موتوتل 
امروز "تویوتا تاکوما تی آر دی " آفرود رو براتون آوردیم. برای سال 2019 یه سری چیزا تغییر کرده. میبینید که مثل همیشه تنومنده. ما خارج، داخل، نیرو محرکه و البته سواریش رو بررسی میکنیم. بریم شروع کنیم.
ممنون از اینکه مارو در نقد و بررسی " تاکوما تی آر دیِ" 2019 همراهی میکنید. قیمت این مدلی که اینجاست "چهل و یک هزار و هفتصد و هشتاد" هزار دلاره. برای سال 2019، پکیج "اِس ایکس" رو عرضه کردن که مشکی رنگه. "تی آر دی پریل " هم هست که آبی رنگه، با جلو پنجره مخصوص تویوتا، آینه های جانبی و دستگیره های درِ مشکی رنگ و یک هواکش بزرگ صحرایی. با جلوی ماشین شروع کنیم. متاسفانه چراغ های جلو هالوژنی هستن و به جز تو مه شکن های مدل "تی آر دی پرو "، جایی دیگه از چراغ های "اِل ایی دی" استفاده نشده. البته تو این مدل هم مه شکن داریم که "اِل ایی دی" نیستن؛ به هر حال کارشونو خوب انجام میدن. جلو پنجره ها بسته به نوع کامیونی که دارید متفاوته. همونطور که میبینید مال ما یکم تیره تره. رنگای مختلفی براش عرضه شده. اون زیر هم سینی موتور رو داریم.این رنگِ مخصوص آبی آسمونیه، "تی آر دی پرو" یه رنگ آبی خاص بود و با این خیلی فرق داشت. من که ازش خوشم میاد. براق نیست اما خوبه. حالا دیگه این رنگ برای همه مدل ها وجود داره. رینگای ماشین از 16 تا 18 اینچ موجودن. رینگای ما 16 اینچی هستن و لاستیک هامون از نوع "دویست و شصت و پنج- هفتاده". ترمزهای جلو دیسکی خنک شونده اَن، اما ترمزهای عقب از نوع درام هستن. من شنیدم که به خاطر گیر کردن احتمالی سنگ، شن، ماسه و چیزای دیگه لای ترمز، از روتورهای خنک شونده یا ترمزهای دیسکی استفاده نکردن. ترمزهای درام فقط تو عقب وجود داره که یکم نا امید کننده ست. همونطور که میبینید محفظه بارگیری وانت نسبتا طویله و بعدا بیشتر بهش می پردازیم.
آینه ها چراغ راهنما دارن، اما بصورت برقی تا نمیشن و فتوکرامیک نیستن. دستگیره های در رنگ بدنه ماشینن. فاصله کف وانت تا سطح زمین "دو دهمِ" متره و این موضوع کاملا مشهوده. ارتفاع زیادی داره و برای آفرود مناسبه. در مقایسه با بارگیری مدلای دیگه، این وانت 33 سانت طویل تره. این ماشین دیفرانسیل با لغزش محدود اتوماتیک و یا قفل دیفرانسیل الکترونیکی عقب داره. بسته به نوع " تاکوما" تون سیستم تعلیقش فرق میکنه: "تی آر دیِ اسپورت" کمک فنرهای اسپرت داره و"تی آر دی آفرود"، کمک فنرهای "بیلستین " و مخصوص آفرود داره. "تی آر دی پرو" که "چهل و دو هزار و ششصد و شصت" دلار قیمتشه، سیستم اگزوز "کَت بَک " ، سینی موتور "تی آر دی پرو"، فنرهای تنظیم شده "فاکس " و مه شکن های "اِل ایی دی" داره. همونطور که احتمالا میدونید تویوتا داره رو تمام مدلاش سیستم "حس ایمنی " رو قرار میده. این سیستم شاملِ قابلیت های"پیشگیری از تصادف"، "تشخیص عابر پیاده"، "کروز کنترل راداری"، که البته تمام سرعت ها رو جواب نمیده، "هشدار تغییر لاین"، و "نور بردِ بلند خودکاره؛ و چیزی که تو این ماشین بطور آپشنال قرار داره بسته تکنولوژیه که شامل "سنسورهای عقب"، "کنترل نقاط کور" و "هشدار برخورد از پشت حین دنده عقبه".
خب بریم سراغ قسمت بارگیرش. خیلی بزرگ نیست اما خب محفظه کشیده ای داره که متفاوتش کرده. هوندا درواقع تنها وانت با سایز متوسطه که میتونید پشتش یه چیزایی رو بذارید. این صندوق قابلیت قفل شدن رو داره، دوربینم داره. درشو که باز میکنید آروم و آهسته پایین میاد، اما بالا رفتنش دستی انجام میشه. پشتش چهارتا بار بند قابل تنظیم در کناره ها هست که کارتونو راحت میکنن. در کف و چهار گوشه صندوق 4 تا قلاب داره که فیکس هستن و جابجا نمیشن. فضای خوبی داره. اینجا خروجی برق 120 ولت داریم و یک فضای کوچک هم پشتش هست که خوبه.
کف بارگیرش به نظر با دوام میاد.
تو مدل ما تنها نوری که وجود داره اونجا بالای کابینه. این چیزیه که من دلم میخواد ارتقاء پیدا کنه، حتی تو مدل های پایه ای "تاکوما".
ریموت "تویوتا تاکوما" کاملا ساده ست. فقط دکمه های قفل و باز رو دارید و خبری از ریموت استارت نیست که یه کمی بده. سیستم ریموت هوشمند تنها در مدل های "تی آر دی" موجوده. وقتی قفله اینطوری کار میکنه. دستتونو پشت دستگیره میذارید. بار اول کار نکرد. فقط کافیه که دستگیره درو لمس کنید؛ ببندیدش تا دوباره قفل بشه.
صندلی جلوی " تاکوما" برقی نیست و تنظیم پشتی کمرش هم بصورت دستی انجام میشه و از لحاظ ارتفاعی هم قابل تنظیم نیست. صندلی شاگرد هم در چهار جهت قابل تنظیمه و خبری از پشتی کمری نیست. پس میشه گفت یکم ناامید کننده ست. قد من "یک و هشتاده" و اگه صاف بشینم، با وجود این سانروف، باز یه کمی بالای سرم جا هست. برام سواله که اگه کسی بلند قد تر باشه، چجوری توش جا میشه، چون نمیتونید به لحاظ ارتفاعی تنظیمش کنید؛ یا همینطور اگه کوتاه قد باشید هم نمیتونید صندلیتونو بیارید بالا؛ پس اینو یادتون باشه. فرمونش جلو، عقب، بالا و پایین میره، و تو بازه کوتاهی جابه جا میشه؛ در هر حال میتونید جوری تنظیمش کنید که کارتونو راه بندازه. من تو این صندلیا راحتم. چرمی هستن و گرم کن دارن. ما بسته "پریمیِم " رو داریم که صندلی هاش چرمن و مجهز به گرم کن. نسبتا راحتن. میشه گفت یکمی سفتن و کناره هاشون طوریه که شما رو به خوبی احاطه میکنن. در کل بد نیستن. فقط ای کاش تنظیم پذیریشون بیشتر بود.
بریم داخل" تاکوما"؛ هیچ تکیه گاه نرمی برای استراحت دست روی پانل در نذاشتن، ولی از یه پلاستیک مرغوب استفاده کردن. دوتا جابطری خیلی ساده که دیگه فضایی تو درهاتون باقی نمیمونه اگه داخلشون بطری بذارید؛ اونقدارم بد نیست. درو ببندیم، اینم بگم که پنجره های جلو بطور اتومات بالا و پایین میرن، اما عقب اینطوری نیست. صدای بسته شدن درش خوبه. محکم بنظر میاد، همونطور که از " تاکوما" انتظار داریم. چراغ صندوق، خروجی برق..
کنترل خروجی برق صندوق و تنظیم اتومات نورِ برد بلند رو اینجا داریم. یه فضای کوچیک اینجاست با کفیِ لاستیکی. و اینجاااا... فرمونمون خوبه، بزرگه و طرحش سوراخ سوراخه. کنترل های صوتی، تلفن، تنظیم کروز کنترل، کنترل تغییر لاین، تغییر منوها در "اِل سی دی" و پشت آمپر ماشین روی فرمون هستن. بیاین روشنش کنیم.
همونطور که میبینید گیج ها و کامپیوتر سفر ظاهری نسبتا قدیمی دارن. اطلاعات کافی رو نشونتون میدن. این یه نمایشگر 4.2 اینچیه که تو تمام مدل ها بجز مدل پایه وجود داره. برای استفاده از این صفحه میتونید از کنترلهای موجود روی فرمون کمک بگیرید. اینم مصرف سوخت ترکیبی منه، که قطعا ازین لحاظ کارآمد نیست؛ من رانندگی خشنی باهاش نداشتم. میتونید بین منو ها جابجا بشید و تا حدی هم شخصی سازیش کنید. اگه ورق بزنیم قطب نما رو میبینیم، رادیو، کنترل های سیستم صوتی و سیستم های کمکی راننده هم مشخصن. اگه از کروز کنترل استفاده کنید میتونید روی این صفحه ببینیدش؛ تو تنظیماتش هم میتونید شخصی سازی کنید. به خوبی کار میکنه. فقط ظاهرش نسبتا ابتداییه. کنترلهای مه شکن هم اون طرفن. حالا بریم سراغ نمایشگر مرکزی؛ همه مدلی داره، از 6.1 اینچی گرفته تا 7 اینچی؛ مال ما 7 اینچیه. یه چیزیش که منو ناامید کرد اینه که دکمه ها تماما لمسی هستن، بجز تنظیم صدا و ایستگاه رادیویی. معمولا تویوتا از دکمه های فیزیکی استفاده میکنه، خصوصا اینکه این ماشین یه وانته و همین انتظار هم میره. اگه دستکش دستتون باشه نمیتونید ازش استفاده کنید. استفاده ازش خیلی نیاز به دقت نداره. سی دی رو هم میخونه. عملکرد این سیستم خیلی سریع نیست و نمیشه گفت یکی از بهترین سیستم ها رو داره. اما میتونید باهاش کنار بیاید.
هرچیزی که نیاز داشته باشید رو داره. میتونید مصرفتونو چک کنید. اپلیکیشن های زیادی داره. راهیاب هم داره؛ اگه نداشت مجبور بودید که از گوشیتون استفاده کنید. اکثر سیستم ها 6 تا بلند گو دارن؛ سیستم صوتی ما هم "جِی بی اِله" با 6 اسپیکر و یک ساب ووفر داریم که صدا و بِیس خوبی داره. کمی پایین تر کنترل تهویه مطبوع دوگانه رو داریم که بخوبی کار میکنه. اینجا کنترل های مربوط به حرکت چهار چرخ ماشینو داریم؛ پایین، بالا و تک دیفرانسیل. بقیه شو یکم بعد بهتون نشون میدم. کولر دومنطقه ای با پکیج ارائه میشه و بطور استاندارد روی این مدل نیست. این پایین هم دکمه های معمولی رو داریم؛ "کنترل نقطه کور"، "سیستم انتقال برقی"، و دکمه " پاوِر"، که یه جورایی شبیه به دکمه اسپرته و قدرت بیشتری رو دراختیارتون میذاره؛ "سنسور های پارک"، و دکمه پنجره عقب که از اینجا میتونید بازش کنید.
یه پورت "یو اس بی"، یه پورت "اِی یو ایکس"، و یه پد شارژ وایرلس داریم که تو این مدل استاندارده. یه خروجی 12 ولتی دیگه هم اینجا هست. درسته که از اینجا برای شارژ بیسیم استفاده میشه، ولی خب فضای ذخیره سازی هم به حساب میاد. دوتا جا لیوانی با سایز مناسب هم هست. دسته دنده چرمیه.. میذارمش رو عقب، همونطور که میبینید خطوط دینامیکی نداریم که یه جورایی مسخره ست؛ رزولوشن نمایشگرشم خیلی پایینه. بنظرم باید ارتقا داده بشه. میتونید بذاریدش رو حالت اسپرت یا بطور دستی دنده ها رو عوض کنید. ترمز دستی فیزیکی هم داریم که خوبه. تو آفرود، کافیه ازین اهرم فیزیکی استفاده کنید؛ کاری که تو خیلی از ماشینا بصورت برقی انجام میشه. یه فضای مربعی شکل هست که میتونید گوشیتونو توش بزارید؛ آیفون پلاس من توش جا شد. بطری من این تو نمیره اما خب میتونید چیزای کوچکتری توش بذارید. روکش روی کنسول مرکزی نرمه، اما نه خیلی. انتظار داشتم یه چیز متفاوت تری رو اینجا ببینم.
اما احتمالا خیلی با دوام باشه. فضاش برای یه وانت متوسط بد نیست. دو تا پورت "یو اس بی" داره با قابلیت شارژ سریع؛ این عالیه. آینه وسط بطور خودکار تیره میشه..... و آفتابگیرا چراغ دارن. آفتابگیرش بصورت افقی جابجا میشه که نکته مثبتیه. این بالا، "کنترل کشش"، "قفل اکسل عقب" رو داریم. کنترل "مولتی تِرِین سِلِکت "، که وقتی انتخابش کنیم، ماشین رو به حالت "فور لُو " میبره و بسته به تنظیماتتون یا مکانی که توش قرار دارید تغییر میکنه. کنترل "کِرال " هم اینجاست و میتونید اونو رو حالت "فور لُو" بزنید و بنا به سرعتی که دارید درجه اش رو تغییر بدید. اینجوری اگه جایی گیر کنید، دیگه نیازی نیست به بنزین و این چیزا فکر کنید، و فقط روی دراومدن از جایی که هستید تمرکز میکنید. کنترل های سانروف هم این بالا هستن. سایز سانروفش استاندارده. درِ داشبوردش قابل قفل شدنه. مجددا این قسمت همون جنس نه چندان مرغوبِ سفت و خشک رو داریم. این یه وانت ابزاریه و از مواد نرم خیلی دَرِش استفاده نشده. دهانه داشبورد به نسبت بزرگ و مناسبه، اما مثل بقیه محصولات تویوتا از مدل پایین اومدن دَرِش خوشم نمیاد. ممکنه بعضی از وسایلتون از داخلش بیرون بریزه؛ اما حداقل میتونید قفلش کنید. دیدش از پشت بد نیست؛ پنجره هاش نسبتا بزرگن و میتونید پشت سری صندلی ها رو هم بیارید پایین.
جنس مواد بکار رفته تو درهای پشتی مشابه جلوشه؛ نرم نیست، اما زمخت هم نیست. یه سری جا لیوانی و یک فضای کوچیک ذخیره سازی داخل درها هست. یه برآمدگی کف هست و اونایی که وسط میشینن فضای زیادی ندارن. با این حال اگه این قسمت وسط رو بیاریم بالا، مقداری فضای ذخیره سازی زیر این قسمت تعبیه شده که خوبه.
میتونید پشتیِ سرو بیارید پایین و یا کلا صندلی رو تا کنید. پشتش صافه و با وجودِ صندلی راننده که الان با قد من تنظیم شده، صندلی بطور کامل نمیخوابه. اما یکم فضا پشتش بهمون میده که با درنظر گرفتن اینکه فضای جلوی زانو محدوده، یه همچین چیزی خوبه. بذارید بهتون نشون بدم؛
خب الان من پشت صندلی نشستم. زانوهای من تقریبا به پشت صندلیِ جلو چسبیده و اگه یه مقدار فضای این پشت بیشتر بود بهتر میشد. فضای کف پاها اوکیه. بین صندلیا کنسول نداریم که عجیبه؛ اما بجاش دو تا جا لیوانی اینجا هست. خب من میتونم صاف بشینم بدون اینکه سرم سقفو لمس کنه، اما موهام به سقف میخوره.
زیر کاپوت تاکوما 2019، هیچ فرقی نکرده. هنوزم دو تا گزینه برای موتورش وجود داره. یکی موتور "دو و هفت دهمِ" لیتری 4 سیلندر و یکی "سه و پنج دهمِ" لیتریِ "وی سیکس ". موتور "دو و هفت دهمِ" لیتریش، 180 پوند-فوت گشتاور داره و این موتور "سه و پنج دهمِ" لیتری که اینجا داریم، تکنولوژی "دی فور اِس " و پاشش مستقیم داره و قادره 278 اسب بخار و 265 پوند-فوت گشتاور تولید کنه. برای موتور "وی سیکس" میتونید گیربکس 6 سرعته دستی یا اتومات سفارش بدید. مصرفش تو شهر 19 مایل بر گالن و خارج شهر 24 مایل بر گالنه، که همچین خوبم نیست. این اعداد و ارقام ماکزیموم بودن؛ به ترتیب 18 و 22 مایل بر گالن هم ثبت شده.
تو بحث یدک کشی میتونید تا "ششصد و هشتاد" پوند رو یدک بکشید. از اونجا که این ماشین چهار چرخ محرکه، نهایت ظرفیت یدک کشیش 6400 پونده.
خیلی خب.. رسیدیم به قسمت تست رانندگیش.. اولین نکته ای که میتونم بگم اینه که ارتفاعش خیلی خوبه. به نسبت بلنده و به محض اینکه سوار ماشین شدید متوجه این موضوع میشید. ارتفاعش از زمین "دو و هشت دهم" متره، و این باعث میشه که تو آفرود اعتماد به نفس داشته باشید. فرمونش یکم بزرگ و سفته. سر و صدایی که میشنوم یکم منو یاد "فور رانِر " میندازه، خب به هر حال هر دو از یه خونواده هستن. ما توی یه جاده پر دست انداز هستیم و یه جاهایی چاله چوله زیاد هست و این باعث میشه که ماشین یه کم دچار ارتعاش بشه؛ اما خیلی جالبه که این ماشین با این هیکل بزرگش واقعا نرمه. نزدیکه که باهش آفرود کنیم؛ دست اندازای آفرودی، تعلیق مخصوص آفرود میخوان. یه مقداری احساس شناور بودن بهتون دست میده، و این برای رانندگی روزمره هم چیز بدی نیست.
خب حالا شتاب گیری این موتورِ سه و نیم لیتری.... شتابش خیلی جالب نیست، بدم نیست. من متوجه یه مشکلاتی تو سیستم انتقالش شدم. گیربکس بدی نداره، اما تعویض دنده اَش یه کم طول میکشه؛ مثلا وقتی توی یه بزرگراه سرعتتونو زیاد میکنید، دنده رو پایین نگه میداره و باعث میشه مصرف ماشین بالا بره و دور موتور تون هم بره بالا. انگار که بطور خودکار رو حالت اسپورت میره.. این نقدیه که بهش وارده.
در مورد هندلینگ، فرمون پذیری سبک و شُلی داره. سریعترین واکنشو نداره، اما خب نرم و سبکه. فرمون دادن و هندلینگش واقعا راحته، خصوصا وقتی دارید باهاش تو آفرود مانور میدید. فرمون دادن بهش کار سخت و پر مشقتی نیست.
در مورد سر و صدا و ارتعاش، میتونم بگم متوجه هیچ ترق توروقی نشدم، البته بجز این تنظیم گر ارتفاع کمربند که این بالاست. من با یه چسب کوچیک روشو بستم
چون یکمی تق تق میکنه، مشکلی نداره فقط یکم شله.. من اونو با نوار پیچیدم و دیگه نیازی نیست تنظیمش کنید. جدا ازین مورد همه چیِ ماشین محکم و فیکسه. نویز اتاق خیلی خوبه. شیشه جلو ماشین "آکوستیکه" که به کاهش صدای باد کمک میکنه. پنجره های کناری اما آکوستیک نیستن، اگه بودن خوب میشد؛ به هرحال ساکتی اتاقش بد نیست.
بیاین یه بار دیگه شتاب گیریشو امتحان کنیم وقتی پاتونو میذارید رو گاز، عکس العمل خوبی داره؛ یه مقدار تاخیر بخاطر تعویض دنده وجود داره، ولی بعدش خوب میره. موتور سه و نیم لیتریِ "وی سیکسِ" این وانت توانایی زیادی رو بهش میده. در مورد ترمزها... ترمزها خیلی جالبن. اولش یه کم شل و ولن، ولی بعدش خیلی قوی عمل میکنن. اگه بخوام جمع بندی کنم، مدل پایه " تاکوما"، یا حتی مدل "اِس آر فایو" خیلی ساده اَن. اگه " تاکوما" رو بخرید، احتمالا به خاطر اینه که میخواید آفرود برید. همه مدل های "تی آر دی" خوبن؛ میتونید نسخه "اسپرت" یا "تی آر دی اسپرت" یا "تی آر دی آفرود" که مثل اینه یا حتی "تی آر دی پرو" رو بگیرید.
ممنون از اینکه همراهمون بودید. تو کلاسِ وانت های متوسط و آفرودی این یه گزینه عالی به حساب میاد. به اندازه "تی آر دی پرو" یا حتی "کُلُرادو زی آر تو " گرون نیست. اگه اهل گشت و گذار آخر هفته و یا رانندگی شهری هستید برید سمت "هوندا رید لاین ". برای یدک کشی و اینجور چیزا هم "کُلُرادو" بهتره. بازم میگم این ماشین هیچ ایرادی نداره و این شمایید که تصمیم میگیرید با این قیمت اینو بخرید یا برید سراغ "تی آر دی پرو".
موتوتل 
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.