداتری دارن و خیلی زود میفهمید که یه موتور ابتدایی و کوچیک رو ماشینتون هست. اما این ماشین اینطوری نیست. قرار دادن موتور 1.5 لیتریِ توربو، خوب جواب داده. واقعا نرم کار میکنه و ازار دهنده نیست؛ مثلِ... خب میدونید بعضی از رقبا اینطوری نیستن.
وقتی وارد پیچ میشه، بهتون نشون میده که این شاسی چقدر فرز و چابکه. انگار به کف چسبیده و خیلی محکمه. احساس نسبتا خوب و اسپرتی هم داره. فرمون پذیری نرم و سبکی داره و این موضوع برای رانندگی خارج شهر خیلی مهمه؛ واقعا سریعه، عکس العمل مناسبی داره و هماهنگی خوبی با شاسی فرزِش داره. خب این یه سدان متوسطه، بنابراین نباید ازش انتظار فرمون پذیری خیلی خیلی سریعی داشته باشید. اما همونطور که گفتم از این لحاظ از میانگینِ کلاس خودش یه سر و گردن بالاتره. کارشو خوب انجام میده، برای شمایی که سفر بین شهری دارید، ماشین فوق العاده ایه.
البته این یه "سی وی تیه" و این، ممکنه خیلی از شما و دارندگان نسل قبلی آکوارد رو نگران کنه، چون ممکنه بگید که اونا قبلا "سی وی تی" نداشتن. میخوام بگم این موضوع به چشم نمیاد، و با توجه به گذشه شون، اونا کارشونو خیلی خوب انجام دادن. تعویض دنده هاشون مشابه قبله؛ دور موتور رو پایین نگه میداره و بنابراین اون وزوزی که بعضی وقتا تو یه سری از رقبا وجود داره اینجا نیست.
بعلاوه اینکه، وقتی شروع به شتاب گیری میکنم، تاخیری رو حس نمیکنم. خب میدونید اکثر مردم از این ماشین استفاده روزمره دارن، باهاش اطراف شهر میرن. فکر نمیکنم متوجه ایرادی بشید.
اگه بخوام جمع بندی کنم این یه سدان متوسطِ فوق العاده برای رانندگیه.
میدونید، حس و حال اسپرتش و اون چابک بودنش متعادله و معمولا هوندا همینجوری بوده. در عین حال فوق العاده ماشین راحتیه. حتی در مدل پایه اش، موتور و سیستم انتقال خوبی قرار دادن. اصلا حس نمیکنید که ماشین خطایی داره. برای تجربه کردن یه سواری مناسب، اصلا نیازی به ارتقا موتور ندارید.
خب دوستان، امیدوارم از مشاهده اولین فیلم بررسی "هوندا آکورد 2019" لذت برده باشید.
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.