موتوتل 
این ماشین "فراری هشتصد و دوازده فوق سریعه " که جانشین " فراری اف۱۲" شده.
اسمش خیلی بحث برانگیزه و قدرتمندترین موتور "وی تواِلو " تنفس طبیعی که تابه حال ساخته شده رو داره.
زیر کاپوتِ "هشتصد و دوازده"، یه موتور شش و نیم لیتری "وی تواِلو" خوابیده؛ این از موتور شش و یه دهم لیتریِ "اف 12" حاصل شده و قدرت وحشتناک 789 اسب بخار و گشتاور 719 نیوتون متر رو تولید میکنه. میل لنگ‌ها و پیستون های جدیدی داره و دارای اولین سیستم سوخت فوق فشار قویه که میتونه سوخت رو با فشاری نزدیک به 35 مگاپاسکال هل بده.
در کناره های جلوی ماشین دریچه های هوا رو داریم که برای خنک کردن موتور و ترمز بکار میرن. دو دریچه، کنار چراغ های جلو تعبیه شده که درواقع هوا رو از طریق بدنه "هشتصد و دوازده" به انتها هدایت میکنن. در اسپیلتر جلوی ماشین دو دریچه مختلف هست که هوا رو از زیر ماشین منتقل میکنن و نیروی "داون فورس " ماشینو بیشتر میکنن. یک "فلاپ الاستیک" هم هست تا نیروی هوایی که به جلوی ماشین وارد میشه کافی باشه. اونا رو به پایین باز میشن تا نیروی "داون فورس" رو بیشتر و نیروی پَس‌کشی رو کمتر کنن.
کناره های "هشتصد و دوازده" شباهت زیادی به "اف 12" داره؛ البته خیلی تهاجمی تره. یه جورایی به "سیصد و شصت و پنج جی تی بی فور " هم بر میگرده. این ماشین یک آپشن فوق العاده خاص داره. تقریبا تو تمام فراری ها یک آپشن خیلی گرون هست که به کسایی که نمیدونن، میگه که این ماشین یه فراریه.
این آرم های کناری ماشین درواقع نقاشی با دسته.
در مقایسه با "اف 12"، باله عقبِ "هشتصد و دوازده"، 30 میلیمتر بلند تره، درست مثل "اف دوازده تی دی اِف". نیروی "داون فورس" بیشتر، ناشی از باز طراحی باله عقبه. اونا تغییراتی رو هم روی دیفیوزر عقب اعمال کردن. دیفیوزرش سه پره فعال داره که برای کاهش نیروی پَس‌کشی تا 14 درجه زاویه میگیرن. این طراحی، ظاهری تهاجمی به ماشین داده و باعث شده یه عالمه نیروی "داون فورس" بوجود بیاد. ما این آپشن خاص، یعنی پرچم ایتالیا رو اینجا داریم که خیلی خوشگله.
فکر کنم صحبت راجع به طراحی خارجی ماشین کافی باشه. بریم داخشلو ببینیم.
وقتی پشت فرمون "هشتصد و دوازده" نشستم، اولین چیزی که فهمیدم این بود که چقدر دوربین دید عقبش واضحه. تو ماشینای گرون، شما دلتون میخواد که دوربین دید عقب وضوح و دقت بالایی داشته باشه. میدونم که خیلی از سازندگان روی این موضوع تمرکز نمیکنن، چون اینا ماشینای سرعتی هستن؛ آیا شما دلتون میخواد حین دنده عقب، فراری نیم میلیون دلاریتون به دیوار برخورد کنه؟ معلومه که نه. وقتی ماشینو تو دنده یک گذاشتم، فهمیدم دوربین جلو هم داره؛ پس دیگه جلوی "هشتصد و دوازده" تون با لبه جدول برخورد نمیکنه. گرافیک خوبی داره و دوربینش هم تو سپر جلو مخفیه.
به نظر عالی میاد. آخرین چیزی که وقتی سوار "اف 12" شدم فکرمو مشغول کرد این بود که این ماشین به قدرت بیشتری نیاز داره. الان ما 60 اسب بخار بیشتر از نسل قبلی ماشین داریم. یه چیز دیگه که بهش نیاز نداره، تعویض دنده‌های سریعتره. تو "هشتصد و دوازده فوق سریع"، تعویض دنده ها در مقایسه با گریبکس دو کلاچه "اف 12" سی درصد سریعتر انجام میشه.
این ماشین، هشتاد درصدِ گشتاورش رو در دورِ "سه هزار و پونصد" تولید میکنه، پس وقتی دور موتورتون پایینه، نیازی نیست مثل "اف 12" معکوس بدید تا حداکثر قدرتو داشته باشید. قدرت نهائی موتور هم در دور "هشت هزار و پونصد" به دست میاد. این یعنی تو محدوده قرمز، دور موتور بین "هشت هزار" و "نه هزار" دور بر دقیقه ست. با "وی تواِلو"، فکر میکنم عمده وقتتون رو به بالا بردن دور موتورش بگذرونید.
یه فرمون زیبای فیبر کربنی اینجا داریم که روش نشانگر "اِل ایی دیِ" تعویض دنده داره {خنده} و دورِ موتور رو تو تعویض دنده ها بهتون نشون میده. این شبیه به هیچکدوم از "وی تواِلو" هایی که تاحالا روندم نیست. در مورد شتاب، 0 تا 100 –ِ این ماشین تو یه چشم بهم زدن حاصل میشه و "دو و هشت دهم" ثانیه ست. به نظرم "اف 12" در سرعت های پایین کشش بیشتری داشت و به عنوان یک ماشین دیفرانسیل عقب تقریبا قدرت خیلی زیادی داشت. تو تست های "رولینگ"، قدرت کاملا منتقل میشد و شما رو میخکوب میکرد. قدرتِ "هشتصد و دوازده" خیلی بهتر کنترل میشه. دیفرانسیلای عقب تحسین برانگیزن؛ برخلاف اینکه دیفرانسیل عقبه، لاستیک استاندارد " پیرلی پیِ زیرو " رو داره، نه "تروفِئو-ِ آرِ " و نه "پی زیرو کُرسو "؛ طوری که میتونه 0 تا 100 رو تو "دو و هشت دهم" ثانیه بره؛ شگفت انگیزه. حداکثر سرعت این "هشتصد و دوازده فوق سریع ، 340 کیلومتر بر ساعته.
اوه خدای من. این شگفت انگیزه. صدای اگزوزهاشو.
در حال حاضر تو حالت مسابقه هستم و فرمونش هم خیلی نرمه.
رانندگی با این ماشین خیلی آسونه. قسمت دیوانه کننده اش اینه که این اولین محصول تولیدیِ فراریه که سیستم کمکیِ فرمون برقی داره. این یه معامله خیلی خوب برای این خودروسازی ایتالیاییه. اونا از فرمون هیدرولیکی بسمت فرمون برقی رفتن. اونا نه تنها فرمون هیدرولیکیو با فرمون برقی جایگزین کردن، بلکه چندتا ترفند خوب دیگه هم بکار بردن. حالا منظورم چیه؛ "فراری" سیستم کنترل لغزش جانبی هم داره که تو "فراری چهارصد و هشتاد وهشت " هم وجود داشت؛ اما از اونجا که فرمون این ماشین بطور برقی هدایت میشه، اونا تونستن ارتباطی رو بین فرمون و سیستم کنترل لغزش جانبی برقرار کنن و درواقع گشتاورش رو تغییر بدن. این به راننده کمک میکنه بفهمه چه زمانی کمتر یا بیشتر از حد فرمون رو پیچوندن. پس دیگه نیازی نیست به صدای لاستیک ها گوش بدید، اگه بیش از حد فرمونو بچرخونید، خودِ فراری بهتون هشدار میده. من تعلیق رو به دومین حالت از دو حالت موجود تغییر دادم، که مربوط به راههای ناهموار میشه. تو این حالت تعلیق نرم تر میشه و دست اندازها رو راحت رد میکنید. تعلیق استانداردش هم خوبه. من الان تو حالت مسابقه هستم و تعلیقش هم خوبه. این ماشین یه مناسب برای مسافرت های طولانیه. تو صندوقش، یک قفسه بار هست که برای یه مسافرت طولانی کافیه. اگه بارتون کم باشه، یک هفته هم میتونید برید سفر. عکس العمل فرمونش فوق العاده سریعه. حرکت تو راه های پر پیچ و خم باهاش خیلی حال میده، برخلاف "آونتادور" که فرمون پذیریش سنگینه و تو جاده های تنگ باهاش احساس راحتی نمیکنید. بیاین با "آونتادورِ اِس" مقایسه اش کنیم. موتور اون هم مثل این "وی تواِلوِ" تنفس طبیعیه و تمام چرخ هاش قابلیت گردش دارن. چرخای عقب این ماشین هم گردش دارن و بالای 700 اسبم قدرت داره.
"آونتادور اِس"، 730 اسب تولید میکنه، و این ماشین 789 اسب؛ وزنش هم از این کمتره. اگه بخوایم 0 تا 100 شون رو مقایسه کنیم، "هشتصد و دوازده"، "آونتادور " رو حسابی جا میذاره؛ درست مثل "اف 12" در مقابل "آونتادورِ" معمولی. در مورد شکل و فرم ماشینا، من میگم "آونتادور " ظاهری به مراتب تهاجمی تری داره. ظاهر "هشتصد و دوازده" حسابی خیره کننده ست و وقتی تو خیابون از کنار آدما رد میشه، کمتر کسی فقط نگاش میکنه... فکر کنم براش غش میکنن و می افتن رو زمین!
بعد از رانندگی با این باید بهتون بگم که، به سختی کسیو پیدا میکنید که بگه هندلیگ "آونتادور اِس" بهتر از "هشتصد و دوازده فوق سریعه". این ماشین خیلی چابکه، فرمون پذیریش طوریه که حتی اگه باهاش خیلی سریع هم رانندگی نکنید لبخند رو لبهاتون میاره.
اتاقش به "اِف 12" شباهت داره و صفحه نمایشای جدیدش خوندن رو راحتتر میکنه. طراحی صندلیا دوس داشتنیه و روی کنسول وسط نمایشگر دیجیتال داریم.
در مورد دیدش،کاپوت جلو ممکنه به اندازه عرشه یه کشتی بلند باشه، اما وقتی پشت فرمونش میشینید، دیدش عالیه و تقریبا میتونید جلوی ماشینو ببینید. تو کناره ها هم دیدش از خیلی از سوپر ماشین ها بهتره. پنجره عقبش هم بزرگه و من همه چیو پشت سرم میبینم.
تو اکثر مدلای جدید فراری، یه عالمه دکمه روی فرمون هست و فضای پشت فرمون هم برای این پدال های فوق العاده زیبا بازه.
فراری، این پدال ها رو به خوبی طراحی کرده. خیلیا این موضوعو دست کم میگیرن؛ عقب و جلو کردن این پدالها حس خوبی بهتون میده.. اونا باید اونقدر بزرگ باشن که وقتی فرمونو زیاد گردوندید، بازم راحت دستتون بهشون برسه. چراغ های راهنما هم رو فرمونه. بوق، چراغ های جلو، حالت های مختلف رانندگی و حتی دکمه استارت استاپِ موتور هم رو فرمونه. خیلی هم شلوغ پلوغ نیست.کم کم عادت میکنید که راهنمای چپ و راست رو از رو فرمون روشن کنید.
تو رانندگی با "هشتصد و دوازده"،این فرمون و چراغای نشونگر تعویض دنده اش واقعا بدرد میخورن؛ دور موتورش خیلی سریع بالا میره و بطور غریزی با بالا رفتن دور موتور و دیدن چراغ های تعویض دنده، شما دنده رو عوض میکنید. با این کار، دیگه نیازی نیست چشاتونو از جاده بردارید و البته این کار رو هرگز نباید بکنید، چون این لعنتی خیلی سریعه. خب حالا آیا این 60 اسب بخار بیشتر، تفاوت زیادی نسبت به "اف 12" ایجاد میکنه؟ نه واقعا. این از قبل، 700 اسب داشته و چیزی که تفاوت رو رقم میزنه، ترکیب اون 60 اسبِ اضافی و کاهش دنده های 1 تا 6، تا 6 درصده. نسبت های کوتاه تر دنده، به این معنیه که کشش این ماشین به طرز قابل توجهی افزایش پیدا میکنه.
چیزی که بیشتر از همه منو تحت تاثیر قرار داده، راحتی و سادگی سواری "هشتصد و دوازده-ِ". این یک سوپر ماشین "وی تواِلو"-ِ که تقریبا شتاب "هایپر ماشین" ها رو داره و در عین حال به درد رانندگی روزمره هم میخوره. این قطعا میتونه یکی از دو ماشین گاراژتون باشه؛ یکیش فرضا یه شاسی بلند لوکسه و اون یکی "هشتصد و دوازده". من باشم، دوست دارم هرروز "هشتصد و دوازده" رو سوار شم، چون از پس هرکاری به خوبی برمیاد.
یه کم جلوتر، صاحب این ماشین داره یه "اِف اِف" رو میرونه.
اگه جایی زندگی میکنید که شرایط آب و هوایی متعادلی نداره، لاستیک های " پیرلی پیِ زیرو" و 789 اسب قدرت، ایده خوبی برای رانندگی تو برف و تو دمای زیر 40 درجه ست؛ به هر حال اون "اِف اِف" هم کارش خوبه.
باورتون میشه تو یه لحظه سرعتم 16 کیلومتر بر ساعت بیشتر شد. این ماشین خیلی باحاله.
تنها گله ای که دارم اینه که اهرم آزاد کننده کاپوت خیلی سخت باز میشه؛ من بالاخره بازش کردم؛ چندتا از مالکان "هشتصد و دوازده" میتونن کاپوت این ماشینو باز کنن؟ احتمالا خیلی نباشن.
به نظرم حیفه که نقد و بررسی "هشتصد و دوازده" رو بدون دیدن ماشین از این زاویه تموم کنیم. این ریموتشه، مشابه ریموت "چهارصد و هشتاد و هشته". بریم جلو و بازش کنیم. دستگیره درهاش به مراتب زیباتر شده. بعلاوه عاشق طرح آینه هاش شدم. میشه گفت همه چیزش از جلو تا عقب بر مبنای ایرودینامیک و نیروی "داون فورسه". بریم و سوارش بشیم. صندلیا ظاهر فوق العاده ای دارن. این رنگ قرمز به بدنه خاکستری ماشین خیلی میاد. این صندلیا استانداردن، با این وجود به نظر من برای "هشتصد و دوازده" انتخاب صحیح همین بود. همونطور که قبل تر گفتیم دکمه استارت رو فرمونه.
این جا صفحه مدورِ "مانِتینو " رو داریم که میتونید حالت های مختلف رانندگی رو توش انتخاب کنید؛ از سطح خیس گرفته تا اسپرت. من کل روز رو تو حالت "مسابقه" بود که عالی بود. "سی تی" و "ایی اِس سی" غیر فعاله. بر میگردونمش به حالت "مسابقه". تمام کنترل های فرمون اینجان و خواهیم دید که وقتی دور موتور بالا میره چه اتفاقی می افته. این نشونگرِ دور موتور روی خود فرمون خیلی قشنگه.
خیلی باحاله. پدل بزرگشو میدیم راست تا دنده یک فعال شه. من دکمه "اُتو" رو فشار میدم تا دنده دستی رو فعال کنم و حالا حرکت میکنیم. جلومون یه "اِف اِف" زیبا هست. خیلی خوشگل تر از چیزیه که تو عکسا دیده میشه. تو کنسولِ وسط دکمه هایی برای عقب رفتن، اتومات و لانچ کنترل وجود داره. اینا با رنگ پرچم ایتالیا تزئین شدن. هر جای اتاقو ببینید، جزئیات ریزی از فیبر کربنی هست.
بازم وقتِ گاز دادن تو جاده ست.
فرمون پذیری چرخای عقب واقعا "هشتصد و دوازده" رو به مراتب از "اف 12" چابک تر کرده. در سرعت های پایین، چرخای عقب در خلاف جهت چرخای جلو گردش میکنن و به طرز موثری فاصله محور به محور رو کاهش میدن. در سرعت های بالا، اونا در همون جهت چرخای جلو گردش میکنن و باعث میشن که فاصله محور به محورش زیاد شه.
هندلینگ این ماشین رویاییه، یکی از خوش فرمون ترین ماشیناییه که تا حالا تو عمرم سوار شدم.
خب دوستان من پشت فرمون "هشتصد و دوازده فوق سریع" به معنای واقعی کلمه لذت بردم. از دوستم تشکر میکنم بابت اینکه اجازه داد ماشینشو امتحان کنم. تجربه بی نظیری بود. امیدوارم از این فیلم لذت برده باشید.
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.