موتوتل 
امروز رفتیم سراغ "تویوتا "آوالون" 2019". میخوایم کامل بررسیش کنیم. در فیلم قبلی بیشتر روی اولین سواری تمرکز کردیم. تو این فیلم قراره به تمام جزئیاتش از قبیل زمان 0 تا 100 ش بپردازیم. میتونید "آوالون" رو نسل بعدی کمری ببینید، نه صرفا بخاطر قیمتش، بلکه به خاطر امکانات داخلی و سایز کلی کابینش. قیمت این ماشین از "سی و پنج هزار و پونصد" دلار شروع میشه؛ قیمتی معادل با آخرین مدل کمری.
میشه گفت "آوالون" تو امریکا یجورایی کلاس خاصی داره. از لحاظ تئوری، این یک سدانِ اصلی و فول سایزه. به لحاظ منطقی رقیب ماشینایی مثل "کرایسلرِ سیصد"، مدل های مشخصی از "بیوک" و البته "کیا کادنزا" ست. این کلاس خودرو در گذر زمان یه مقدار کوچیک شده؛ دیگه ما "هیوندا آزرا" نداریم و تعداد سدان های سایز متوسط تو امریکا افزایش پیدا کردن؛ برا همین تفاوت ابعاد ماشینایی مثل "کمری" یا "آکورد" با "آوالون" اونقدرا زیاد نیست.
اولین نسل "آوالون"، جایگزین ژاپنیِ ماشین های بزرگ امریکایی بود. بعد از گذر زمان تویوتا تصمیم گرفت تا شمایل این کلاسش رو تغییر بده و اونو کمی اسپرت تر کنه؛ این موضوع باعث شد که نسل آخر، برای بعضی از مشتری های "آوالون" بیگانه بشه. تو این نسل تصمیم گرفتن به ماشین شخصیت بدن. تو مدلهای "ایکس اِل ایی " و "لیمیتد"، هدف، ایجاد راحتی بود، برای همین بزرگترتر ساخته شدن. بعدش "ایکس اِس ایی" و "تورینگ" اومدن که مدلای اسپرت "آوالون" هستن و دنباله نسل قبلی. همونطور که از یه سدان مدل بالای تویوتا انتظار دارید، طیف وسیعی از امکانات استاندارد تو این ماشین دیده میشه. چراغ های جلوی تمام "اِل ایی دی" در تمام مدل ها بطور استاندارد وجود داره و بسته به مدلی که سفارش میدید تغییرات جزئی وجود داره.
این جا پشت لوگوی تویوتا یه سنسور راداری داریم، چون این ماشین بطور استاندارد مجهز به "سیستم حس امنیت تویوتا" ست. "سیستم حس امنیت تویوتاست" یه پکیجه که شامل تمام امکانات ایمنی میشه که میتونید بطور مختصر در سمت راست تصویر مشاهده کنید. یه نکته خیلی خوب اینه که "ترمز خودکار" و "کروز کنترل تطبیقی" رو در تمام مدل های "آوالون" داریم؛ برعکس سال های قبل که آپشن محسوب میشدن. سنسورهای جلو هم به زیبایی داخل جلو پنجره کار شدن. جلو پنجره اَش خیلی خیلی.. بزرگه؛ بنظرم بحث برانگیزه. به شخصه با همچین جلو پنجره بزرگی حال نمیکنم؛ نمیدونم شما چطور فکر میکنید.
در مقایسه با نسل قبلی "آوالون"، این ماشین کشیده تر و عریض تر از قبل شده. این، یه جورایی به شکل و شمایل اسپرتی که تو مدل "ایکس اِس ایی " وجود داره کمک میکنه. این مدل تقربیا 5 متر طول داره و از خیلی از سدان های سایز متوسط امریکایی کوتاه تره.
علاوه بر ابعاد، دلیل دیگه ای که ممکنه "آوالون" رو بجای کمری بخرید، استایل ماشینه. نظرات مختلفی ممکنه راجع به استیل ماشین وجود داشته باشه، اما قطعا ظاهر منحصر بفردی داره. یه سری ویژگی ها هم داره که تو کمری نیست. مدلی که ما اینجا داریم همه اون ویژگی ها رو نداره؛ مثلا "چراغ راهنمای پیش رونده" رو که تو یه سری از مدل های تاپ هست اینجا نداریم. تو اون چراغها، روشنایی به این شکل حرکت میکنه و این قسمت صرفا خاموش-روشن میشه. براتون فیلمشو گذاشتم و میتونید ببینید به چه صورت کار میکنه؛ بنابه دلایلی این "ایکس اِس ایی" این آپشن بخصوص رو نداره.
مثل قبل برای زیر کاپوت دو تا موتور عرضه شده؛ اما اونا برای سال 2019 بطور قابل توجهی تغییر کردن. اولی یه موتور 3.5 لیتری با پاشش مستقیم "وی سیکسه" که در مدل پایه بکار رفته و 301 اسب بخار قدرت تولید میکنه؛ این، همونیه که اینجا تو مدل "ایکس اِس ایی" داریم. این قدرت از طریق گیربکس اتومات 8 سرعته به چرخ های جلو منتقل میشه. متاسفانه هنوز برای "آوالون" سیستم تمام چرخ محرک در نظر نگرفتن. موتور دوم، یه 2.5 لیتریِ هیبریدیه که براتون 215 اسب قدرت تولید میکنه و از لحاظ مالی هزار دلار بیشتر آب میخوره.
این سیستم هیبریدی برای این کلاس بسیار بسیار مناسبه، و در واقع این هزار دلاری که بیشتر می پردازید تو کمتر از 2 سال بهتون برمیگرده؛ علتش اینه که با هر گالن بیش از 64 کیلومتر میره و مقدار هزینه ای که ذخیره میشه بطور میانگین چیزی در حدود 700 دلار در ساله.
در مورد راحتی صندلی های جلو من از 10 بهش 8 میدم، دلیلش هم اینه که این صندلی ها خیلی قابل تنظیم نیستن؛ ما پشتی کمرِ 4 حالته نداریم، تکیه گاه برای پشت ساق ها وجود نداره و کناره های صندلیها هم زیاد برآمده نیستن. اینها امکاناتی هستن که تو ماشین هایی که از لحاظ منطقی رقیب "آوالون" هستن پیدا میشه. با این حال موقعیت نشستن مناسبه و فرمونش هم بازه حرکتی زیادی داره. فضای بالای سر نسبت به بعضی از خودرهای این کلاس نظیر "کرایسلر " یا " دوج شارژر " کمتره. مدلی که امروز قراره باهاش رانندگی کنیم سانروف داره، که خب فضای سر رو کمی محدود میکنه؛ پس اینو یادتون باشه.
در ردیف پشتی فضای جلوی پا به مراتب بیشتر از کمریه. فضای جلو زانو در ردیف پشت و جلو بطور ترکیبی حدود 6 سانت بیشتره. اما خیلی جالبه که این مقدار فضا در مقایسه با هوندا "آکورد" جدید یا "کیا کادنزا " کمی کمتره. تویوتا، "آوالون" رو بزرگتر از کمری ساخته، اما تفاوت مشهودی بین این دوتا وجود نداره. فضای بالای سر به اندازه اکثر سدان های جدید تو امریکا محدوده. اگه من صاف بشینم موهام سقفو لمس میکنن؛ درواقع نیم سانت بین سرم و سقف فاصله هست. اگه تو مدل هیبریدی نشسته بودم قطعا سرم با سقف در تماس بود. چون دو ونیم سانت تفاوت در فضای بالای سر، بین مدل های مختلف "آوالون" وجود داره؛ اینکه سانروف داشته باشید یا نه، اینکه سیستم هیبریدی گرفته باشید یا سیستم هیبریدی با سانروف، تو فضای سرْ تو ردیف پشت اثر میذاره. در بین اینا محدود ترین فضا رو سیستم هیبریدی با سانروف داره، چون تویوتا دیگه باتری رو تو صندوق جا نمیکنه، بلکه زیر صندلی عقب تعبیه میکنه. نتیجه این کار کم شدن فضای سر میشه، چون
صندلی ها یکم بالاتر میان. اگه برم رو صندلی وسط بشینم، سریعا متوجه تفاوت عرض بین این و تعدادی از سدان های کوچیک و سایز متوسط امریکا میشید. شما برای سفرهای کوتاه میتونید سه سرنشین بالغ رو اینجا بنشونید، ولی برای سفرهای طولانی توصیه نمیکنم؛ برای یه سفر 30 الی 45 دقیقه ای مناسبه، خصوصا اگه با خانوادتون دارید جایی میرید. فضای اینجا، نسبت به سدان های سایز متوسط بزرگتره. صندلی جلو تا ته عقبه و من هنوز 5 سانت دیگه جلوی پام فضا دارم. فضای پا تو ماشینایی مثل این، "هوندا آکورد" یا "کیا کادنزا" اونقدر زیاد هست که بتونید به راحتی صندلی بچه رو توشون فیکس کنید؛ و این یه دلیل دیگه برای ترجیح این ماشین به کمریه. میتونید فاصله بین پشتی صندلی عقب و پشتی صندلی جلو رو ببینید. واقعا پشت ماشین فضای زیادی داره، خصوصا وقتی بخواید از صندلی بچه استفاده کنید.
فضای صندوق میتونه یه دلیل دیگه برای خرید این ماشین در مقایسه با سدانهای سایز متوسط باشه. زیرِ این در، فضایی بیشتر از 16 فوت مکعب هست که یک دهانه بزرگ داره؛ این همون چیزیه که در سدان های سایز متوسط میبینیم. از اونجا که "آوالون" نسبت به گذشته پهن تر شده، خود دهانه ورودی یه مقدار عریضتر شده و محفظه صندوق برای جا دادن اقلام بلندتر و بزرگتر مثل چوب گلف یا اینجور چیزا فضای کافی رو داره. همونطورکه میبینید تعداد زیادی چمدون اینجا جا شده. میتونید اینارو بفرستید عقب، تا پشت صندلی های ردیف عقب. به هر حال این صندوق، هنوزم به اندازه بعضی از محصولات نیسان که باهم دیدیم بزرگ نیست و نمیتونیم چمدون رو بصورت عمودی داخلش بذاریم و درو ببندیم. اگه کف صندوقو برداریم، یه لاستیک زاپاس رو میبینیم. اینجا گنجایش یک لاستیک زاپاس سایز بزرگ رو هم داره که اگه بعدا خواستید میتونید از بازار بخریدش. این چیزیه که تو هیچکدوم از سدان های سایز متوسط امریکا نمیبینیم و این خودش شاید دلیلی برای خرید این ماشین باشه.
ما تو مدل "ایکس اِس ایی" نشستیم و یه سانروف اون بالا هست. اندکی تفاوت بین مدل های مختلفش وجود داره.
کمربند سرنشینان جلو از لحاظ ارتفاع قابل تنظیمه. پشت سری ها هم در دو حالت تنظیم میشن. صندلی های جلو روکش چرم دارن و یه دوخت نارنجی رنگ وسطشون هست. تمام این دوخت ها نارنجی رنگ نیستن و از رنگای روشن دیگه هم استفاده شده. تو بخش های خارجی صندلی و بخش هایی از در، از این دوخت استفاده نشده. طرح پشتی صندلی و قسمت نشیمنگاهش خیلی خشن نیست و به نوعی خواستن با بقیه قسمت های داخلی ماشین در تعادل باشه. مواد بکار رفته در درهای جلو، مشابه مواد بکار رفته داخل درهای عقبه. پلاستیک هایی با جنس نرم در پانل بالایی در هست؛ چرم لطیفی در قسمت وسط هست و محل استراحت دست هم نرم و لطیفه و دوخت خوبی داره. قسمت های پایینی در از پلاستیکِ سختی ساخته شده. نواری که روی در وجود داره تا داشبورد کشیده شده. مجددا بالای داشبورد هم روکش نرم و لطیفی داره. اسپیکر های "جِی بی اِل" روی ستون های مدلمون کار شده. مواد به کار رفته روی داشبورد، حس و حال اصل بودنو بهتون القا میکنن. این نوار بسته به مدلی که سفارش میدید، "ایکس اِس ایی"، "ایکس اِل ایی" یا سایرین فرق میکنه. در مدل ما به نظر فلزی میاد، ولی فلز نیست. یک میله کرومی داریم که در طول داشبورد تا دریچه کولرِ اون سمت کشیده شده. داشبوردش مثل یه قفسه ست؛ تونستم تبلتم رو توش قرار دادم، اما بزور جا شد؛ در بعضی از مدل های بزرگتر، ممکنه حتی جا نشه.
در مرکز داشبورد یک سیستم سرگرمی با "اِل سی دی" لمسی 9 اینچی داریم. یکی از بزرگترین تغییراتش، نه تنها برای"آوالون" که در کل برای تویوتا، استفاده از "اپل کارپلی" در نرم افزار سیستمه؛ با این حال جالبه که هنوز "اتو اندروید" رو روش نگذاشتن. تویوتا گفته این موضوع بخاطر نگرانی های امنیتیه؛ با این وجود ما دقیق نمیدونیم که منظورشون چیه.
میگفتن گوگل داره اطلاعات یه سری از ماشینارو جمع میکنه، ولی اونا همچین ادعایی رو رد کردن. به هرحال تویوتا بنا به دلایلی اینکارو نکرده. ما "آمازون اَلِکسا " رو تو این ماشین میبینیم. اگه از اپل استفاده نمیکنید، این میتونه به دردتون بخوره.
بسته به مدلی که میخرید، این سیستم ممکنه دارای راهیاب هم باشه. دکمه استارت-استاپ ماشین اینجا در سمت چپه. دو دریچه کولر درست اینجا زیر نمایشگر سیستمه؛ تهویه مطبوع دوگانه داره و دکمه های مربوط به گرم کن صندلیهارو اینجا داریم. اگه آپشن سردکن داشته باشید، اونم میتونید همینجا پیدا کنید. حالا اگه پامو بذارم رو ترمز و این دنده رو پایین بکشم، یه فضای مکعبی اینجا میبینیم که شارژرِ وایرلس داره؛ دیدنش تو دوربین کمی سخته. میتونید این کاور رو به این سمت سُر بدید. واقعا میشه وسایلتون رو اینجا مخفی کنید. مثلا اگه نمیخواین گوشیتونو ببینن، جاش اینجاست. جنسش خوبه و اگه کلید یا سایر وسایلی که رو پلاستیکای سخت خط میندازن رو توش بذارید خراب نمیشه. پشتش دو تا جا لیوانی بزرگ داریم؛ این، شکل جالبی داره و نوشیدنی های مربعی شکل رو جا میده؛ بعضی قوطیها، مثل قوطی آب نارگیل مربعی شکلن. اون یکی هم بزرگ و گرده و میتونید بطری آب یا نوشیدنی های دوار رو توش بذارید. یه ریموت بسیار معمولی تویوتا رو اینجا داریم؛ پشتش نوشته "آوالون"، و دکمه های صندوق، قفل و باز رو داره. دنده یِ کاملا سنتی تویوتا رو داریم که تو همه مدل های اتوماتش هم هست. پایین و چپ میره رو حالت اسپرت؛ بالا و پایین میشه و به این صورت مجددا میدیمش بالا. اینجا حالتای رانندگی رو داریم؛ "اکو"، "نرمال" و "اسپرت". "پارک برقی" و "ترمز خودکار" هم اینجان.
بین صندلی های جلو یه جای نرم برای استراحت دست داریم. با این دکمه باز میشه ودو تا محفظه داره؛ روی این میتونید گوشیتونو بذارید؛
بعدش یه فضای عمیق این زیر هست. دو پورت "یو اِس بی" داریم که جریان "دو و یک دهمِ" آمپر رو ساپورت میکنن، که خیلی بالاست. یه پورت "اِی یو ایکس" و یه ورودی "یو اِس بی" برای سیستم سرگرمی ماشین داریم، برخلاف بعضی از رقبا که فقط یک پورت "یو اِس بی" دارن. کلا چهارتا پورت شارژ "یو اِس بی" تو این ماشین داریم که تمام اونا از شارژ سریع پشتیبانی میکنن. نگاهی به پشت آمپر ماشین بندازیم؛ اِلمان هایی فیزیکی برای سرعت سنج و دورموتورسنج، و میزان سوخت و دمای موتور رو میبینیم. بقیه چیزا تو "اِل سی دی" بین این دو هستن.
فرمونش یکی از چیزایِ جدیدیه که تویوتا طراحی کرده. سمت چپ، دکمه های کنترل کننده "اِل سی دی" رو میبینیم، تنظیمات کم و زیادِ صدا و دکمه فرمان صوتی رو داریم. دکمه "مود " و جلو عقب کردن آهنگ در سمت راست، کنار آپشن هایی مثل کروز کنترل تطبیقی هستن. با این دکمه میتونید سیستم حرکت بین خطوط رو فعال یا غیر فعال کنید و بعدش با دکمه بالاییش فاصله بین ماشین با ماشین جلویی رو تنظیم میکنید.
از اونجا که "ایکس اِس ایی" اسپرت طراحی شده، پشت فرمونش شیفتر های تعویض دنده رو میبینیم. سمت راست، دنده بالا و سمت چپ، دنده پایین رو داریم.
بیاین تست این ماشینو شروع کنیم. خب 0 تا 100 این ماشینو تو "پنج و هشت دهم" ثانیه گرفتیم. "یک دهمِ" ثانیه از کمری کندتره، این موضوع قابل پیش بینی بود چون این ماشین از کمری سنگین تره؛ موتور و سیستم انتقالش با اون یکیه و در مجموع خیلی خیلی به کمری نزدیکه. اگه مدل هیبریدیِ "آوالون" رو بگیرید، شتاب 0 تا 100 ش به "هفت و نه دهمِ" ثانیه میرسه، چون اون ماشین 100 اسب ضعیف تر از اینه. نمیشه گفت 0 تا 100 –ِ این ماشین بده، چون این ماشینیه که با هر گالن، 64 کیلومتر حرکت میکنه. در آخرین تستمون از تویوتا کمری، مصرف سوختش فوق العاده بود؛ تموم اون خوبیا به "آوالون" هم منتقل شده، چون با اینکه این ماشین حدود 100 پوند از کمری سنگین تره، ابعادشون دقیقا یکیه. در تست ترمز از 100 به 0 ، خط ترمز این مدل از کمری کشیده تر بود؛
خط ترمزش حدود 35 متر بود. یادتون باشه ما داریم با مدل "ایکس اِس ایی" رانندگی میکنیم. لاستیک این با برخی از مدل های دیگه "آوالون" فرق داره.
خریدارانی که در گذشته "آوالون" داشتن، ناراحت بودن که چرا نسل آخر "آوالون" به نسبت نسل های قبلی اینقدر سفت و خشک شده؛ و داخلش خبری از نرمیِ سدانهای امریکایی نیست. تو این نسلِ "آوالون"، تویوتا رویه اش رو یه کم تغییر داده. مدلی که زیر پامونه و تکرار میکنم مدل اسپرت ترِ "آوالونه"، و مدل های "ایکس اِل ایی" و "لیمیتد" نرم تر تنظیم شدن؛ با این حال اگه شما ناراحتید که دیگه "اُلدزموبیل " یا "بیوک" تویوتا وجود نداره، توصیه میکنم سمت این نسخه "آوالون" نرید، چون اون مدلهای "آوالون" رو نرم تر از چیزی که الان ما داریم باهاش رانندگی میکنیم ساخته بودن؛ این، حال و هوای سدانای کلاسیک امریکایی که مثل یه قایق شناور بودن رو نداره. اگه سواری مد نظرتون اونه، در واقع انتخاب های زیادی اینجا تو امریکا ندارید. ما واقعا ماشینای نرمی رو از "کرایسلر"، "فورد" یا "جنرال موتورز" نداریم. چیزی مثل "کرایسلرِ سیصد" به اندازه اکثر مدل های "آوالون" سفته و در واقع ماشینی مثل "فورد تورِس " هم همینطوره. مزیت این موضوع، پویایی کلی سواریه که "آوالون" در این مورد خوب عمل میکنه. هندلینگش مثل تویوتا کمری نیست، انگار کمری یه مقدار سبک تره و این باعث میشه هندلینگش بهتر از این باشه. اما هنوزم خیالتون راحت باشه؛ فرمونش برقیه، و در مجموع فرزه، هدایت ماشین دقیقه و تو پیچها سریع تر از چیزیه که فکر میکنید. در مجموع میتونم بگم سواری ماشین خوبه، من بهش نمره "اِی ماینِس " رو میدم، چون سفت تر از تویوتا "آوالونِ" قدیمیه که مردم میشناسن.
به نظرم تعادل خوبی بین هندلینگ و سواری ماشین وجود داره. سر پیچ ها دچار لغزش نمیشه و از جاده هم خارج نمیشه. یه سری از رقباش زیادی سفتن، و مزیت خوب "آوالون" اینه که سیستم تعلیق تطبیقی داره؛ بطور استاندارد وجود نداره و آپشناله و این یکی از تفاوت های این ماشین با کمریه. کمری این آپشنو نداره. این چیزا باعث میشه که "آوالون" رقیب سر سختی برای "هوندا آکورد" باشه، چون آکورد هم سیستم تعلیق تطبیقی داره. با این حال تعلیق تطبیقی "آوالون"، این ماشینو اونقدارا که باید مثل نسل قبلش نرم نمیکنه. میتونید تعلیقش رو مثل مدلی که من الان دارم باهاش رانندگی میکنم تنظیم کنید یا حالت سفت تر رو انتخاب کنید. اگه همچنان دنبال سواری نرم میگردید بهتره برید سراغ یه ماشین دیگه. در مورد تست صدا، مدل ما 71 دسیبل رو ثبت کرد که به نسبت بعضی از رقبا بیشتره. خب ما سوار مدل "ایکس اِس ایی" هستیم و صدای اگزوز نسبتا زیادی از عقب به داخل میاد. من خیلی با صدای اگزوز این ماشین حال نمیکنم. فکر میکنم بهتر بود یکم ساکت تر باشه یا حداقل حالتی وجود داشت که میشد انتخاب کرد تا چه حد صدا از اگزوز دربیاد؛ خب ممکنه بخواید با این ماشین به سفرهای نسبتا طولانی برید و دوستانتون عقب بشینن؛ در اون صورت بدونید که سروصداش زیاده. در بحث مصرف سوخت، این ماشین فوق العاده ست. مصرف ترکیبیش 21 مایل بر گالنه، که البته بازم به نحوه رانندگی شما با ماشین برمیگرده. روشن-خاموشِ خودکار، مثل اونچه که تو ماشین های ابتدایی "جنرال موتورز" شاهدش بودیم رو تو این ماشین نداریم. پس اگه این قضیه براتون مهم نیست، این ماشین گزینه خوبیه براتون. در مجموع اگه دنبال مصرف سوخت عالی هستید میتونید برید سراغ نسخه هیبریدی "آوالون". اگه باهاش خوب برید براحتی میتونید به رقم های 44 یا حتی 45 مایل بر گالن دست پیدا کنید.
اگه فکر میکنید که سواری "آوالون" مثل یه تویوتا کمری بزرگتره، باید بگم که خوشبختانه سورپرایز میشید؛ چون دقیقا همینجوریه! نسل قبلی تویوتا به این شکل نبود، ولی نسل فعلی تویوتا کمری درواقع یکی از دینایمیکی ترین ماشین ها تو کلاس خودشه. "تویوتا کمری" و "هوندا آکورد" واقعا تو بحث چسبندگی جانبی، هندلینگ کلی و غیره پا به پای هم هستن. خیلی ازین خصیصه ها تو تویوتا "آوالون" هم دیده میشه. قطعا این ماشین نسبت به گذشته فعال تر شده. در مورد ماشین های محور جلو، خصوصا "بیوک "، چون "بیوک" بخاطر ساخت محورای جلوش خیلی مشهوره، وقتی صحبت از تجهیزات و قیمت میشه، باید بگم که این "آوالون" گوی سبقت رو از "بیوک" گرفته.
همونطور که ابتدای فیلم هم گفتم، می تونید "آوالون" رو ادامه ای برای خط تولید کمری در نظر بگیرید. وقتی به قیمتش نگاه میکنید منطقی بنظر میرسه. قیمت پایه اون "سی و پنج هزارو پونصد"دلاره؛ "آوالون" فقط کمی از بالاترین مدل کمری ارزونتره. اینکه "آوالون" ماشین بزرگتریه، معنیش این نیست که تمام ویژگی های مدل تاپِ کمری رو داره، برعکس شما مجبورید بعضی از ویژگی های کمری رو کنار بذارید تا فضای بیشتر "آوالون" رو در اختیار داشته باشید. یکی از بارز ترین تفاوت هاشون اینه که روکش چرم تو این ماشین ندارین، مگه اینکه مدل "لیمیتد" به بالا رو خریداری کنید. بقیه مدل ها از چرم توشون استفاده شده. همچنین ذکر این نکته خالی از لطف نیست که برای مدل "تورینگ"، موتور هیبریدی ارائه نمیشه. اگه دنبال تعلیق تطبیقی هستید سراغ مدل هیبریدی نرید. بیاین یه مقایسه با کمری داشته باشیم؛ وقتی مدل فول کمری "ایکس اِل ایی" رو با مدل "ایکس اِل ایی" "آوالون" مقایسه میکنید، میبینید که "آوالون" حدود هزار دلار از کمری ارزونتره، اما خب امکاناتی نظیر "هدآپدیسپلی"، سانروف، کابینِ چرم و یه سری چیزای دیگه رو ندارید؛ اما خب فضای پاش 5 سانت و فضای صندوق 2 فوت مکعب بیشتره؛ جالبه که تو "آوالون"، "اپل کارپلی" دارین؛ به دلایلی هنوز همچین چیزی رو تو کمری پیدا نمیکنیم. ممکنه تویوتا بروز رسانیش کنه و این ویژگی رو بهش بده، چون سیستم نرم افزاریش دقیقا همون چیزیه که تو کمری و آکورد هست.
طبق انتظارتون سواری کمری و "آوالون" تو جاده مثل همه؛ موتور یکسان و جعبه دنده یکسان؛ حتی سیستم هیبریدی شون هم اگه بخواید بگیرید یکیه. از اونجا که "آوالون" در مجموع از کمری بزرگتره، تو جاده یه مقدار بی سر و صدا تره؛ میشه گفت یه کمریه که با یه لایه اضافی پوشیده شده. تفاوت وزن خالص بین این دو خیلی زیاد نیست. واقعا نزدیک به هم هستن، اما ابعادِ بزرگترِ "آوالون" قطعا تو جاده حس میشه. کابین "آوالون" کمی لوکس تره و ظاهر شکیل تری نسبت به کمری داره. اگه دنبال چیزی میگردید که یکم مستقل تر باشه، یا حتی فضای بیشتری داشته باشه، این گزینه مناسبیه.یادتون باشه که فضای سر در عقب ماشین نسبت به کمری بهتر نشده؛ درواقع عین هم هستن. پس اگه دنبال ماشینی با فضای سر زیاد هستید، اون ماشین، "آوالون" نیست. "آوالون" و کمری، از لحاظ امکانات داخلی فاصله نسبتا کوچیکی با هم دارن. به کوچیکیِ اختلافی که بین کمری و چیزی مثل "لکسوس ایی اِس" هست. از نظر من، این تغییر کوچیک یه مقدار مشکل زاست و فکر میکنم دلیل خوبی برای فروشِ نه چندان جالب سدان های فول سایزه. وقتی به وسایل داخل ماشین نگاه کنیم، بسادگی میتونیم بگیم که کمری معامله بهتری از "آوالونه"، و اگه به سمت مدل بالاترِ "آوالون" برید چیز زیادی نصیبتون نمیشه. 2 فوت مکعب بیشتر، چیز فوق العاده ای نیست. شاید بتونید فقط یه کیف کوچک اضافی توش جا کنید. همینطور فضای پای عقبم اونقدرا چشمگیر نیست، چون هیچ کمکی به فضای سر در ردیف عقب نکرده. اگه میخواید سرنشینان پشت راحتتر باشن علاوه بر فضای پاها باید فضای سر هم افزایش پیدا کنه.
مورد بعدی "بیوک لاکراسه " که قیمت پایه اش "بیست ونه هزار و پونصد و هفتاد و پنج" دلاره. از لحاظ قیمتی بیشتر به کمری نزدیکه تا "آوالون". "لاکراس"، بعنوان یه سدان سایز متوسط، نسبت به "آوالون" و کمری معامله بهتریه. "وی سیکس" بطور استاندارد در "لاکراس" وجود نداره
اما قدرت موتورش از "شورولت مالیبو " بیشتره؛ تو شورلت نمیتونید "وی سیکس" بگیرید. "بیوک" یه چیزی رو در "لاکراس" ارائه میده که تویوتا اونو تو "آوالون" ارائه نمیکنه؛ اون سیستم تمام چرخ محرکه. این موضوع برای بعضی از مردم چیز خیلی مهمیه. اگه دنبال همچین آپشنی هستید اصلا تو تویوتا پیداش نمیکنید. علاوه بر ارائه سیستم تمام چرخ، "بیوک" نگاهی هم به عملکرد ماشین داشته وما چنین چیزی رو در "آوالون" نمیبینیم. "لاکراس" لاستیک های پهن تری داره و تعلیق جلوش مستقله که در مجموع هندلینگ ماشینو بهبود میبخشه؛ نه لزوما حس و حالشو، بلکه بیشتر چسبندگی و هندلینگشو بهتر کرده. این همچنین گیربکس اتومات 9 سرعته "جی اِم " رو داره که عملکرد ماشینو بهتر میکنه. پس اگه عملکرد و هندلینگ بهتری میخواید، "بیوک" "لاکراس" گزینه بهتریه. یک عیبش اینه که سیستم ایمنی فعال بعنوان استاندارد تو این ماشین تعریف نشده، پس باید برای تهیه این آپشن مبلغ اضافی پرداخت کنید؛ در ضمن این آپشن رو لزوما با همون قیمتی که "آوالون" ارائه میده تو "بیوک" پیدا نمیکنید. پس اگه دنبال سیستم ترمز خودکار، کروز کنترل تطبیقی و غیره هستید و نمیخواید مبلغی بالغ بر سی و شش هزار دلار پرداخت کنید، کمری و "آوالون" گزینه های بهتری هستن. گفتنِ این نکته مهمه که "بیوک" بهمون سیستم کامل هیبریدی رو ارائه نمیده، و تنها چیزی که میگیریم یه "ایی اِس اِسه " که یه سیستم استارتِ جایگزینه و از لحاظ مصرف سوخت تاثیری که سیستم فول هیبریدی "آوالون" داره رو نداره. در آخر هم بگم که قیمت "بیوک" با همه امکاناتش تا پنجاه هزار دلار هم میرسه مورد بعدی "کیا کادنزا"ست، یک جایگزین کره ای. چون هیوندا، در واقع "آزِرا" رو که رقیب مستقیم "آوالون" بود از بین برد. "کیا کادنزا" نه تنها برای رقابت با "آوالون" اومد، بلکه رقیب "لکسوس ایی اِس" هم هست. این موضوع وقتی مشخص میشه که به قیمت و امکاناتی که ارائه میده نگاه کنید. قیمتش از "سی و دو هزار و دویست ونود" دلار شروع میشه، تقریبا مشابه قیمت پایه "آوالون"، و فول ترین مدلش "چهل و چهار هزار و ششصد ونود" دلار قیمت داره.
میشه گفت که این ماشین شبیه به "آوالونه". قدرت "آوالون" کمی از موتور 3.3 لیتری "وی سیکسِ" "کادنزا" کمتره؛ مصرف سوختشم کمتره و در مدل پایه هم چراغ های جلو "اِل ایی دی" نداریم. اما وقتی برید سراغ تاپ ترین مدل این ماشین، امکانات بیشتر و تلاش بیشتری رو برای رقابت با "لکسوس ایی اِس" میبینید؛ البته این موضوع منطقیه چون کارایی "آوالون" نسبت به "لکسوس ایی اِس" محدودتره؛ از طرف دیگه، کیا مدل دیگه ای رو نداره که بخواد با "لکسوس ایی اِس" رقابت کنه. پس میشه گفت "کادنزا" با یه تیر دو نشون زده. به همین دلیل ویژگی هایی مثل چرمِ با کیفیت "ناپا" رو داخل کابین کیا میبینیم و صندلی راننده اش هم در مقایسه با "آوالون" قابلیت تنظیم بیشتری داره. طراحی کلیش هم فکر میکنم اصیل تر و باشکوه تر باشه. "آوالون" سعی داره اسپرت تر باشه و بدنه تند و تیز تری داشته باشه، و مابقیِ مزیت های طراحی رو برای "لکسوس ایی اِس" گذاشته. پس اگه فکر میکنین طراحی ظاهر "آوالون" خوب نیست،"کیا کادنزا" گزینه خوبیه. این نکته هم بگم که مدت زمانی که کیا ماشینشو گارانتی میکنه طولانی تر از "آوالونه". مشکل اینجاست که ما هنوز در مورد قیمتش ابهام داریم، قیمت کادنزا بین این و "اُپتیما"ست، خصوصا "اُپتیما"ی فول. تنها موردی که تو کادنزا هست، ولی برای "اپتیمای فول" تعریف نشده موتور "وی سیکسه". "اُپتیما" یه موتور 2 لیتری توربو داره. وقتی برمیگردیم به مقایسه بین کمری و "آوالون" میبینیم که همچین تمایزی نسبت به هم ندارن و جفتشون از یه موتور "وی سیکس" مشابه استفاده میکنن. از این لحاظ فکر میکنم "کادنزا" دلیلِ بهتری باشه برای ترک کردن سدان سایز متوسط و رفتن به سمت یک طراحی مجلل و اصلاح شده و البته یه کابین راحت تر. با این حال فکر میکنم هنوز از لحاظ قیمت، اون تعادلی که بین کمری و "آوالون" وجود داره اینجا نیست.
به آخرین مقایسه می پردازیم؛ "کرایسلر سیصد". شایعاتی مبنی بر باز طراحی این ماشین برای سال 2020 وجود داره، اما جزئیات چندانی در این رابطه منتشر نشده. با قیمتی زیر 29 هزار دلار شروع میشه. این ماشین تنها انتخاب دیفرانسیل عقبمون تو این کلاسه.
در کنارِ سواری بهتری که سیستم دیفرانسیل عقب بهتون میده، "سیصد" چیزای خوب دیگه ای هم براتون داره. فضای پاش مناسبه و یه کوچولو از "آوالون" کمتره؛ اما واقعا برای این کلاس خیلی بزرگه. مقدار فضای سر هم در قسمت عقب مناسبه. با اینکه اعداد و ارقام بین "کرایسلر" و "آوالون" بسیار بهم نزدیکه، اما در واقعیت، افرادِ بلند قدتری رو میتونید پشت "کرایسلر" بنشونید. اگه مدل "وی سیکس" رو بگیرید میتونید سیستم تمام چرخ محرکش رو داشته باشید؛ مجددا این چیزیه که تو "آوالون" پیدا نمیشه. تو این کلاس، موتور "وی اِیت" فقط روی این ماشین هست. اگه پول دارید میتونید موتور "وی اِیت" رو به همراه داشبورد تمام چرمش بگیرید؛ اینجوری ماشین ظاهر اصیل تری رو نسبت به مدل های پایه پیدا میکنه. با اینکه ظاهرش داره یکم قدیمی میشه، اما از لحاظ کیفیت داخلی کابین، مجهزتر از چیزیه که تو "آوالون" میبینیم. همچنین جدید ترین سیستم سرگرمی "کرایسلر" رو داریم که "اپل کارپلی" و "اتو اندروید" رو هم ارائه میده؛ این در حالیه که هنوز خبری از "اتو اندروید" در "آوالون" نیست اگه پول خرید یکی ازینا رو داشتم، احتمالا میرفتم سراغ کرایسلر "وی اِیت"، چون بزرگه، راحته، قدرتمنده و ارزش خرید خوبی داره. اگه نگران قابل اعتماد بودن ماشین هستید باید بگم خیلیا این ماشینو بالاتر از میانگین قرار دادن. به هرحال بنظر میاد از این لحاظ نسبت به "آوالون" درجه پایین تری داره. یادتون باشه که قابلیت اعتماد موضوع مهمیه؛ "کادنزا" و "لاکراس" خودشونو تو این زمینه ثابت کردن. اگه برگردیم به "آوالون"، ممکنه فکر کنید که بهتر بود میرفتم سراغ "کمریِ" "وی سیکس" و بقیه پولمو پس انداز میکردیم، چون روکش صندلی هایِ "کمری" چرمه، "هدآپ دیسپلی" داره و قیمت پایین تری اَم داره. احتمالا همه اینارو بخاطر کمی فضای اتاق بیشتر زیر پا نمیذارید. میتونید بخشی از پولتونو برای لاستیک های تابستونی خرج کنید و کمری "وی سیکس" تون رو باحالتر کنید.
کمری "وی سیکس" و "هوندا آکورد تو تی " دو تا انتخاب تاپِ من تو کلاس سدان های سایز متوسط هستن.
دلایلِ مستحکمی هم دارم برای حرفم. اونا ماشینای واقعا خوبی هستن. با اینکه چیز بدی در مورد "آوالون" وجود نداره، فکر نمیکنم به لحاظ قیمت و خوب بودن جوری باشه که بخوایم به کمری ترجیحش بدیم.
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.