موتوتل 
سلام دوستان. امروز "هوندا سیویک 2019 " رو داریم. برای امسال کاملا عوض شده؛ طراحی داخلی و خارجیش تغییر کرده و یه سری امکانات بهش اضافه شده. نمیتونم بیشتر از این صبر کنم. بریم با هم بیرون و داخلش رو بررسی کنیم و البته سواریشو تست کنیم.
ممنون از اینکه به تماشای این ویدئو، یعنی " هوندا سیویک 2019" نشستید. این، مدلِ اسپرتِ سال 2019 ست، بنابراین ظاهرش اسپرته. قبل از هرچیز میخوام از شرکت هوندا تشکر کنم، بابت سخاوتشون و فرصتی که بابت تست این ماشین در اختیارم گذاشتن.
کار رو با ظاهر ماشین شروع میکنیم. جلوی ماشین یه کم تغییر کرده و جلو پنجره اَش بروز شده. هنوزم طراحیِ بال هایِ در حال پرواز رو داریم، اما این قطعات مشکی بهش اضافه شده. در تمام مدل های ماشین، چراغ های "اِل ای دی" بطور استاندارد قرار دارن. مدلی که دست ماست، چراغ های جلوش هالوژنیه. اما تو مدل "تورینگ"چراغ های جلو "اِل ای دی" هستن؛ و حتی مه شکن هم زیرش داریم. رینگ های ماشین بین 16 تا 18 اینچ متغیره؛ این ماشین 18 اینچیه، به همراه لاستیک های دویست وسی و پنج. خیلی منحصر بفرده و رینگ هاش شبیه بقیه محصولات هونداست. در مورد آینه های بغلش، این آینه ها فقط در مدل های "ایی ایکس " و بالاتر از اون مجهز به گرم کن هستند، که یکم ناراحت کننده ست، بنابراین اگه تو آب و هوای سرد زندگی میکنید، حواستون به این موضوع باشه. ما یه باله کوچیک داریم بالای صندوق، که طراحیش شیب تندی داره. تو مدل اسپرت، این باله شیک تره و مشکیه. چراغ های عقب هم از نوارهای ترکیبی "اِل ای دی" تشکیل شدن.
مدل اسپرت ما، یه خروجی کوچیک اگزوز و خوشگل در وسط و زیر سپرش داره. این اگزوز فقط و فقط تو این "هوندا سیویکِ" سدان به این شکله.
خبر خوب برای دوستداران "سیویک" اینه که برای 2019 تمام مدل های سیویک بصورت استاندارد به مجموعه "هوندا سِنْسینگ " مجهز هستن و امکاناتی مثلِ "هشدار تصادف از جلو" بهمراه "ترمز اضطراری"، "هشدار تغییر مسیر" بهمراه "سیستم کمکی حرکت بین خطوط"، "کروز کنترل تطبیقی" برای سرعت های پایین ، "نوربالای خودکار"و "سیستم رصد کردن مسیر"،که مربوط به مدل های "ایی ایکس" و بالاتر میشه رو دارن. خبری از "هشدار نقطه کور" نیست، اما به جاش دوربین کنترل مسیر رو داریم که یه کم عجیبه. برای مدل تاپِ تورینگ، برف پاک کن های حساس به بارون رو گذاشتن. بریم به صندوقش یه سر بزنیم.
چند تا راه برای باز کردن صندوق وجود داره. وقتی که ریموت هوشمند تو جیبتون باشه، دکمه صندوق رو لمس میکنید و بعدش در باز میشه؛ تا وقتی که ریموت همراتون باشه همه چی آسونه. فضای صندوق 15.1 فوت مکعبه که برای کلاس متوسط واقعا خیلی خوبه. مدل تورینگ فضای کمتری داره و 14.7 فوت-مکعبه. یه جفت اهرم کشیدنی دارید که میتونید باهاش صندلیای عقبو بخوابونید و اونجوری فضای کاملا مسطحی در اختیارتونه. یه ایرادی که داره اینه که در زمان بسته شدن در، این قسمتْ بیرونه که ممکنه برای لوازم داخل صندوقتون مشکل ساز باشه. همچنین یه لاستیک زاپاس جمع و جور و یه جک هم اینجا هست.
ریموت کنترل "هوندا سیویک "2019 مشابه دیگر محصولات جدید هونداست. کلید هایی داره و میتونیم در صندوقو از اینجا باز کنیم. تو مدل های اسپرت و بالاتر، ریموت، دکمه استارت و خاموش کردن موتورم داره. ریموت، ماشینو با سیستم "سی وی تی " روشن میکنه. کار کردن باهاش اینطوریه؛ برای قفل کردنش، دکمه اینجارو فشار میدید؛ قفل شد. یه سنسور پشت در هست و میتونید به همین راحتی درو باز کنید. یه سیستمِ نرم افزاریِ قفل کردنْ از راه دور هم وجود داره، که میتونید تنظیمش کنید.
یه نگاهی به داخل این سیویک بندازیم. بالای در، مواد نرم بکار رفته. یه نوار زیبا اینجاست. این پایین پلاستیکه
اینجا هم روکش نرمی داره، اما یک دست نیست. فضای کافی برای استراحت دستتون فراهمه. در قسمت جلو، پنجره ها بصورت اتومات بالا و پایین میشن. کنترل های مربوط به آینه ها رو دارین. فضای داخلیِ در، برای نگهداری از یه بطری بلند کافیه. میتونید صندوقو با این دکمه باز کنید. یه فضای کوچیک هم اینجا هست که کارتونو راه میندازه.{بسته شدن در}
طبق معمول، هوندا درهای محکمی داره و موقع بستن، متوجه این موضوع میشید. تو مدل اسپرت، پدال های اسپرت داریم. به نظر که طراحیِ داخلیِ خوب و با کیفیتی داره و همونطور که باید، کاراییش هم بالاست. یه چیزایی هست که فرق داره. برای شروع بیاین ماشینو روشن کنیم و دکمه استارت رو بزنیم. روی فرمون، چرم کار شده. مدل پایه و حتی مدل ما دارای پدل هستن که خیلی خوب و باحاله. بعدا تو رانندگیمون امتحانش میکنیم. کنترل های روی فرمونش خوبن؛کنترل های مخصوص صدا و دکمه های نمایشگرِ بالا. یه روکش زیبای پلاستیکی اینجاست و مثل "سیویک" های قبلی، بدون روکش نیست. کنترلهای تلفن رو دارید و میتونید از گوگل استفاده کنید. اینم دکمه "کروز کنترل" و "حرکت بین خطوطه". تغییر فاصله برای "کروز کنترل راداری" و " کروز کنترل تطبیقیتون". طبق معمول، دکمه مثبت و منفی. کنترل کمکیِ "حرکت بین خطوط"، که میتونید خاموشش کنید. میتونید "ترمز اضطراری خودکار" رو با نگه داشتن این دکمه خاموش کنید. "کنترل کشش" هم همینطور. هشدار تغییر لاین هم اینجاست؛ کنترل هایی با کاربری راحت. چراغ ها و مه شکن های خودکار که میتونید بصورت دستی هم خاموش-روشنشون کنید. اگه مدل تورینگ رو سفارش بدید، برف پاک های حساس به بارون خواهید داشت. یه نگاهی به "گِیج ها" بندازیم؛ دما رو اینجا داریم، گیجِ بنزین رو اونطرف داریم و یه نمایشگر بزرگ هم این وسط هست که سایز مناسبی داره. روشن و مناسبه. "تاکیمتر " این طرفه. و اینم سرعت سنجِ دیجیتالی. میتونید بین مایل یا کیلومتر بر ساعت جابجا شید. کامپیوترِ سفر، که بصورت خیلی ابتدایی "اِی" و "بی"داره،
عمر روغنتون، موزیک، موبایل و دوباره بر میگردیم به مایل یا کیلومتر بر ساعت. به شخصه از ظاهرش خوشم میاد، ظاهر اسپرت و وضوح بالایی داره. از چیزی که دوربین داره بهتون نشون میده واضح تره. داشبورد هم خیلی خوبه؛ اینجا یه پیچ تنظیم صدا هست، با اینکه شما انتظار دیدنشو ندارید. یه سری دکمه های فیزیکی این بالا داریم. در مدل اسپرت و بالاتر از این، نمایشگر 7 اینجی لمسی وجود داره. فقط مدل پایه اینو نداره و سایز نمایشگرش 5 اینچه و لمسی هم نیست. با سیستم صوتی هم کارای مختلفی میتونید انجام بدید. خیلی سریع نیست، اما اطلاعات بدردبخور زیادی داره و کارای زیادی میتونید باهاش بکنید. این دکمه های فیزیکیش رو دوست دارم. خب بذارید تمام منابعی که برای سیستم صوتیمون در اختیار داریم رو نشونتون بدم." اَپل کار پِلِی" و "اتو اندروید" داره، البته که "سیری اِس اِکس اِم " روش نداریم. در دو مدل ابتداییِ ماشین، 4 اسپیکر هست و بالاتر که میریم 8 اسپیکر و 10 اسپیکر داریم. خیلیاتون درخواست پخش موزیک کرده بودید از ما. خب من اینجا حالتای "بِیس " و "تِریبِل " رو تنظیم کردم و خواهیم دید چه اتفاقی می افته. ببینیم چجوریه..
با زدن دکمه "هوم "، چیزای زیادی اینجا میبینید. از اطلاعاتش خوشم میاد، حتی میتونید پس زمینه شو تغییر بدید تا بیشتر شبیه کامپیوترتون بشه. تنظیمات زیادی داره، مثلا نورها، قفل های در وچیزای دیگه؛ حتی دوربینتون. همیشه میتونید از این منو ها با دکمه های فیزیکی خارج بشید. "هوندا لینک " خودش یه چیز مجزاست که یه ویدئوی جداگونه نیاز داره. اینجا کنترل تهویه اتوماتیک رو هم داریم. کولر این ماشین تک ناحیه ایه، بنابراین فقط یه دما وجود داره که این بالا بهتون نشون میدم. برای تنظیم سرعت فن و دمای اتاق دو تا دکمه پیچی هست. کولر دو منطقه ای، فقط برای مدل "ایی ایکس" و بالاتر وجود داره. یه فضایِ
کوچیک اینجا هست و درست پشتش، فضای بیشتری هم تعبیه شده. یه پورت USB، برق 12 ولتی و اندکی فضا هم وجود داره که هم از سمت شاگرد و هم از سمت راننده قابل دسترسیه. دنده مون رو میبریم رو حالت عقب. به شخصه، عاشق دوربین های عقبش هستم. شاید واضح ترین دوربین نباشه، اما نمایشگرش عریضه و از بالای ماشین هم دید داره. باعث میشه که در زمان عقب رفتن، به موانع اشراف داشته باشید و بدونید که عقب ماشین دقیقا کجا قرار گرفته. دسته دنده اش هم خوبه و روکش چرم داره. میتونیم رو حالت "اِس"، یعنی اسپرت بذاریمش، و اینم دکمه نگهداشتن ترمز، تا نیاز نباشه که پشت چراغ قرمز یا علائم توقف پاتونو رو ترمز بذارید. اینم ترمز دستی برقیه، و این دکمه هم برای حالت "اِکو". اینطرف داشبوردشو داریم که فضای نسبتا مناسبی داره، اما جنسش نرم نیست و آروم هم باز نمیشه؛ حتی قفل هم نمیشه که قابل توجهه. این قسمت، جاییه که هوندا خلاقیت زیادی تو طراحیش داشته و من ازش لذت بردم. یک جفت جالیوانی؛ بذارید ببینم اندازه بطریِ بلندِ ما هست یا نه. مشکلی نیست. اینا عقب و جلو هم میرن. یه پورت USB دیگه، و یه جا لیوانیِ دیگه، اگه بطریتون خیلی بلنده. حتی میتونید اینو بردارید، مجددا مقداری فضا پشت جالیوانیا هست. در واقع این جالیوانیا فضای زیرشونو به دو بخش تقسیم کردن، فضای ذخیره سازیِ هوشمندانه ایه. درِ کنسولو میتونید به جلو سُر بدید. روکش نرم و لطیفی داره. این بالا چراغ های "اِل ای دی" و آینه "فتوکرومیکِ " اتومات نداره؛ حداقل تو این مدل. یدونه تو مدل های بالاترش داره، که مجهز به سیستم " گاراژ هوم لینکه ". فعلا تو هیچ مدلی سانروف نداره.
آفتابگیر ها ایینه دارن، اما چراغ نه. به طرفین هم جابجا میشن. در مورد میدون دید، با وجود اینکه طراحی شیبداری داریم، اونقدرام بد نیست. یه پنجره کوچیک اون پشت هست. در کل استاندارده؛ برای این کلاس خیلی استاندارده.
با صندلیای جلو شروع کنیم، قبل از اینکه چیزی بگم، قد من یک و هشتاده، و صندلیو کامل خوابوندم و بیشتر از یه مشت بالای سرم فضا هست؛ این فوق العاده ست. اگه قدتون بلنده، حداقل برای جای سرتون مشکلی ندارین. یه اهرم دستی داره که خیلی سفته. واقعا کنده، اما الان صندلی صافه و هنوزم یه کوچولو فضا بالای سرم وجود داره. اگه قدتون کوتاهه یا بلنده، در هر صورت میتونید تنظیمش کنید.
در مدل "اِل ایکس"، تمام صندلی ها دستی جابجا میشن و روکش پارچه ای دارن. راحت و نرمن، و پشتی مخصوص دارن. از مواد مصنوعی ساخته شدن و پشتیِ سرشون خیلی جلو نیست. یه بالش اضافی هم روی نشیمنگاهشون وجود داره. تو این مدت کوتاهی که سوارش هستم، کاملا راحت بودم.
وقتی که مدل "ایی ایکس" رو میخرید، صندلی ها به گرم کنْ مجهز شدن و روکششون پارچه ایه و بصورت برقی در 8 حالت جابجا میشن. اگه "ای ایکس اِل " بگیرید، صندلیها چرمن و گرم کنْ دارن؛ مدل تورینگ هم همینطور. در مورد فرمون، یه اهرم این پایین داریم که نسبتا دوره. الان موقعیت فرمونو درست کردم. میتونید عقب و جلوش کنید. یکم هم میشه بالا و پایینش کرد. خیلی خوبه. فکر نکنم با صندلیای جلوش مشکلی داشته باشن.
خیلی خب، یه نگاه سریع و اجمالی به عقب بندازیم. اینجا یه مقدار فضا برای استراحت آرنج داریم. دستگیره درش خوبه. جای بطری و اندکی فضا اینجا هست. این بالا از پلاستیکِ سخته، که البته برای این کلاس دور از انتظار نیست. "جِتا" هم دقیقا همینطوریه. با در نظر گرفتن مدل ماشین و قیمتش، میشه گفت این صندلیا واقعا راحتن. فضای کف پاهام خوبه و جلوی زانوم هم همینطور.
این مدل پایه "اِل ایکس"، پشت صندلیای جلوش جیب نداره و جا لیوانی هم نداره. در بخش مرکزی صندلی های عقب، کنسولی برای استراحت دست و جالیوانی تعبیه نشده. میتونید اینا رو داشته باشید، اما مدل ماشینتون باید بالاتر باشه. در مدل تورینگ، صندلی های ردیف عقب هم به گرم کن مجهز هستن. بالای درهای هر دو طرف، دستگیره داره. پشتِ سری ها ثابتن و هنوزم میتونم یه چیزی بالای سرم بذارم. اگه واقعا سیخ بشینم، موهام به سقف کشیده میشه. پس سقف شیبدارش، برای عقب هم مشکلی بوجود نیاورده.
نیرو محرکه یِ "سیویکِ 2019 " نسبت به سال گذشته تغییری نکرده، و میتونیم بگیم که مالِ سالِ دو هزار و شونزدهه. دو مدل موتور داریم. در این مدل اسپرت، ما یه موتور 2 لیتری پاششِ چند نقطه ای داریم. موتوری که برای "ایی ایکس" و بالاتر بکار میره، یه موتور 1.5 لیتریِ توربوشارژ با پاشش مستقیمه.
اما این موتور، 158 اسب بخار و 138 فوت-پوند گشتاور داره و گیربکسش 6 سرعته ست. گریبکس دستی هم بطور استاندارد ارائه میشه و "سی وی تیِ" آپشناله. در صورت داشتن موتور توربو، قدرت شما 174 اسب و گشتاورتون 162 فوت-پوند میشه. مصرف سوخت براساس گالن بر مایل، در مدل اسپرت با "سی وی تی"، 29 در شهر و 37 در جاده ست، و برای موتور توربو با "سی وی تی"، 32 در شهر و 42 در جاده ست.
خیلی خب، میخوایم سواریِ "هوندا سیویکِ 2019 " رو تست کنیم. این مدل "سی وی تیه" و اگه خواستید، میتونید گیربکس دستیش رو سفارش بدید. اما من میخوام عملکرد "سی وی تی" و این پدل شیفتِر ها رو تست کنم و نظراتمو باهتون در میون بذارم.
اولین برداشتم از این ماشین اینه که رانندگی باهاش راحته. مثل هر "سیویک" دیگه ای، فرمون نرم و سبکی داره و بازخوردش برای شما خوبه. عادت کردن به این ماشین و سواریش کارِ راحتیه.
هندلینگش و فرمون پذیریش؛ همونطور که گفتم فرمون سبکی داره. از لمس فرمونش خوشم میاد. میدونید، با اینکه اسمش سیویکِ اسپرته، اونقدرام ماشین اسپرتی نیست و رانندگی باهاش خیلی راحته. هندلینگش برای اکثر ادما خوبه.
یه گازی باهاش بدیم..
شتاب خوبی داره و با این موتور 2 لیتری، بجای اون 1.5 لیتری توربو، وقتی که دور موتور بالا میره، قدرتش افزایش پیدا میکنه. تو توربو اینطوری نیست. البته یه مقدار کندتره و تاخیر بیشتری داره.
همه چیز به احساس شما بستگی داره. بابت اشعه و نور آفتاب عذرخواهی میکنم، ساعت بدیه. به کارمون برسیم.
بطرز اعجاب آوری ماشین سر حالیه، اینو در نظر بگیرید که موتورش فقط 2 لیتره. اگه اینو با بقیه 2 لیتری های 4 سیلندر که توربو نیستن مقایسه کنید، جایگاه بالایی داره.
درمورد ترمز، باید گفت که ترمز های "سیویک" عکس العمل قابل قبولی دارن؛ پدال ترمز حس خوبی داره، بدون هیچ اغراق و شک و تردیدی.
در کل، سواری خوبی داره. میدونید نرم ترین و مجلل ترین اتاقو بین ماشینا نداره، و شاید صدای برخورد ماشین به قطعات شکسته آسفالتو بشنوید، اما کلا باید بگم سواری رضایت بخشی رو براتون به ارمغان میاره؛ رانندگی هم باهاش راحته. ماشین چابکیه؛ برای تو شهر عالیه. از لحاظ مصرف، اقتصادیه. برای رفت و امد هم خیلی خوبه. صندلیاش از اون چیزی که فکر میکردم نرم تر بودن و نسبت به نسل های قبلیِ سیویک، راحت تر بودن.
اگه بخوام بیشتر از هندلینگش بگم، در قسمت عقب، سیستم تعلیقش کاملا مجزاست و این برای داشتن سواری خیلی خوب و اروم و همچنین هندلینگ خوب خیلی مهمه.
تو حالت اسپرت گذاشتمش و با اینکه آروم میرم، دور موتورمو بالای 2 هزار تا نگه داشته... میبینین، دور موتورش سریع بالا میره. بنابراین وقتی تو حالت اسپرت میذاریدش، تعویض دنده سریعتر انجام میشه و دور موتورو بالاتر نگه میداره و دنده معکوس هم بهتر میشه؛ 3.. 2... الان دنده 1.
معکوس دادنو خیلی خوب انجام میده. قطعا دیگه نمیشه دنده عقب بذارم. باید گفت اکثر ادما با معکوس دادنش حال میکنن و ازش استفاده میکنن؛ با این کار میتونید به موتور هم استراحت بدید.
اگه بخوام اینو کنار بقیه ماشینای جمع و جور تو کلاس خودش بذارم، رانندگی باهاش به اندازه "مزدا" باحال نیست. "جتا" جدیدا بروزرسانی شده و خیلی شبیه اینه، احتمالا از لحاظ هندلینگ، این بهتر باشه. در کل فضای زیاد و امکانات مطلوبی داره. از لحاظ قیمت، به نظرم هوندا برچسب خوبی روش گذاشته. اونا از فروش محصولاتشون معمولا سود زیادی به جیب نمیزنن، قیمتش واقعا مناسبه. همه چی داره. نسبت به کلاسِش فضای زیادی داره و مصرف سوختشم عالیه.
یه بار دیگه میذارم رو حالت اسپرت. همین الان دور موتور 1000 تا بالا رفت. ماشینتون "سی وی تیه" و تو دورهای بالا، ماشینای "سی وی تی" سروصدا دارن. اما این ماشین منو واقعا اذیت نکرد، فکر نکنم شما هم بابت این موضوع اذیت بشید. اگه طالبِ "سی وی تی" نیستید، میتونید گیربکس دستیش رو بگیرید. هنوزم دور موتورو نگه داشته. بذارید یه دنده معکوس بدم، رفت تو 3... یه معکوس آروم.. عکس العملش سریعه و به اون صورت متوجه تعویض دنده هاش نمی شید.
خب دوستان نقد و بررسی ما تموم شد.. ممنون از اینکه همراهم بودید.
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.