موتوتل 
امروز تویوتا سی‌اِچ‌آر لیمیتِد 2019 رو براتون اوردیم. این ماشین پارسال به بازار اومد، اما تویوتا برای سال 2019 باز هم تغییرش داده. تغییرات جدید و البته مدلهای جدید! اِل‌ای ، ایکس‌اِل‌ای ، لیمیتد . چیزی که الان پیشمونه، مدلِ تاپِ لیمیتده.
امکاناتِ استانداردِ مناسبی داره. بریم شروع کنیم..
ممنون از این که ما رو تو نقد و بررسی تویوتا سی‌اِچ‌آر لیمیتد 2019 همراهی میکنین.
بریم سراغ ماشین. دِی‌لایت‌های اِل‌ای‌دی و سه تا لامپ خوشه‌ای ال‌ای‌دی داریم که خیلی خاصه. اما تمامِ مدلها، لامپهای معمولی و هالوژنی دارن. مدل لیمیتد، مِه‌شکن‌های پرقدرتِ ال‌ای‌دی داره که تو شب کارشون رو عالی انجام میدن. در مقایسه با لامپهای معمولی هالوژن، توی شب نورِ خیلی خوبی دارن. بدنه‌ش به سبکِ خاصی طراحی شده. یه نکته‌ی خوب، این رنگِ آر کُد آپشنال برای مدلهای لیمیتد یا ایکس‌ای‌اِله که سقفش سفید یا مشکیه. به نظرم مشکیش اینجا خیلی خوبه. سقف، ستون و آینه‌هاش هم مشکیه. به این رنگ نقره‌ای، ناک‌اُت متالیک میگن. قطعا رنگ متالیک داخلش به کار رفته و خیلی زیباست. رینگای این مدل 18 اینچیه. اسمِ رینگاش هم وُرتِکْس ه. اما مدل پایه‌ی ال‌ای، رینگای 17 اینچی داره. اینه‌های بغل، به خاطر رنگِ سقفش، مشکی هستن. تو تمامِ مدلها چراغ‌های راهنما داره. آینه‌های مدل ایکس‌ای‌اِل و لیمیتد به صورت برقی تا میشن و یه لامپ زیر اینه که درواقع میگه سی‌اِچ‌آر که خوشگله. سیستمِ ریموت هوشمند داریم که بهتون نشون میدم، همچنین همونطور که میبینیم، اطرافِ پنجره‌ها، نوارهای طراحیِ کروم روداریم و ستونB شکلِ مشکی رنگ که فقط در مدل لیمیتد وجود داره.
طراحیِ عقبِ سی‌اِچ‌آر، قطعا خاصه. دیفیوزِر پشت، تو تمام مدلها وجود داره، اما این قسمتِ تزئینیِ سِپَر، فقط مخصوصِ لیمیتد.
سی‌اِچ‌آر ترکیبی از هاچ بک و کراس اُوِر ساب‌کامپکته. خیلی خاصه.
درمورد امنیتش، این ماشین حسگرِ امنیتیِ تی‌اِس‌اِس‌پی داره که تو تمام مدلها؛ حتی مدل پایه، استاندارد محسوب میشه. به اضافه‌ی امکاناتی مثلِ پیشگیری از تصادف، تشخیصِ عابر پیاده، هشدارِ تغییر لاین و حرکت بین خطوط، نورِ اتوماتیکِ بُرد بلند و کروز کنترل برای تمامی سرعت‌ها.
مدلهای ایکس‌ای‌اِل و لیمیتد، کنترل نقاط کور و هشدار برخورد با ماشینِ پشتی رو هم دارن و به طور استاندارد تمام مدل ها، 10 تا ایربگ دارن. بریم سراغِ صندوقش.
درِ صندوقِ مدلهای ایکس‌ای‌اِل و لیمیتد، با یه حسگر لمسی که این زیره، باز میشه. حتی اگه ماشین قفل باشه، اگه ریموت پیشتون باشه، فشارش میدین و باز میشه. البته یه دستگیره، اینجا داره که به راحتی میتونین دستتون رو زیرش ببَرین. پشت ردیفِ صندلیِ عقب، یه فضای پنج و نیم متری وجود داره.
هر سمتش یه جفت جیب داره. یادتون باشه کف پوشی که اینجا میبینین، آپشناله. یه چراغ اونجا داریم. یه جفت قلاب این طرف و.. این پایین و پشتِ چمدون ها داریم. این از هر ماشین و ساب کامپکتی که امسال دیدم، مثلا اِچ‌آر‌وی ، کُنا ، کوچیکتره.
الان نشونتون میدم که چه جوری صندلی‌ها تا میشن. خوبیش اینه که این پشت سری‌ها تنظیم میشن، و به این صورت تا میشن. وقتی صندلیا رو میخوابونین، لازم نیست بَرِشون دارین.
خوبه. و البته این کاورِ کوچیکِ اینجاست، همونطور که میبینین حدود 11 متر فضا داره، البته بازم به خاطر سبک طراحیش، زیاد به چشم نمیاد. اگه لازم داشته باشین، میتونین یه فضای مسطح داشته باشین. اونایی که دنبال زاپاس هستن، یه لاستیک زاپاسم این زیر دارین و چند جا برای ذخیره‌سازیِ وسایلتون. ریموتِ هوشمندِ سی‌اچ‌آر خیلی خوبه، این ریموت‌مونه. به نظر میرسه در عین سادگی و باریک بودنش، محکم باشه.
وقتی به ماشین نزدیک میشین، یه نور که نوشته تویوتا سی‌اِچ‌آر، روی زمین میفته. البته داخلِ ماشین هم روشن میشه. همونطور که میبینین، آینه‌های بغل برقی هستن. الان قفله و با یه سنسور باز میشه. دستتون رو پشت دستگیره‌ی در میذارین و خیلی سریع کار میکنه. آینه‌ها هم باز میشن. برای قفل کردنش هم کافیه این خطوط رو لمس کنین.
نگاهی به داخل سی‌اِچ‌آر میندازیم. یه سری امکاناتِ استاندارد داره و کمی با مدل 2018 ش متفاوته. جنسِ این قسمتِ بالا از پلاستیک بی‌کیفیت نیست، اما خب نرمم نیست. این جای استراحت دسته که نرم و راحته. اینجا برای گذاشتنِ گوشیتون مناسبه. این قسمت، بافت و رنگ منحصر به فردی داره. تمام پنجره‌ها، اتوماتیک، بالا و پایین میرن. اینا هم کنترل‌های بستنِ آینه‌هاست. اگه خواستین میتونین این تنظیم رو خاموش کنین. سایز جای بطری هم خوبه. در واقع بطریِ بزرگِ من، این تو جا میشه. درواقع فضای دیگه‌ای ندارین که وسایلتون رو بذارین. اینم خیلی باریکه، استفاده ازش کار راحتی نیست. در رو میبندیم. بسته شدنش خیلی محکم و خوب نبود، اما خب بدم نبود. داشبورد رو که ببینیم، متوجه میشیم که صفحه نمایش نسبت به مدلِ قبلی افزایش ابعاد داشته، این 8 اینچیه و مدلِ پارسالی، 7 اینچی بود. خوبه. بالای داشبورد یه جورایی قهوه‌ای رنگه و جنس نرمی هم داره که انتظارش رو نداشتم.
این اطراف هم، موادی با جنس نرم به کار رفته. این قسمت، جنس محکمی داره و رنگشم مشکیه. فرمونِ مدلهای ایکس‌ای‌اِل و لیمیتِد، چرمیه و دکمه‌های معمولی برای کنترل‌های صوتی، کنترل‌های مربوط به سیستمِ صوتی، نمایشگرِ اطلاعاتی، کروز کنترل هستن. هنوز کروز کنترل معمولی داریم. دکمهی هدایت بین خطوط و تعدادی دکمه برای چراغ‌ها، مه‌شکن‌ها و نوربالاهای خودکار هم داره.. تریمِ مشکیِ داخلِ فرمون، زیاد مهم نیست و ترجیحم اینه که کلا چرمی باشه. همچنین برف پاک‌کن‌های حساس به بارون و دکمهی استارت برای مدلهای ایکس‌ای‌اِل و لیمیتِد. بریم روشنش کنیم.
به گِیج‌های پشت آمپر نگاه میکنیم، در دو طرف، دو تا گِیج بزرگ داریم که وسطش هم یه نمایشگرِ اطلاعاتی دیجیتاله. با کنترل‌های روی فرمون، اطلاعاتی که داخل این نمایشگر نشون داده میشه رو تغییر میدیم. اطلاعات زیادی رو نشون میده اما قابلیت شخصی‌سازیش به اندازه‌ای که فکر میکردم نیست... ورق که بزنیم، رهیابِ ماهواره‌ای رو چک میکنیم، تنظیمات صوتی و اگه پیام هشداری از سیستم‌های ایمنی باشه، میشه دید و کمی هم شخصی‌سازی کرد. برای تعیین حالت رانندگی باید به این قسمت برین، اسپرت، نرمال یا اکویی که ازار دهنده ست. ای کاش دکمهی واقعی برای اینا میذاشت.
مصرف سوخت که اتفاقا دیشب ریسِتش کردم و این تنظیماتِ شَهره. و البته به خاطر فیلم برداری درجا کار کرده بود، مصرف سوختش تو جاده 56 کیلومتر بر گالنه که بد نیست. درمورد نمایشگرش، با این دکمه‌های واقعی که دو طرفِ نمایشگره و کلیدهای میانبرش هستن، حال میکنم. میتونین صفحه اول رو هر جوری که خواستین شخصی‌سازی کنین. مِنوهامون رو چک میکنیم، اپلیکیشن های سیستمِ اینتون3 داره. به طور استاندارد اپل کارپلی داره، اما خبری از اندروید اتو نیست. مدل لیمیتِد، رهیاب داره. بقیه مدلها، جی‌پی‌‌اس معمولی دارن که با گوشیتون کار میکنه. میتونین با انگشتاتون زوم کنین. سیستم صوتی این ماشین 6 تا اسپیکر داره و ربطی نداره که چه مدلی سفارش میدین. خیلی بَده که قابل ارتقا نیست. دستگیره‌ی چرخانِ صدا و ایستگاه رادیویی داریم که همیشه خوب بوده.
در پایین تهویه مطبوع دو منطقه‌ای رو داریم، خوبه که تو تمام مدلها استاندارده. از این تاگِل‌ها خوشم میاد، من رو یادِ ماشین تاپ 3 میندازه. خوبم کار میکنه.
گرم کنِ صندلیای سرنشین و راننده، سه درجه دارن. این پایین یه محفظه کوچک داره. خیلی کوچیکه، شاید استفاده‌ای نداشته باشه، اما شاید بتونین کیف پولتون یا از این جور چیزا توش بذارین.
یو‌اس‌بی فَست‌شارژ و پورتِ آیو‌ایکس، یه جا لیوانی با سایز بزرگ که میتونم بطری بلندم رو بدون اینکه به این قسمت بخوره، قرار میدم.
روی دنده روکش چرم کار شده که استاندارده. دنده، آپشن دستی هم داره که میتونین دنده رو بالا یا پایین بدین.
دوربین عقب رو بهتون نشون میدم. جالبه! دوربین عقبش، خطوط راهنما نداره که نا امید کننده ست. فکر میکردم داشته باشه. ترمز پارک برقی داریم که اتوماتیکه. وقتی دنده رو روی پی میذارین، خودبه‌خود فعال میشه. دکمهی نگه‌داشتنِ ترمز، کنترل کشش. یه جا لیوانی بزرگ این وسط، میتونید این قسمتشو بردارید و حتی عمیق‌ترش کنید. اگه بطریتون کوتاهه میتونید از اون یکی استفاده کنید. در هر صورت این برای من خیلی خوبه. لایه‌ی کنسولِ وسط، خیلی نرم نیست اما خب بدم نیست. یه خروجیِ برق 12 ولتی اینجا هست که خوبه. یه مقدار عمیق‌تر و بزرگ‌تر از چیزیه که فکر میکردم. اما خیلیم بزرگ نیس و چراغ هم نداره. داشبورد یه جورایی مخفیه، اخه خیلی پایینه. اروم باز میشه. سایزش به نسبت کلاس ماشین خوبه، بد نیست. تو تمام مدلها اینه‌های عقبی، اتوماتیک تیره میشن.. خبری از سانروف نیست. نورپردازی داخلی نداره. آینه‌ی افتاب‌گیرها چراغ نداره. اما افتاب‌گیرها به چپ و راست سُر نمیخورن و تکه‌ای که از داخلش بیرون بیاد هم تعبیه نشده. ناامیدکننده ست.
دید ماشین رو بررسی میکنیم. طبق انتظارمون، به خاطر ستونهای ماشین، نقاط کور داریم.
شیشه عقب چندان بزرگ نیست. پس باید آینه‌هاتون رو خوب تنظیم کنین و خوبیش اینه که تو این ماشین، هشدار نقطه کور دارین، اما حتما اینه هاتون رو درست تنظیم کنین.
بریم سراغِ صندلی‌های جلوی سی‌اچ‌آر. صندلی‌های مدل پایه ال‌ای و ایکس‌ای‌اِل به صورت دستی، تو 6 جهت تنظیم میشن. روکش اسپرت و پارچه ای دارن و شما رو خوب دربرمیگیرن. صندلیای مجهز و راحتی هستن. صندلی های چرمیِ مدل لیمیتد، گرم کن دارن و تو 8 جهت تنظیم میشن. 6 جهت به صورت دستی و با اهرم تنظیم میشه، و دو جهت هم برای پشتیِ کمر که برقیه. ولی برای سرنشین، 6 جهت و دستی تنظیم میشه. این صندلیا.. میدونین خوبن. حتی از صندلی های پارچه ای که تو مدلای ایکس‌ای‌اِل ، ایکس‌ای‌اِل پریمیوم که سال قبل سوارش شدم، بهترن. شما رو خوب احاطه میکنن، الگو و طرحشون، حفره‌داره. پشت سریِ صندلیا بد نیستن و حس بدی نمیدن. دورِ ران های شما خوب احاطه میشه و به عنوان آپشن میتونین برای صندلی هاتون، ترکیب پارچه و چرم قهوه‌ای سفارش بدین تا ماشین ظاهر خاص‌تری پیدا کنه.
قد من 179 سانتیمتره، و وقتی صاف بشینم، میتونم چندتا از انگشتام رو بین سَرم و سقف قرار بدم، و تقریبا صندلی رو تا اخر اوردم پایین.. فرمونِ تمامِ مدلها در جهاتِ بالا، پایین، عقب و جلو، تنظیم میشه و بازه‌ی حرکتی نسبتا مناسبی داره. وارد شدن به عقبِ ماشین یکمی عجیبه، اگه بچه داشته باشین، یکم قضیه مشکل میشه. اگه کوچیک هستن، بهتره یه صندلیِ بچه براشون بذارین.
بگذریم.. به این شکل باز میشه. پلاستیکش، برعکس جلوی ماشین، سفته. راحت نیست، بالاترش هم از پلاستیک سخته. اینجا جای بطری تعبیه شده، یه فضای دیگه هم اینجاست. شاید برای گوشیتون یا یه چیز دیگه. در ردیف پشتی، چیزی برای استراحت دست وجود نداره. وقتی من پشت صندلی راننده میشینم، با توجه به اینکه قدم 179ه، فقط یه فضای کوچکی جلوی زانوم دارم، فضای کف پا مناسبه، خوشبختانه زیر صندلی جلوی فضای مناسبی وجود داره. دریچه کولر یا پورت شارژی این پشت وجود نداره. همینطور برای اونطرف.. اما پشت صندلیا جیب داریم که دیدنش خوشاینده.. در مورد فضای سر.. میتونم صاف بشینم و شاید انتهای سرم کمی با سقف تماس داشته باشه، بازم برای منی که قدم 179ه ، مشکلی نیست.
درمورد داخل ماشین باید بدونین که شاید کمی به خاطر جای تنگش دلهره‌آور باشه، چون وقتی در رو میبندین، دیگه به اون صورت چیزی از بیرون نمیبینین. برای سی‌اچ‌آر2019 فقط یه موتور عرضه شده. یه موتورِ 2 لیتریِ 4 سیلندر و پاششِ مستقیمه که قدرتش 144 اسب بخار و گشتاورش 139 پوند فوته. تمام مدل ها گیربکسِ سی‌وی‌تی دارن و فقط دیفرانسیل جلو هستن که ازین جهت هم ناامیدمون میکنه. مصرفش تو شهر، 43 و خارج شهر، 49 کیلومتر بر گالنه. حالا اماده ایم که سواری سی‌اچ‌آر لیمیتد 2019 رو تست کنیم. نظر من ماشین کوچیک و تندوتیزیه که برای رانندگی تو شهر عالیه. از یه ماشینِ کوچیک، انتظار نداریم که قدرتش زیاد باشه، ولی مانور دادن باهاش تو شهر راحته. دقیقا این برای همین هم ساخته شده. درمورد راحتی سواری باید گفت که این ماشین تعلیق چند اتصالی تو محور عقبی داره. عقبش تنظیمات خیلی خوبی داره.
سواری نرمی داره.
افرادی که جثه‌ی بزرگی دارن، ممکنه تو این ماشین احساس ناراحتی کنن، چون فاصله محور به محورش کمه اما.. این ماشین در کل نرمه. برای اکثر افراد و مخصوصا تو این کلاس ماشین، نرمه. البته به شتابگیریش، ایراد وارده که قطعا زیر متوسطه. اگه با این ماشین تو یه جاده بین شهرها یا همچین چیزی حرکت کنین، قطعا گرفتار میشین، چون قدرت زیادی نداره. هندلینگ سی‌اچ‌آر، یکی از نقاط قوتشه. ولی فقط مثل قبل نیست، چون سرِ پیچ‌ها، عملکرد یکدستی نداره. اما فرمون ماشین حس خوبی بهش داده. قدرت بیشتری رو بهش میده و خب پیچ ها رو تیزتر رد میکنه. هیچ مشکلی نداره، یکی از نقاط قوت ماشین، اینه که هندلینگ تند و تیزی داره.
یه ایرادی میخوام بگیرم. اگه داخل ماشین رو دیده باشین، برای تغییرِ حالت رانندگی باید با نمایشگرِ اطلاعات این کار رو انجام داد که یکم رو مخه.
حالت اکو، گشتاور ماشین رو پایین میاره، قدرت ماشین رو کم میکنه. حالت اسپرت باعث میشه گیربکسِ سی‌وی‌تی، دور موتور رو بالاتر نگه داره که رانندگیش رو باحالتر یا حرکتتون رو اسونتر میکنه. من رو حالت اسپرت گذاشتمش.. ببینیم چیکار میکنه. از حالت سکون که شروع میکنیم تفاوت محسوسی با حالت نرمال نداره، اما وقتی سرعتتون بالا میره دور موتور رو بهتر نگه میداره و اماده‌ی حرکت میشه. به نظر میرسه بیشتر از حدی که باید راه بره، صدا تولید میکنه. درسته، صدای زیادی نداره اما قطعا وقتی ماشین شروع میکنه به دور گرفتن، صدای نیرو محرکه اش بالا میره. در اکثر موارد بنظر میرسه سی‌وی‌تی کارش رو خوب انجام میده، اکثر مسیرهایی که میرفتم، تو بزرگراه بوده و مصرفش 49 کیلومتر بر گالن بوده که از قبلی بهتره. باهاش معمولی و بطور روزمره رانندگی کردم، مصرفش تا حدی خوبه، اما به اندازه بعضی از رقبا مصرف خوبی نداره. ترمز ها.. ترمزای ماشین ملایم عمل میکنن اما خب به موقع متوقف میکنن. هر چهار چرخ ترمزای دیسکی دارن که خوبه و دیسکای جلویی خنک شونده هستن. حالا شتاب حالت نرمال.. دور موتور یکم بالا نگه میداره، یجورایی شرایطو برای راه رفتن زور میزنه. ای کاش موتور 2 لیتری کرولا هاچبک رو بجای موتور فعلیش رو این میذاشتن که قدرت بیشتری داشت. در مورد سر و صدای جاده ای، معتقدم تویوتا نسبت به مدل 2018 ش، هیچ تغییری اعمال نکرده. اما این ماشین بی سر و صداتر از نسل قبلیشه.. شاید چون نسخه‌ی لیمیتده از مواد عایق بیشتری براش استفاده کردن.
اطلاع دقیقی ندارم اما شیشه جلوی تمام مدل ها از نوع آکوستیک هست که به کاهش صدای ورودی به اتاق کمک میکنه. تست های دسیبل شهری و بیرون شهری رو باهاش انجام دادم. میدونید این یه ماشین کوچولوی شیک هست. اگه طرفدار تویوتا هستید بنظرم ازین ماشینم خوشتون میاد. به نظر من کاش فضای صندوقش بیشتر بود، چون حتی کوچیکتر از رقباشه و خوب نیست. خب حالا ما یه حالت دنده دستی هم داریم. کافیه دسته دنده رو بذارین، روی اِم. اینطوری دنده‌ها رو خودتون جا میزنین، اما کامل نه، به هرحال هنوزم سی‌وی‌تیه. یه امتحان بکنیم. هنوز تو دنده 1 هستیم..
دو..
سه.
معکوس.
دنده‌هاش هم خوب جا میره. مخصوصا وقتی میخواین از سراشیبی پایین بیاین یا وقتی میخواین موتور براتون یکمی ترمز بگیره. که البته این یه آپشنه. ولی به جای این ماشین بهتره بریم سراغِ کرولا هاچبک. بیاین نقد و بررسیمون رو تموم کنیم، ممنون ازینکه همراهمون بودید..
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.