موتوتل 
با ادامه برنامه بررسی ماشین های EV و PLUG-IN HYBRID، امروز رفتیم سراغ KIA NIRO PLUG IN HYBRID. این یکی از قابل خرید ترین ماشین های PLUG ی تو امریکا محسوب میشه. کاری که اونا برای ساخت NIRO PLUG IN انجام دادن، اینه که NIRO هیبریدی معمولی رو گرفتن، بهش یه موتور برقی قوی تر دادن و سپس یک پکیج باتری بزرگتر در پشت ماشین قرار دادن. اما جالب ترین نکته تو این تغییر تحول اینه که فضای صندوق تحت الشعاع قرار نگرفته، بنابراین فضای صندوقمون تو نسخه PLUG-IN همون قدریه که تو NIRO هیبریدی معمولی بود. خب حالا کیا به این ماشین CROSSOVER میگه، حالا شما هم نظرتونو بگید، اسمشو میذارید کراس اوور یا هاچ بک. حالا هر اسمی که روش میذارید، مصرف NIRO EV 26 مایل بر گالنه و بعدش 46 مایل بر گالن میشه. اندکی از تویوتا پریوس پرایم کمتره. اما در کل این ماشین از پریوس عملگرا تره، فک میکنم یذره جذاب تر هم باشه، مجددا ازتون میخوام که نظرتونو در قسمت کامنت ها به ما بگید. کمپانی کیا برامون تاپ ترین مدل NIRO رو فرستاده، پس جلوی ماشین لامپ های LED داریم. این یکی از تفاوت ها بین مدل PLUG-IN و معمولی هست که تو مدل تاپِش چراغ های HID داره. یک پیچ خوردگی کوچک در جلو پنجره ش داریم. بخش زیادی ازین جلو پنجره موتورو که در هیبرید معمولی و پلاگ این استفاده میشه خک نمیکنه، یه دریچه کوچک در وسطش وجود داره و بقیه جلوپنجره درواقع بسته است. در زیرش مه شکن ها رو داریم و سپس یسری نوار آبی که نشان از مدل پلاگ این خواهد بود. در کنار مه شکن ها در هر دو سمت دریچه های هوا رو میبینیم. این موضوع فشارو از رو ماشین تو سرعت های بالا بر میداره و به مصرف سوخت بهترش کمک میکنه. درست مثل مدل معمولی NIRO، طول پلاگ این هم 171.5 اینچه، یعنی این ماشین تو امریکا SUB-COMPACT به حساب میاد، اندکی از پریوس کوتاه تره، چون اون بیشتر سدان هست، پس محفظه صندوق تو این ماشین یکم مربعیه وعمودیه. مالِ پریوس مقداری کشیده تره.
در مورد ابعاد کلی این ماشین بیشتر به HONDA HRV نزدیکه تا CRV. میشه گفت بین این دو مدل قرار داره. ازین لحاظ میشه گفت مثل FORD C-MAX هست و برای 2018 FORD C-MAX دیگه تولید نشد، پس دیگه رقیب مستقیم این ماشین محسوب نمیشه. اخیرا فورد گفته که تولید تمام C-MAX ها متوقف خواهد شد، پس نه تنها رقیب مستقیمی از سمت FORD برای کیا نیرو پلاگ-این وجود نداره بلکه برای NIRO معمولی هم رقیبی نداره. وقتی به کناره ماشین نگاه میکنیم، خوبه که به لاستیک ها نگاهی بیاندازیم. در نیرو های معمولی مدل بالا، لاستیک های پهن تر وجود داره، اما تو مدل های PLUG-IN به منظور بهبود مصرف سوخت چنین چیزی وجود نداره. پس این لاستیک ها مشابه لاستیکای مدل پایه NIRO هست. این یعنی هندلینگ این ماشین به خوبیِ هندلینگ مدل ِ تاپِ NIRO معمولی نیست. شمایل کلی پشت ماشین بیشتر به کراس اوور ها میخوره تا هاچبک. فاصله خالص از زمین (GROUND CLEARANCE) موضوع قابل بحثیه. نه تنها این مقدار تو NIRO از ماشینایی مثل تویوتا راو4 و هوندا CRV نسل قبلی کمتره، بلکه تو کلاس خودش هم بلند محسوب نمیشه. برای مثال از SUBARU CROSSTREK و JEEP RENEGADE کوتاه تره. رو راست بخوام بگم معنای کراس اوور دچار سردرگمی شده، با توجه به اینکه خیلی از کراس اوور های امریکا به صورت تک دیفرانسیل بفروش میرسند، به شخصه مشکلی با گذاشتن نام کراس اوور روی این ماشین ندارم. با این وجود مشکلی هم نیست اگه بهش هاچبک بگیم. در زیر کاپوت نیرو سیستم هیبریدی مشابهی با انچه که در هیوندا آیونیک دیدیم رو شاهد هستیم. یک موتور 1.6 لیتری 4 سیلندر که 104 اسب بخار و 109 پوند فوت گشتاور تولید میکنه. در سمت دیگه یک موتور 60 اسب بخاری پیدا میکنیم که 125 پوند فوت گشتاور تولید میکنه. این موتور یمقدار از مدل هیبریدی معمولی با همان میزان گشتاور که 43 اسب بخار تولید میکنه قوی تره.
موتور برقی مستقیما به سیستم انتقال شش سرعته اتومات دو کلاچه که در این قسمت وجود داره متصل هست. قدرت تولید شده رو به چرخ های جلو منتقل میکنه. دلیل استفاده از سیستم دو کلاچه این است که "“PARASITIC LOSSES (اتلاف گرمایی) اش نسبت به سیستم انتقال اتومات سنتی کمتره. این دو موتور در کنار هم 139 اسب بخار و 195پوند فوت گشتاور تولید میکنن. مثل خیلی از هیبریدی های دیگه شما نمیتونید قدرت موتور برقی و بنزینی رو باهم جمع کنید، چون اونا دارن ماکزیمم گشتاور و اسب بخارو تو یک زمان تولید میکنن. ظرفیت باتری از 1.5 کیلووات ساعت تو مدل هیبریدی معمولی به 8.9 کیلووات ساعت تو این مدل PLUG-IN ارتقا یافته. پکیج باتری در قسمت عقب ماشین مستقر شده و شارژ ماشین از طریق این کابلی که به جلوی ماشین وصل شده صورت میپذیرد. تو حالت صرفا EV میتونید 26 مایل برید و اگه به سطح 2 شارژر دسترسی داشته باشید حدود 2.5 ساعت طول میکشه تا شارژ شه. ازونجا که ظاهر NIRO بیشتر شبیه کراس اوور هاست، از لحاظ مصرف سوخت نسبت به IONIQ و PRIUS که آیرودینامیک بهتری دارن باید گفت که بیشتر میسوزونه. به همین دلیله که تو این ماشین به MPG 105 دست پیدا میکنیم و وقتی بعنوان هیبرید عمل میکنه به MPG 46 میرسیم. به لحاظ مقایسه بگم که مصرف تویوتا پریوس MPG 133 هست و وقتی هیبریدی عمل میکنه 54 مایل بر گالن چون از لحاظ ظاهر بیشتر شبیه به آیونیک هست. ممکنه متوجه شده باشید که مصرف سوخت حالت هیبریدی یچیزی بین حداکثر و حداقل NIRO های هیبریدی معمولیه، مجددا این موضوع بخاطر نوع لاستیکای این ماشینه. اقتصادی ترین نیرو یمقدار ازین سبک تره، اما از هیمن لاستیکا استفاده میکنه، و پر مصرف ترین نیرو هیبریدی هم از لاستیک های پهن تر استفاده میکنه. به همین دلیل بطور ترکیبی 43 مایل بر گالن میسوزونه. در مورد راحتی صندلی جلو از 10، 8 میگیره. مدلی که ما سوار شدیم صندلی برقی راننده داره و پشتی کمر با قابلیت تنظیم در دو حالت داره. راحتی صندلی ها مثل تویوتا پریوس پرایم هست. در مقایسه با متوسط صندلی ها تو کلاسِ کراس اوور های کامپکت راحت ترن. اما به اندازه هوندا CLARITY راحت نیستن، البته CLARITY گرون ترم هست. فرمون در حالت های عقب جلو و بالا پایین قابلیت تنظیم داره و در تمام مدل های NIRO فضای سر کافی و مناسبه.
با اینکه صاف نشستم هنوزم 3 اینچ فضا دارم. بخاطر استایل جعبه ای و موقعیت نشستن ایستاده ماشین، فضای سر و پا به قدر کافی زیاد هست. به طرز جالبی فضای سر در قسمت عقب KIA SOUL ازینم یمقدار بیشتره. این پشت که نشستیم هنوز 2 اینچ فضا داریم و پشت صندلی خودم هم دو اینچ فضای پا دارم. اگه برم سمت راست. این صندلی کامل به عقب برگشته، یه سرنشین با قد 6.5 فوت همراه خودم داشتم، میبینید که 1 اینچ دیگه برام باقی مونده. فضای پای زیاد ظاهرا تو این کلاس خودروها چیز معمولی شده، بخاطر موقعیت نشستنِ (عمودی) تون تو ماشین. با این حال اگه صندلی بچه تو ردیف عقب صندلی قرار بدید، دیگه فضای پای سرنشین جلو محدود خواهد شد، چون مجبورید برای جا دادن صندلی بچه در عقب ماشین، صندلی جلو رو به جلو هل بدید. با این حال برای افراد بالغ معمول، طرز نشستن تو این ماشین باعث میشه حس کنید که داخل ماشین جاداره. خوبه اینم بدونید که پهنای این ماشین به اندازه کیا SPORTAGE نیست و خیلی واضحه اگه بیاید رو صندلی وسط بشینید، هنوزم فضای کافی برای سرم وجود داره، بهرحال اگه بخواید سه سرنشین بالغ رو این پشت سوار کنید دیگه ازون حالت راحتیش خارج خواهد شد. کمپانی هایی که ماشین های هیبریدی تولید میکنن دارن روز بروز تو نحوه قرار دادن پکیج باتری بهتر میشن؛ جوری که فضای صندوق رو تحت الشعاع قرار نده. مثل چیزی که تو آکورد جدید، کمری جدید و تو همین NIRO خودمون میبینیم. 19.4 فوت مکعب دقیقا همون مقداریه که تو NIRO معمولی وجود داشت. با این تفاوت که این یک پکیج باتری داریم که تقریبا 8 برابر بزگتره. این فضای صندوق با تویوتا پریوس پرایم هم که 19.8 فوت مکعبه برابری میکنه. با این وجود صندوق این ماشین یمقدار بدردبخور تره، چون ارتفاع بیشتری داره و همینطور مربعیه، دهانه صندوق هم مربعی شکله. اگه میخواید وسایل حجیم و بزرگ رو تو صندوق قرار بدید قطعا این نسبت به پریوس کارامد تره، چون اگه صندلی های ردیف عقبو بخوابونید، مجددا صندوق به خودش ابعاد کراس اوورتون رو میگیره. دست نخوردن فضای صندوق حقه جادویی نبود، درواقع شما باتری رو اینجا در محل قرار گرفتن لاستیک زاپاس پیدا میکنید. پس شما میتونید لاستیک زاپاسو تو NIRO معمولی داشته باشید اما تو مدل PLUG-IN هیبرید خیر، چون فضایی این زیر براش وجود نداره.
بجاش یک کیت پنچرگیری داریم و یک فضا برای قرار دادن کابل شارژر ماشین. در قسمت عقب همچنین یک سوکت برق 12 ولتی رو میبینیم، اکثر هیبریدی ها همچین چیزی رو دارن. بعلاوه یک ساب ووفر برای سیستم صوتی ارتقا یافته. در جلوی ماشین کمربند های قابل تنظیم از لحاظ ارتفاع رو میبینیم. صندلی های مدلی که زیر پای ماست روکش چرم داره. یک دوخت ریز و زیبا داخل صندلی ها کار شده که مجددا یاداور میشه که این مدل plug-in hybrid هست. صندلی های چرم دون دون هستن چون گرم کن سرد کن داره. حالا با نگاه به درها میبینیم که از دو رنگ در طراحی آن استفاده شده. در بالا قسمتی داریم که با صندلی های ماشین همخونی داره، یعنی رنگ خاکستری ملایم و پایین تر از اون رنگ قهوه ای شکلاتی استفاده شده. قسمت بالای در از پلاستیک نرم و قسمت پایینی از پلاستیک سخت ساخته شده. محل استراحت دست هم جنس نرمی داره و یک جا بطری بزرگ هم در زیر در وجود داره. با نگاهی به داشبورد نوار آبی رنگ دور دریچه های کولر رو میبینیم، قسمت بالایی داشبورد از پلاستیک نرم ساخته شده، جنس قسمت پایینی داشبورد منظور این تکه پلاستیک سخت هست. فضای داخل داشبورد بصورت BIN-STYLE هست، به سختی تونستم یک تبلت 10 اینچی رو داخلش جا بدم. برای جا دادن کامپیوتر های بزرگتر احتمالا با مشکل مواجه خواهید شد. در وسط داشورد یک سیستم سرگرمی اطلاعاتی رنگی و لمسی داریم، سایز صفحه نمایشش بسته به مدلی که سفارش میدید تغییر میکنه. در تاپ ترین مدل نمایشگر بزرگتری خواهید داشت. مثل دیگر محصولات کیا تو این ماشین هم بطور استاندارد APPLE CARPLAY و ANDROID AUTO داریم. یعنی تمام مدل ها با سیستم ناوبری کمپانی ارائه میشن و تا زمانی که یک گوشی سازگار داشته باشین میتونید ازش استفاده کنید. اگه برگردید به منوهای کیا میبینید که این سیستم مثل سایر محصولات کیا هست. این طرف نویگیشن رو دارید. دسترسی مستقیم به APPLE CARPLAY در این سمت. صفحات معمول مربوط به هیبرید. بخش مربوط به رانندگی ECO که بهتون میگه چقدر دارید اقتصادی رانندگی میکنید. ازونجا که بیشتر وقتمون رو در حالت پارک و فیلم گرفتن گذروندیم عدد 4 رو بهمون نشون میده. میتونیم مصرف سوختمونو ببینیم. اینجا متوسطش رو بهمون میگه و سپس این قسمت تاریخچه رو نشون میده.
همچنین میتونید برد EV رو هم اینجا ببینید که خیلی شبیه متوسط EV امریکاست. یه دایره دورشه و میگه تا چه مسافتی میتونید فقط بصورت برقی حرکت کنید. تنظیمات مربوط به شارژ. میتونید به ماشین بگید که چه زمانی میخواید شارژ کردنو شروع کنید، اساسا وقتی که باتری افت کرده. بهتون تو پیدا کردن ایستگاه های بنزین و برق کمک میکنه. و بعد یک صفحه شناور انرژی معمول و اطلاعات باتری رو این قسمت میبینیم. چیزایی از قبیل کل مسافت حرکتی در حالت برقی، در حالت بنزینی و مدت زمان پیش بینی شده برای شارژ بر مبنای جایی که شروع میکنیم رو نشون میده. زیر LCD دکمه استارت استاپ موتور رو میبینیم. کنترل های سیستم سرگرمی اطلاعاتی، روشن کردن، صدای ضبط، جلو و عقب زدن آهنگ، فلشرها، زیر این درپوش محل قرار دادن کارت SD قرار داره که برای پایگاه داده نقشه ازش استفاده میشه. این زیر.. اگه بتونم درش رو باز کنم. همچنین یک دکمه دسترسی مستقیم برای نمایشگر نقشه ماشین ها داریم. دکمه NAV که ما رو میبره به تنظیم ادرس ورودی مون. اینجا هم ENTER و پیچ تنظیم برای ایستگاه های رادیویی رو داریم. این پایین کنترل های مربوط به سیستم تهویه مطبوع دوگانه. یک دکمه DRIVER ONLY اینجا هست که باعث میشه هوا صرفا از دریچه های سمت راننده خارج بشه و به مصرف سوخت ماشین کمک میکنه. زیر کنترل های کولر ما دو خروجی برق 12 ولتی، یک پورت USB، یک ورودی AUX و یک پدِ شارژ وایرلس داریم که اگه گوشیتون ساپورت میکنه میتونید ازش استفاده کنید. گوشی من همچین قابلیتی نداره. همونطور که میبینید به اندازه ای جا داره که یک گوشی بزرگ توش جا شده البته تا زمانی که کابلی بهش وصل نباشه. بجای یک JOYSTICK بدردنخور کیا تصمیم گرفت که از دسته دنده کنسولی استفاده کنه. بنابراین تا اخر پایین میدید تا رو حالت D بره، سمت چپ برای حالت SPORT و سپس میتونید حالت دستی رو با بالا و پایین بردن این اهرم درگیر کنید. حالت دستی واقعی امکان پذیره چون برخلاف هیبریدی های تویوتا و لکسوس درواقع این ماشین از سیستم انتقال 6 سرعته استفاده میکنه. پس میتونید دنده ای که تو حالت اسپرت میخواید بره رو بهش دیکته کنید. اینجا یه دکمه ای داریم که میتونید سنسورهای پارک رو فعال یا غیر فعال کنید، یه دکمه دیگه هم هست که امکان انتخاب بین حالت هیبریدی و EV رو بهتون میده.. یه دکمه برای گرم کن فرمون و سردکن صندلی های جلو. دو جا لیوانی بزرگ و یک فضای کوچک هم اینجاست. بین صندلی های جلو یک کنسول با روکش نرم برای استراحت دست قرار گرفته.
وقتی بازش میکنیم یک بخش ذخیره سازی بزرگ نمایان میشه که داخلش تنها یک پورت USB وجود داره که قابلیت اتصال به سیستم سرگرمی رو نداره. پشت امپرش برای ماشین های هیبریدی یچیز روتینه. یک گیج نیرو و شارژ در طرف چپ داریم، و قسمت پایین نشون دهنده خالی بودن شارژه. بازه آبی یعنی شارژه، بازه سبز، مربوط به ECO هست و به ندرت عملیات موتور برقی رو نشون میده، یادتون نره که این موتور برقی صرفا 60 اسب بخار تولید میکنه اما این قدرت برای سربالایی رفتن تا زمانی که نیاز به گرم کردن کابین نداشته باشید کافیه. بنظر میرسه ماشین برای گرم کردن کابین از موتور برقیش استفاده نمیکنه، در سمت راست یک سرعت سنج آنالوگی داریم و در وسط یک نمایشگر رنگی چند کاره داریم. این صفحه میزان شارژ باتریتون و بازه اش رو نشون میده و البته میزان بنزین و برد حرکتی بنزین. بنظرم نشان دهنده باتری یمقدار گول زنکیه، چون در حال حاضر باتری 4% شارژ داره اما این نمایشگر جوری نشون میده که انگار حدود 50% شارژ داره. در بالا و سمت چپ نمایشگر حالت هیبریدی رو نشون میده که بهمون میگه الان تو حالت هیبریدیه و تو EV نیست. همچنین دمای بیرون رو نشون میده. حالا اگه ماشینو تو حالت اسپرت قرار بدیم نمایشگر ماشین تغییر میکنه. الان یک دورموتور سنج دیجیتالی به همراه یک خط باریک در قسمت وسط جلومون باز میشه و نوشته های دیجیتالی هم به نمایش در میاد. حالا اگه من موتورو روشن کنم، RPM رو میبینید، ازونجا که موتور داره شارژ میشه، یه مقدار از حالت بیکار بیشتره. آیکون اسپرت رو اون طرف میبینیم. حالا اگه بر گردم رو DRIVE، میبینید که بجاش ECO ظاهر میشه. این نمایشگر همچنین چیزایی مثل، اطلاعات کامپیوتر سفر، ارزیابی سبک رانندگیتون که ایا دارید اقتصادی، عادی یا تند رانندگی میکنید، و ... رو نشون میده. صفحه شناور انرژی، دمای موتور و متوسط مصرف سوخت. همچنین میتونید اطلاعات تلنبار شده رو برای مثال مصرفمون تو 300 مایل گذشته حدود MPG 52 بوده. در کل 500 مایل با این ماشین راه رفتیم. تو زمان های مختلف کامپیوتر رو صفر کردیم تا به جمع بندی بهتری در مورد مصرفش برسیم.
همانند سایر مدل های کیا، نویگیشن این ماشین هم دارای هدایت پیچ به پیچ هست. حالات ماشین، سیستم های ایمنی فعال و از طریق این صفحه میتونید تنظیمات مشخصی رو انجام بدید. اگه پشت مدل های اخیر کیا نشسته باشید، باید فرمون این ماشین براتون اشنا باشه. یک برامدگی اسپرت در قسمت بالا داریم، فرمون سه پره داره و پره پائینی از وسط شکافته میشه. سمت چپ فرمون کنترل های مربوط به سیستم سرگرمی. بالا و پایین بردن صدا، خاموش کردن آن، فرمانگر صوتی، دکمه MODE، عقب جلو بردن موزیک، و در نهایت برداشتن و قطع کردن تلفن. در سمت راست دکمه های کروز کنترل وجود داره میتونید فعالش کنید، فاصله رو کنسل کنید، افزایش و کاهش سرعت و بعد این دکمه و این دکمه نمایشگر چندکاره که بین سرعت سنج و گیج نیرو قرار گرفته رو کنترل میکنن. به لطف موتور برقی 60 اسب بخاره، NIRO قادر هست که در اکثر موقعیت های تمام برقی حتی حین سربالایی که الان توش هستیم حرکت کنه. این سربالایی رفتن تو حالت EV کند تر از حالت HYBRID انجام میشه چون قدرت زیادی از سیستم کلی دریافت نمیکنیم. در حالتی که سیستم هیبریدی از موتور بنزینی هم استفاده کنه 0 تا 60 مایل این ماشین 9.5 ثانیه طول میکشه. جالب اینجاست که این دقیقا همون 0 تا 60 ی هست که تو NIRO معمولی بدست ثبت کردیم. احتمالا به این دلیله که منحنی قدرت تو این نیرو محرکه کلی یمقدار متفاوته، چون ما باتری بزرگتر و موتور برقی قدرتمند تری داریم. با اینکه ترکیب کلی شون درواقع مشابهه. 0 تا 60ش یک دهم ثانیه از پریوس معمولی بیشتره. اما 8 دهم ثانیه از پریوس پرایم کمتره. جالب توجهه که این PLUG-IN HYBRID سیستم تهویه مطبوع برقی داره. پس برای خنک کردن کابین نیازی به روشن کردن موتور نیست. با این حال اگه طالب گرمای بیشتری داخل کابین باشید، موتور به منظور گرم کردن کابین روشن میشه. برای مثال دمای بیرون 49 درجه است، من سیستم رو روی اتومات و دمای اتاقو روی 73 درجه تنظیم کردم، موتور رو روشن کرد. موتور تو این موقعیت چرخ هارو به حرکت در نمیاره، با این وجود برق تولید میکنه و به سیستم برقی ماشین میرسونه. اساسا برای گرم کردن اتاق ماشین روشن میشه. تو همچین موقعیت هایی بنظرم اگه ماشینو رو حالت برقی هیبریدی قرار بدم و بذارم موتورو گرم کنه، از موتور برای به حرکت دروردن ماشین استفاده کنم و یکم بعد رو حالت EV سوئیچ کنم یمقدار کارامدتر باشه.
موضوع گرم کردن اتاقو مطرح کردم، سیستم این با یسری از PLUG-IN HYBRID های دیگه فرق میکنه. برای مثال CHEVY BOLT یک گرم کن المانی مقاوم داره، بنابراین از باتری ماشین برقو میگیره، گرم کن رو راه میندازه و باهاش آبو گرم میکنه. این آب به گردش در میاد و اتاق ماشینو گرم میکنه. تو تست های مربوط به ترمزمون که از سرعت 60 مایل تا 0 ترمز گرفتیم 126 فوت مسافت طی کرد که یمقدار از اخرین NIRO ی که تست کردیم بیشتره. از لحاظ منطقی نه تنها به این خاطر که وزن ماشین حدود 200 پوند سنگین تره بلکه بخاطر لاستیک های پهن ترش هم هست. مسافت ترمزگیریش خیلی شبیهِ پریوس پرایمه، اما به بلندی CHEVY BOLT هم نیست. احیای نیرو از طریق ترمز تو NIRO یکم با BOLT یا PRIUS فرق میکنه. این ماشین از سیستم انتقال دو کلاچه 6 سرعته استفاده میکنه و موتور در سمت دیگه سیستم انتقال از چرخ ها قرار گرفته. این یعنی قدرتی که برمیگرده به اون موتور از طریق سیستم انتقال از چرخ ها عبور میکنه و سپس به موتور میره. پس با کاهش سرعتتون، گریبکس عمل دنده معکوسو از 6، 5، 4، 3، 2، 1 تا وقتی که کامل متوقف شوید انجام میده. با اینکه سیستم انتقال دو کلاچه روان هست، متوجه دنده معکوس ماشین هنگام کم شدن سرعت خواهید شد. هندلینگ کلی NIRO خوبه، اما یادتون نره که لاستیکای این ماشین 205 هستن، نه اون لاستیکای پهنی که تو مدل های بالاتر هیبرید معمولی پیدا میکنیم. هندلینگ کلی اندازه چیزی مثل بعضی از مدل های FORD C-MAX ENERGY یا مجددا نسخه هیبرید معمولی NIRO خوب نیست. در سمت دیگه عمده افزایش وزنی که بخاطر تبدیل این ماشین به یک PLUG-IN HYBRID رخ میده در عقب ماشین اتفاق می افته و اون موضوع به تعادل وزنی ماشین یکم کمک میکنه. خب دقیقا این ماشین، ماشینِ پیچیدن ها نیست. یادتو نره که عمده رقبای مستقیم این ماشین PRIUS PRIME و IONIQ PLUG-IN هستن. هیچ کدوم ازونا هم برای پیچیدن های تیز طراحی نشدن. تو بعضی از موقعیت ها BOLT یکم بیشتر از NIRO PLUG-IN با جاده درگیر هست اما این دو بهم شبیه نیستن. بردِ برقی تو BOLT یمقدار بیشتره و طوری طراحی شده تا همیشه بعنوان یک EV عمل کنه.
اما همچنان هیبریده و داشتن این دو ماموریت وقتی بعنوان یک ماشین هیبریدی محض کار میکنه، ایجاد تضاد میکنه. مصرف سوختی که ازین ماشین بدست اوردم به مراتب بهتر از BOLT بود. مصرف BOLT با رانندگی ما چیزی در حدود 30 مایل بر گالن بود، مال این ماشین دور و بر 50 هست. در مورد مصرف کلی سوخت این به پریوس پرایم نزدیکه اما تو حالت تمام برقی BOLT مسافت بیشتری رو پوشش میده. کیفیت سواری تو تمام مدل های NIRO قابل قبوله. اما ازونجا که نسخه PLUG-IN داره از همون لاستیکای مدل پایه NIRO هیبریدی استفاده میکنه، کیفیت سواری این ماشین از تاپ ترین مدل هیبریدی معمولی یمقدار بهتره، چون اون مدل لاستیکای پهن تر و کم گوشت تر داره. پس برای این مدل بخصوص باید بهش A رو بدم. من میگم کیفیت سواری این ماشین خیلی شبیه نرم ترین خودروی های هم سایز و هم قیمت تو کلاس PLUG-IN HYBRID هست که ما امتحان کردیم. یادتون باشه که این ماشین هنوزم کوچکه. پس اگه تو بزرگراه یا مسیر های برآمده رانندگی میکنید متوجه تکان های ناشی از بال و پایین شدن ماشین میشید. یمقدار بدنتون تکون میخوره. چون فاصله محور به محور این ماشین به نسبت کوتاهه. این چیزیه که تو همچین ماشین هایی (با فاصله محوریِ کم) اتفاق می افته و منحصرِ NIRO نیست. تو موضوع نویزِ کابین عدد 72 دسیبل رو با سرعت 50 مایل بر ساعت ثبت کردیم، مشابه NIRO معمولی. تو این کلاس صدای قابل قبولیه. پس من بهش نمره B رو میدم. در مورد مصرف سوخت من به این ماشین نمره A- ( منفی) رو میدم، چون PRIUS PRIME و IONIQ وقتی که در حالت EV هستن یا هیبریدی عمل میکنن مسافت بیشتری میرن. در سمت دیگه این ماشین تو حالت هیبریدی بهتر از CHEVY BOLT عمل میکنه و حتی وقتی که رو حالت EV هست فهمیدم کاراییش نسبت به BOLT تو واقعیت یکم بیشتره (مسافت بیشتری طی میکنه.)، با اینکه نمرات EPA برای موتور برقی مشابه هم هست. مصرف سوخت کلی شما بستگی به تواناییتون برای شارژ ماشین، نحوه رانندگیتون و البته مسیر پیش روتون داره. ازونجا که من تو منطقه کوهستانی زندگی میکنم، مصرف این ماشین از چیزی که انتظار داشتم بهتر بود،
چون هنگام سرازیری میتونه به انرژیش رو احیا کنه و باتری اکثر ماشینای هیبریدی وقتی که یک چهارم مسیرم سرازیری باشه کاملا شارژ میشن، و بنظر میرسه این جبران اضافه وزن پکیج باتری در پشت ماشین هست. بردِ برقی NIRO به اندازه ای که بخوام از خونه برم سر کار جواب میده، تو محل کارم شارژش کنم و مجدد با شارژ کامل برگردم خونه. خب مصرف متوسطی که برای این چرخه در میاد MPG 189میشه، و من حتی یک چهارم گالن هم بنزین استفاده نکردم. از برق 17 کیلووات ساعتی استفاده کردم. البته قیمت برق هم مد نظر داشته باشید. اگه همچین رفت و امد هایی تو PRIUS PRIME داشته باشید، مصرف سوختتون بهتر در میاد، چون PRIUS PRIME یکم کارامد تره. وقتی به این چارت نگاه کنید متوجه میشید که مدل های مختلف NIRO PLUG-IN با نسخه غیر PLUG-IN هیبریدش هماهنگی نداره. قیمتش از 27900 دلار برای مدل پایه LX شروع میشه و همونطور که قبلا دیدید تجهیزات کاملی داره. مدلی که زیر پای ما بود EX PREMIUM بود که مجددا طبق چیزی که دیدیم، شبیه به NIRO معمولی نیست. یکی از تفاوت ها بین PLUG-IN HYBRID وNON PLUG-IN HYBRID سایز رینگ و لاستیک هاست. ماشین ما از همون لاستیک های نازک که در مدل پایه معمولی NIRO بکار رفته استفاده میکنه، این بخاطرِ بهبود مصرف سوختش هست. بیاید راجع به تفاوت ها یکم متفاوت تر صحبت کنیم. PLUG-IN هیبریدی ها برای هم تختی های غریبه ساخته میشن چون این ماشین ها همیشه یک فلسفه برای طراحی رو دنبال نمیکنن. در یک سمت ما BMW I3 و CHEVY BOLT رو داریم که بیشتر هدفشون ساخت EV هست تا یک هیبرید با PLUG-IN. علاوه بر این، این نوع طراحی، برد EV زیادی داره و اساسا رفتار ماشین مشابه وقتیه که بعوان یک هیبریدی یا صرفا برقی عمل میکنه. معایبش قیمت هاست. چون هر دوتای این ها گرونتر از دیگر آپشن ها به حساب میان و در مصرف سوخت کلی ماشین، خصوصا وقتی که تو حالت هیبرید داره کار میکنه. چون دارید یه وزن اضافی زیاد رو بزور میکشید و کار خاصیم براتون انجام نمیده.
هرچی بیشتر وارد موضوع EV خالص با BACK-UP PLAN شوید، مصرف سوختتون بدتر میشه. BOLT واقعا یه نمونه بارز این قضیه است. این ماشین وقتی که تو حالت هیبریدی قرار داره یکم سریعتر از حالت EV هست. همچین اتفاقی تو BMW I3 اتفاق نمی افته و به همین دلیلم مصرف ترکیبی BOLT حدود 42 مایل بر گالنه. 12 تا از PRIUS PRIME کمتره. اما برای BMW I3، MPG 35 هست. به لحاظ قیمتی BOLT از دیگر PLUG-IN هیبریدی ها گرونتره، اما چون پکیج باتریش بزرگتره شامل اعتبار مالیاتی 7500 دلاری فدرال میشه و این باعث میشه که قیمت موثر این ماشین به 26595 دلار تنزل پیدا کنه، این قیمت به مراتب منطقی تر از چیزیه که تو وب سایت میبینید. بسته کوچک باتری NIRO به این معنیه که اعتبار EV برای این ماشین رقم قابل توجهی نیست. اما خب بازم از قیمتش کم میکنه و پایه قیمتی رو به 20357 دلار میرسونه. اینم باید گفت، انتظار میره که اعتبار مالیاتی GM (GENERAL MOTOR) در سه ماهه سوم سال 2018 به پایان برسه. پس این اعتبار به این بستگی داره که چه زمانی میخواید BOLT تون رو بخرید. وقتی که یک خودروساز تعداد مشخصی از خودروهای برقی یا PLUG-IN HYBRID رو به فروش میرسونه، اعتبار مالیاتی به تدریج کم میشه تا وقتی که بطور کامل از بین بره. پس انتظارمون اینه که با شروع سال 2019 از اون اعتبار ها کاسته شود، همون طور که در سه ماهه آخر سال 2018 بسته به این که چه تعداد فروخته باشن این اتفاق می افته. و نهایت در سال 2020 این اعتبار کامل از بین میره. بهرحال بخاطرِ حجم کم محصولات EV و PLUG-IN HYBRID های کیا تو بازار بنظر میرسه که این اعتبار برای سال 2019 و 2020 هم پابرجا باشه. حالا بیاید راجع به موضوع بعدی تو زمینه PLUG-IN HYBRID ی ها صحبت کنیم. اینا هیبریدی هایی هستن که قادرن بخشی از مصرف انرژی رو بجای بنزین از برق بگیرن، بنظر من نباید به این گروه از ماشینای هیبریدی لزوما بعنوان EV با BACK-UP PLAN نگاه بشه. حالا اگه شما خیلی دنبال EV با BACK-UP PLAN هستید این گروه از ماشینا بدردتون نمیخوره. این گروه بدرد کسی میخوره که دنبال یک مصرف سوخت عالیه و میخواد که بتونه بخشی از انرژیش رو بجای بنزین از برق تامین کنه.
اما این خودروها هم تو این طیف قرار دارن. در یک سمت مشابه CHEVY BOLT، هوندا CLARITY رو داریم که برد حرکتی برقی بالایی داره، مصرف سوخت عالی. اما بطور دقیق تو حالت های هیبرید و EV مثل اون عمل نمیکنه. قدرت CLARITY تو حالت EV کمتره و وقتی تخت گاز برید موتور بنزینی رو براتون روشن میکنه. و در یک بخش کاملا مجزای دیگه، ماشینایی مثل کیا NIRO، هیوندا IONIQ PLUG-IN HYRBID، یجورایی PRIUS PLUG-IN و البته MINI COUNTRYMAN PLUG-IN رو داریم. این ماشینا ابتدائا هیبریدی هستن و بهتون اجازه میدن که بخشی از انرژی دریافتی از بنزین رو به برق منتقل کنید. تمام این ماشینا میتونن با برقِ تنها هم حرکت کنن. با این حال تفاوت زیادی تو عملکرد بین حالت EV و HYBRID وجود داره. این خلاء بزرگتر از چیزیه که تو CLARITY یا BOLT شاهدش هستیم. در طرف دیگه کاهش وزنی که تو این ماشینا میبینیم، بطور جدی مصرف سوختو بهتر میکنن. در حالت هیبریدی برای NIRO، MPG 46 رو داریم و MPG 105 تو حالت EV، با این که جثه CROSS OVER هارو داره. به این صورته که برد برقی 26 مایل از یک بسته باتری کوچک بدست میاریم. مقایسه نهائی مصرف سوخت ممکنه لزوما خیلی دور از CHEVY BOLT نباشه. اما اون بخاطر اینه که ما داریم یک سدان شیک و خوش ترکیبو مثل BOLT با یک کراس اوور جعبه ای شکل مثل NIRO مقایسه میکنیم که بدنه اش آیرودینامیک کمتری داره. شاید بهتر باشه اینو با ماشینی مثل HYUNDAI IONIQ PLUG-IN HYBRID مقایسه کنیم که دقیقا از یک نیرو محرکه بهره میبرن. با این حال روی ماشینی نصب شده که خیلی شبیه به CHEVY BOLT هست. و تو این مقایسه میتونید ببینید که اون سیستم بازدهی بالاتری داره. MPG 119 در مقابل MPG 106 ی که BOLT بهمون میده. تو حالت هیبریدی MPG 52 در مقابل MPG 42 ِ BOLT. مجددا میگم این ماشینا قرار نیست مثل BOLT عمل کنن، چون اگه نیاز به گرم کردن کابین داشتید یا میخواستید با سرعتی بیشتر از 60 مایل بر ساعت از سربالایی بالا برید، باید موتور بنزینیش رو روشن کنه، همچین چیزی تو BOLT وجود نداره.
مشخصا یکی از بزرگترین نگرانی ها در مورد PLUG-IN HYBRID ی ها هزینه های نگهداریشونه. بیاین به این موضوع بپردازیم. ارقامی که دارید میبینید از وب سایت مصرف سوخت EPA برداشته شده و طبق رانندگی معمول تو امریکا بدست امده و متوسط هزینه های سوخت و برق در کالیفرنیا رو نشون میده. متوجه میشید که تو این لیست NIRO گرون ترین ماشین با هزینه 900 دلار به ازای 15 هزار مایل هست. منطقیم هست چون NIRO بنسبت رقبای هم گروه خودش حالت جعبه ای تری داره. و بنابراین خیلی آیرودینامیک نیست. BOLT دومین ماشین این لیسته، بخاطر مصرف سوخت کلیش. سپس IONIQ با مبلغ 800 دلار و نهایت PRIUS PRIME با 750 دلار. ممکنه PRIUS به اندازه BOLT برد حرکتی EV نداشته باشه، اما ما داریم راجع هزینه های بهره برداری صحبت میکنیم، هزینه بهره بردای PRIUS قطعا بخاطر مصرف سوخت (بنزینی) بهترش، کمتره. با این که واقعا دلم برا NIRO بخاطر اینکه مجبوره برای گرم کردن کابینش تو زمستون موتور بنزینیش رو روشن کنه میسوزه، خب سیستم گرمایش پمپی نداره، من فک میکنم NIRO رو به نسبت دیگر گزینه های این رده ترجیح میدم. اولین دلیلش قیمت خود ماشینه، NIRO بطرز شگفت انگیزی قیمت مناسبی داره، کمتر از 21 هزار دلار قبل از هزینه های مربوط به حمل و نقل و بعد از احتساب اعتبار ناشی از مالیات فدرال و تاپ ترین مدلش که این هفته داریم باهاش رانندگی میکنیم با تمام ابزار و گجت هاش زیر 30 هزار دلار قیمت داره. تجهیزات مدل تاپش قطعا بیشتر از CHEVY BOLT هست، من فکر میکنم در مقایسه با PRIUS PRIME و BOLT بخاطر شکل و ابعاد هاچبک طورش عملگرایی بیشتری هم داره. اینکه بخواید بهش کراس اوور بگید یا هاچبک مرتفع، به شما بستگی داره. اما هرچی که اسمشو میذارید، کلا این ترکیب و شمایل عملگرایی بیشتری نسبت به BOLT، IONIQ یا PRIUS داره. همچنین داخلش راحت تر و مکان بهتری برای وقت گذروندن نسبت به BOLT یا PRIUS هست. مشخصه همونطور که گفتم قرار نیست مثل بعضی از رقبا بصورت EV ِکامل عمل کنه، اینو یادتون نره.
بهرحال اگه دنبال یک ماشین کارامد، راحت و عملگرا میگردید، قطعا این یک گزینه محکم بشمار میاد. بازم ممنون که مارو تماشا کردید.
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.