موتوتل 
این پژو "سه هزاروهشته" و شما نمیتونید اون رو بخرید؛ البته شایدم بتونید. 55 درصد از بینندگان من در امریکا و کانادا هستن و اگه شما هم جزء اون 55 درصدین، نمیتونین این ماشینو بخرین؛ در واقع هیچ پژوی جدیدی رو نمیتونین بخرین. امروز من در "سنتیاگوی" کالیفرنیا هستم تا این ماشین رو بررسی کنم و بهتون نشون بدم چی رو دارین از دست میدین.
خب ممکنه بگین که من چه جوری این "سه هزاروهشت" رو پیدا کردم؟ من اینو از "آیوِن"، یکی از بیننده هام که از مکزیک تا اینجا رانندگی کرده این ماشین رو قرض گرفتم. اون توی سانتیاگو هم برای خودش کسب و کاری داره. پژو، این مدل ماشین رو در مکزیک میفروشه و درواقع همه ماشینای این خط تولیدشون رو در اونجا میفروشن. شروع قیمت "سه هزاروهشت" از "چهارصد و هشتاد" پزوی مکزیکه؛ اما اگه با آپشن هاش بگیرینش، خفن تر میشه. خب حالا "پژو سه هزاروهشت" واقعا چجوریه؟ سوال خوبیه، چون منم هیچی از این ماشین نمیدونستم تا وقتی که برای این ویدئو شروع به تحقیق کردم. تمام تجربه قبلی من از این ماشین، مربوط میشه به یه سال پیش که یازده تا از اونا رو تو اروپا دیدم. پژو یه کمپانی فرانسویه و این یه کراس اُورِ کامپکته.
این ماشین طراحی شده تا با "فولکس واگن تیگوان"، "مزدا سی ایکس-فایو"، "هیوندا توسان" و یا "کیا اسپرتیج" رقابت کنه. تو مکزیک، پژو این ماشین رو با دوتا موتور چهار سیلندری روونه بازار کرده. میتونید موتور "یک و شش دهمِ" لیتری بنزینی توربو رو با 165 اسب بخار، و یا موتور دو لیتری دیزلی با 150 اسب بخار رو تهیه کنید.
من معمولا درباره کراس اُور های کامپکت ویدئو تهیه نمیکنم، اما این پژوئه و من خیلی شانس دارم که میتونم ماشینی رو که در امریکا نیست بررسی کنم. امروز این ماشین رو بهتون نشون میدم و همه ویژگی های باحال این شاسی بلند فرانسوی رو با هم چک میکنیم. بعد باهاش به جاده میریم و بهش امتیاز میدیم.
خب من با اولین سوالی که ممکنه براتون پیش اومده باشه شروع میکنم. چرا دو سومِ ماشین مسیه و یک سومش مشکیه؟ این یکی از تغییراتیه که پژو داده و در واقع کار کارخونه ست. مالکش سال پیش وقتی "سه هزاروهشت" در مکزیک شروع به فروش کرد اینو خرید. این مدلو با همین رنگ تولید کردن. اما دیگه این رنگش موجود نیست؛ این آپشن کارخونه بوده؛ رنگ دوتایی مسی و مشکی.
بیاین در مورد تلفظ اسمش حرف بزنیم. "پی ایی یو جی ایی اُ تی"؛ من بهش میگم پژو؛ مثل بیشتر امریکایی ها. مردم انگلیس میگن پیژو. مردم فرانسه میگن پوژُ و "آیوِن" هم که اسپانیاییه بهش میگه پیژو. تلفظ های مختلفی داره. مهم نیست من چی میگم، ممکنه شما چیز دیگه ای بهش بگین.
یه چیز جالبه دیگه، سه هزار و هشتیه که این پشت نوشته؛ دوتا صفر وسطش مثل علامت بینهایت شده؛ یکی دیگه از نوآوری های پژو.
مورد بعدی چراغ هاشه. طراحیشون خیلی باحاله. من این چراغ های "اِل ایی دیِ" بالاشو خیلی دوست دارم، حالت خمیده ای داره و وقتی ماشین حرکت میکنه خیلی باحاله. یه چیز باحال تر راهنماشه که اونم "اِل ایی دیه" و به صورت متناوب خاموش روشن میشه؛ مثل راهنمای عقبِ "فورد موستانگه". وقتی روشنن، ظاهر خیلی باحالی به جلوی ماشین میدن.
بریم سراغ داخل ماشین. چیزای جالبی داره که احتمالا از یه ماشین فرانسوی انتظار دارین. من با فرمونش شروع میکنم که عجیبه. خیلی کوچیکه و گرد نیست؛ بالا و پایینش گرد نیست، مثل ماشین های فرمول یک یا فراری، در صورتی که این یه کراس اُور کامپکته. خیلی غیر معموله، ولی حتما یه دلیلی داشته. بالای فرمون کوتاه شده تا گیج رو بتونید ببینید. برخلاف ماشین های معمولی که از وسط فرمون بهش نگاه میکنین تا سرعتتون رو ببینید، تو این ماشین دید کاملتری رو از بالای فرمون دارید. به نظرم ایده خوبی بوده. برای اجرای این ایده مجبور به گذاشتن یه فرمون کوچیک شدن، که انگار فرمون یه ماشین مسابقه ایه. دست من کامل اونو میپوشونه.
پدال های تعویض دنده هم خیلی عجیبن. اونا به ستونهای فرمون وصل شدن.
عجیبه چون بیشترِ پدال ها با فرمون جابه جا میشن، اما تو "سه هزاروهشت" اونا به ستون فرمون چسبیدن؛ مثل یه ماشین اسپرت که راننده باهاش توی پیست مسابقه میرونه.
یه چیز عجیب دیگه اینه که خودِ پدالها حرکت نمیکنن و وقتی بالا و پایینشون میکنین، فقط این قسمت نقره ای کمی تکون میخوره و بقیه اش ثابته. خیلی عجیبه من تا حالا همچین چیزی ندیده بودم.
یه چیز عجیب دیگه کروز کنترلشه که اونم به ستون فرمون چسبیده و مثل دسته برف پاک کن و راهنما میمونه.
این ماشین یه حالت کروزِ غیر معمولی هم داره. روی دسته اش یه چیزی هست که بهش میکن"محدوده". اگه تنظیمش کنین، محدوده سرعت جاده رو میبینه و سرعت رو متناسب با اون بالا یا پایین میبره. اگه این حالت رو روشن کنید و از محدوده 60 تایی به 40 تایی سرعت وارد شین، ماشین متوجه میشه و شما از حد مجاز عبور نمیکنین. بریم سمت چپ فرمون؛ چند تا چیز جالب اونجا هست. اولیش کلیدیه که درِ صندوق رو باز میکنه؛ جالبه که وقتی فشارش میدید اتفاقی نمیوفته و علامتی روی کلاستر ظاهر میشه که میگه دوباره باید فشارش بدید. یعنی باید دوبار فشارش بدید تا درِ صندوق باز شه؛ فقط برای اینکه تایید کنید که مطمئن هستید میخوایین در رو باز کنین. کنار اون دکمه هم یه شکاف هست.
اون شکاف، برای گذاشتن کارت پارکینگه تا گم نشه. ایده خوبیه و بقیه ماشین ها هم باید ازش استفاده کنن.
بریم سراغ دنده. یه کم عجیبه و به جای قرار گرفتن، درست در وسط کنسول، یه کم به جلو متمایله. اگه پاتون رو روی ترمز بزارید و کلید سمت چپ رو بزنید، قفلش باز میشه و میتونید تکونش بدید . برای "دی" d میدینش عقب؛ برای دنده عقب به جلو هلش میدین. "اِن" n در وسط قرار داره و برای "پی" p هم کلیدی که روش قرار داره رو فشار میدین.
یه چیز جالب دیگه اینه که این ماشین تو مکزیک فروخته میشه و حرکت دوتا چرخ جلوش کافیه، چون اونجا خیلی برف نمیاد.
اما جالبه که چهار حالت رانندگی رو براش تعبیه کردن؛ نرمال، برف، آفرود و یکی دیگه که عکس کاکتوس داره و باید آفرود کویری باشه. کنترل کشش هم خاموش میشه.
مورد بعدی تریم داخلیه که با پنل های در شروع میکنیم،
که انگار لباس پوشیدن. این پوشش تا داشبورد ادامه داره. جنسش عجیبه، اما بد نیست و باحالم شده. طرح های روی صندلیها هم باحالن. همه جاش دوخت داره و به نظر من کمی زرق و برق دار شده. من خوشم میاد. خیلی خشن نیست، اما خب این طراحی نیست که تو "سی آر-وی" دنبالش بگردین. مورد بعدی، صفحه ایه که بالای آیینه وسطِ ماشین قرار گرفته و کل ماشین رو چک میکنه و با نورهای قرمز اطلاعاتی رو بهتون میده. یکی از اونا الان روشنه؛ این میتونه بهتون نشون بده که کی کمربندشو باز کرده یا بسته. اگه ماشین تشخیص بده که یکی کمربندشو نبسته، با نقطه قرمز نشونش میده تا کمربند بسته شه و چراغ خاموش شه. بریم سراغ گیج کلاستر که چند حالت نمایش داره. با "مینیموم" شروع کنیم که تقریبا چیزی جز سرعت رو نشون نمیده. بعدی "دایاله " که مثل مدل های قدیمی دور موتور و سرعت رو نشون میده؛ وقتی سرعت یا دور موتورتون بالا میره تو این صفحه نشون داده میشه.
آخرین حالت کلاستر، حالت شخصیه که سرعت سنج رو در وسط داره و میتونید انتخاب کنید چپ و راستش چیا باشه. چیز هایی مثل "کمک راننده" یا "مصرف سوخت"؛ ولی چیزی که به نظر من جالبه، نمایش "نیروی جیه"؛ مثل "نیسان جی تی آر"، "پورش نهصد و یازده" یا "جیپ اِس تی آر".
حالا کنترل های میانی رو ببینیم. بیشتر این کراس اور های کامپکت کنسول های ساده ایی دارن، تا خیلی هزینه بر نباشه، اما این یکی خیلی زیباست. یه پنل سیلور از کنارش عبور میکنه و کلیدهاش شبیه پیانوئه و عملکردشون مشخصه.
واقعا شبیه کلید های پیانو هستن و دست زدن بهشون حس خوبی داره. من با چپ ترین کلید شروع میکنم که روش نوشته شده " تقویت خلبان " و اولین چیزی که در اختیارتون میذاره انتخاب بین حالت ریلکس و بوسته. اگه میخواین رانندگی آرومی رو تجربه کنین ریلکس رو انتخاب کنین؛ حالت "بوست" یه جورایی شبیه به اسپرته و حتی رنگ نمایشگرها رو به قرمز تغییر میده تا حالت اسپرت رو بیشتر نشون بده.
"تقویت خلبان" باحالترینش نبود؛ این ماشین خوشبو کننده هم داره. درست شنیدید این ماشین رایحه خوشبو کننده داره و میتونید نوع رایحه رو انتخاب کنید؛ رایحه ها شامل "هارمونی چوب"، "اِرو درایو " و "کازمیک کیور " میشن. میتونید شدت این رایحه ها رو هم تعیین کنید. اگه "زیاد "رو انتخاب کنید، رایحه از طریق دریچه های کولر هم پخش میشه؛ اگه کولر روشن باشه قطعا بوشو میشنوید. جالب ترین نکته این رایحه ها اینه که اونا داخل داشبورد جاسازی شدن. اونجا میتونید یه محفظه رو ببینید که چند قسمت داره و توپ های رایحه داخل اون قسمت های کوچیک قرار گرفتن. هر کدوم از اینا حاوی یک نوع رایحه هستن؛ پس اگه تموم بشن میتونید جایگزینشون کنید. جالبه که پشتش آرم پژو حک شده و یه جورایی یادآوری میکنه که کی این رایحه های خوشبو رو بهتون هدیه داده.
یه چیز جالب دیگه درباره دکمه "تقویت خلبان" اینه که بهتون اجازه میده ماساژور صندلیا رو فعال کنید. با توجه به اینکه این یه کراس اوور کامپکته، وجود ماساژور برای صندلی سرنشین و راننده چیز خیلی خوبیه؛ اما جالبه که میتونید بهش بگید چه فانکشنی ازش میخواید. پنجه گربه ای؛ شاید یه جورایی همون ماساژ عادی باشه؛ به نظر عجیب میاد. ماشینای دیگه گزینه های پشت یا شونه رو دارن؛ این نوشته "پنجه گربه ای".
بریم سراغ زبان ماشین؛ انتخاب های زیادی برای زباِن سیستم وجود داره. با اروپا شروع کنیم
شما زبان های اروپایی زیادی رو میبینید. انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی. کاملا استاندارده. بعدش میرید تو آسیا و اینجا هم زبان های زیادی میتونید انتخاب کنید. بطور دقیق اینا رو نمیشناسم، اما انتخاب ها زیادن. میرید تو امریکا، فقط یه پرتغالیِ برزیلی وجود داره. من تو آمریکام و انگلیسی صحبت میکنم. اونا اسپانیایی هم صحبت میکنن؛ هیچکدوم رو نداره و فقط پرتغالی-برزیلی هست. اگه انگلیسی یا اسپانیایی خودتونو میخواید، میتونید تو بخش اروپا پیداش کنید. کامنت هایی از اروپایی ها دریافت میکنم که میگن "بایدم همینطوری باشه."
بخش بعدی تنظیمات صدای سیستمه. میتونید از طریق دکمه تلفن تماس برقرار کنید. فقط یک صدای زنگ آپشنال وجود داره و نسبتا غیر عادیه. گوش کنید.
باید بگم از فرانسوی ها انتظار همچین صدای زنگی رو داشتم. یه چیز عجیب دیگه هم هست. این ماشین، دید 360 درجه داره، اما فقط دو تا دوربین داره. معمولا دو تا در جلو و عقب، و دو تا هم کنار ماشین میذارن. این فقط دو تا داره، یکی جلو، یکی هم عقب. وقتی میذاریدش تو دنده عقب، یک ناحیه بزرگ به نمایش درمیاد که هاشور خاکستری داره! پس چرا میگن 360 درجه ست؟ ولی وقتی شروع به عقب رفتن میکنه، ماشین از اطلاعات قبلی دوربین عقب استفاده میکنه تا بگه اطراف چه خبره! خب باید بگیم که این، "در لحظه" نیست و دو ثانیه تاخیر داره؛ بازم بد نیست. اینجوری حداقل حین دنده عقب یهویی به چیزی برخورد نمیکنه. تکنولوژی دید 360 درجه شون خیلی عجیبه.
بیاین ردیف عقبو ببینیم. چیز عجیب و غیر عادی ای به چشم نمیخوره. فضای داخلی، جای پاها، فضای سر و بقیه چیزا درست مثل هر کراس اُور کامپکتِ دیگه ایه. شاید تنها نکته غیر معمول، الگوی صندلیاش باشه که مثل الگوی صندلیای جلو عجیب غریبه. حالا صندوقشو باهم میبینیم. چندتا نکته اینجا هست. یکی کف صندوقه.
همونطور که میبینید این صندوق، مسطح و عادیه و ارتفاعش هم معمولیه. اگه نیاز به فضای بیشتر در صندوق داشتید، میتونید پنج سانت پایین تر ببریدش. نکته دیگه اینه که اگه به فضای زیرش نیاز داشته باشید، فرضا برای دسترسی به کیت پنچر گیری، میتونید تو یک موقعیت خاص قرارش بدید و نگران افتادنش نباشید. ایده خیلی خوبیه.
این بود امکانات و ویژگی های پژو "سه هزاروهشت". حالا وقت تست کردن سواریشه.
خب سواریِ پژو "سه هزاروهشت"... یه چیز خوب درباره اش اینه که من تنها کسی هستم که داره با این ماشین تو امریکا رانندگی میکنه. شاید نهایت دو نفر دیگه ام باشن. این "سه هزاروهشت" یک موتور 1.6 لیتری توربو داره. "صد و شصت" تا "صدو هفتاد" اسب بخار قدرت داره. ما داریم با یه کراس اوور کامپکت تو یه جاده معمولی و با سرعت 32 کیلومتر بر ساعت رانندگی میکنیم؛ سواریش همونیه که انتظار داشتم. میتونم بوی اون رایحه رو حس کنم. بوی خوبی میده. همونیه که دنبالش بودم.
خوبه، سریعه؛ صفر تا صدش حدود ده ثانیه ست. نمیشه بهش گفت سریع، اما نیازتونو برآورده میکنه؛ لامبورگینی که سوار نشدیم. انتظار نداریم صفر تا صد رو تو 3 ثانیه بره؛ هدف از طراحیش این نیست. فرمونش عجیبه و انگاری نمیفهمم دارم چیکار میکنم. سواریش تقریبا نرمه و موقعیت صندلی هم خوبه. ارتفاع بالایی دارید، انگار تو یه شاسی بلند نشستید، البته که همینطوره. روی دست اندازهای کوچیک جاده خوب عمل میکنه و همونطور که انتظار دارید صدا رو به کابین منتقل نمیکنه. قرار نیست با رانندگی این ماشین، آسفالتو از جا بکنید؛ منظورم اینه که این شبیه به فراری یا یه ماشین اسپرت عجیب و غریب نیست.
در کل اگه بخوام رانندگی با این ماشینو توصیف کنم، میتونم بگم برام عجیبه. من دارم رانندگی میکنم، ولی وقتی به فرمون نگاه میکنم، احساس میکنم که نباید اینجوری باشه؛ من تو "سن‌دیگو" هستم این چیه! ماشین خیلی روون و خوبه. این ماشین همسطح تمام کراس اوورهای دیگه ایه که تو امریکا داره به فروش میرسه. مثل "سی ایکس-فایو " ، "سی آر-وی " و ... . این فقط یه اتفاقه که پژو یا سیتروئن فروش چندانی تو امریکا ندارن. اونا دارن روی الزامات محیط زیستی ماشیناشون کار میکنن و اگه اینجا فروش داشته باشن، قطعا تعداد زیادی میفروشن؛ قطعا مردم بین "سی آر-وی" یا "سه هزاروهشت" میمونن! فرمون پذیریش خوبه و ازش همینو انتظار داشتم.
تو پیچ ها، مثل جایی که الان توش هستم، در مقایسه با بقیه شاسی بلند های کامپکت بهتر عمل میکنه و میشه گفت قابلیت مانورش بیشتره.
این ماشین از نظر من دلچسبه، اتاقش طراحی جدید و خوبی داره، کیفیتش خوبه و همه چیز مرتب چیده شده. من همچنین از این کلید های پیانوییش خوشم میاد. تریم نقره ای برای کنسول مرکزی هم بنظرم واقعا زیباست. قطعا این ماشین جذاب تر از "سی آر-ویه". اگه از "سی آر-وی" خوشتون میاد، اینو ببینید چی میگید؟!
اینم از نقد و بررسی کامل پژو "سه هزاروهشت". خیلی هاتون ممکنه بگین که چرا من یه کراس اوور معمولیو بررسی کرد؟ اونایی که از امریکای شمالی منو میبینن چی میگن ؟! چی؟! کراس اوور پژو؟! تو گاراژ کی یه پژو هست؟ من عقیده دارم که این ماشین خوبه، عجیب و جدیده و رانندگی با یه شاسی بلند فرانسوی واقعا خاصه. تو فرانسه ساخته شده و تو مکزیک فروخته میشه و اینجا خبری از فروشش نیست. حالا بریم سراغ نمره دادن.
با شاخصای هفتگی و ظاهرش شروع میکنیم. "سه هزاروهشت" خوشگله، اما خاص یا غیر معمولی نیست. پس بهش 5 میدیم. 0 تا 100ش حدود ده ثانیه ست و از ده، یک میگیره. هندلینگش خوبه، اما دیوانه کننده و اسپرت نیست، پس چهار از ده میگیره. فاکتور سرگرم کنندگی تو این ماشین پایینه؛ فروشی اینجا نداره و صرفا یک کراس اوور معمولیه و دو از ده میگیره. اما فاکتور جالب بودنش بالاست، چون اینجا فروش نداره و چیزیه که اگه تو خیابون ببینید ازش عکس میگیرید و میگید نگاه کن ببین چی تو "سن دیگو" هست. پس پنج از ده میگیره. در کل شد هفده از پنجاه.
شاخص بعدی روزانه‌ست و با امکاناتش شروع میکنیم. "سه هزاروهشت"، ویژگی هایی مثل پخش رایحه و صندلی های ماساژور داره. با این حال خیلی لوکس نیست و از ده، شش میگیره. راحتیش اوکیه و شش از ده میگیره. کیفیتش خوبه، اتاقش زیباست و حس لوکس بودن رو القا میکنه، اما بازم یه ماشین لاکچری نیست و پنج از ده میگیره. عملگراییش برای این کلاس خوبه، صندوق بزرگ و جاداری داره و هشت از ده میگیره. در نهایت ارزش خریدش هم بالاست؛ قیمت خوبی تو مکزیک داره، تجهیزات مناسبی و هفت از ده میگیره. پس تو شاخه روزانه، سی و دو از پنجاه گرفت، و در مجموع چهل و نه از صد. من قبلا بازم کراس اُورای کوچیک رو نقد نکرده بودم و با این ویدئو، میتونید این ماشینو با دیگر شاسی بلند ها که بعضا ربطی هم به "سه هزاروهشت" ندارن مقایسه کنید.
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.