موتوتل 
این "لینکلن کانتینِنْتالِ بلک لیبله "، یک سدان لوکس، با حال و هوایی سنتی. این ماشین، یه سدان لوکس، خونوادگی، آفرود و یا اسپرت نیست. این یه سدان لوکس سنتیه که هدف اولش لوکس بودن و راحتیه. امروز میخوایم بررسیش کنیم.
من این "لینکلن کانتینِنْتالِ بلک لیبل" رو از کمپانی "لینکلن" در کالیفرنیا قرض گرفتم. اونا نمایندگی فروش لینکلن رو با تمام محصولات جدیدش دارن. این ماشین از چیزی که فکرشو میکنید خیلی بهتره. لینکلن، خودروهای عالی و لوکسی رو داره میسازه و این سدان، پرچمدارشون محسوب میشه؛ خصوصا این نسخه "بلک لیبل" که برچسب قیمتی "هفتاد و پنج" هزار دلاری داره.
اما دو تا چیزی که اکثر سدان های لوکس دارن اینجا فراموش شده. اولیش اینه که نسخه "وی اِیتش" تعریف نشده و به جاش سه مدل "وی سیکس" ارائه شده که همه اونا قدرتی بین "سیصد و پنج" تا "چهارصد" اسب بخار دارن. ماشین ما یه موتور تویین توربویِ "سیصد وسی و پنج" اسب بخاریِ "وی سیکس" داره. اگه نسخه چهارصد اسبیش رو بگیرید، میشه گفت قدرتمند ترین لینکلنی که تابحال ساخته شده رو گرفتید. اما هنوزم "وی سیکسه".
مورد دوم اینه که از سدان های لوکس فول سایز انتظار میره که سیستم حرکتی دیفرانسیل عقب داشته باشن. "کانتینِنْتالِ" دیفرانسیل جلوئه. با این حال مدل های تاپ تر، مثل اینی که اینجا داریم، چهارچرخ محرکن. با این حال سیستم "حرکت محور عقب" که همیشه از سدان های لوکس و فول سایز امریکایی انتظار دارید، اینجا وجود نداره.
این ماشین خیلی از چیزایی که از سدان های لوکس و فول سایز امریکایی انتظار دارید رو داره؛ برای مثال لوکس بودن، راحتی سواری و اتاقش. امروز این ماشینو حسابی باهم بررسی میکینم و تمام امکانات این سدان لوکسِ لینکلن رو بهتون نشون میدیم. بعدش از سواریش تست میگیریم و نهایتا بهش نمره میدیم.
خب بیاین با قسمت مورد علاقه من در "کانتینِنْتالِ" شروع کنیم که دستگیره های درشه. درواقع مثل ماشینای معمولی دستگیره دری وجود نداره. پس چه جوری سوارش بشیم؟ خب "لینکلن" دستگیره هاشو داخل این نوار کرومی در مجاورت پنجره ها مخفی کرده. اونا این حلقه های کوچیکن که شما میتونید انگشتتون رو داخلش ببرید و بکشید و بعدش یک مکانیزم برقی وجود داره که قفلِ درو باز میکنه. ترفند خوبیه! یه چیز خوب اینه که بالاش یه آیکون وجود داره که بهتون نشون میده که در قفله یا بازه. وقتی رنگش کاملا قرمز باشه، یعنی درها قفلن، و وقتی درها باز باشن، بخشی از رنگ قرمز محو میشه؛ این یک حرکت خلاقانه ست و حتی بهترم میشه. اگه اون آیکون حالت باز رو نشون بده و ریموت تو جیبتون باشه، اگه لمسش کنید، درها رو قفل میکنه و آیکونش از حالت باز به قفل تغییر میکنه و خیلی خوبه. اگه بخواید بازش کنید کافیه دستتونو داخل حلقه در ببرید و دستگیره رو بکشید و میبینید که آیکون تغییر میکنه. یه چیز خوب دیگه، وجود صفحه کلید با یک سری ارقامه؛ این برای زمانیه که مثلا میخواید برید شنا کنید و نمیخواید ریموت رو همراه خودتون ببرید. میتونید سوییچ رو داخل ماشین بذارید، بعد یه کُدِ کوتاه رو که با صفحه کلیدتون سِت کردید اینجا وارد کنید تا درها قفل شه. وقتی برگشتید، کدتون رو دوباره تایپ میکنید و درها باز میشن؛ اینجوری نیازی نیست که سوییچ رو همراه خودتون ببرید. فقط "فورد" این ویژگی رو داره و تو لینکلن هم بکار رفته. ای کاش همه خودروسازا این ایده رو استفاده کنن.
داخل" کانتینِنْتالِ" چیزای جذابی وجود داره و من اول میخوام با اتاقش شروع کنم که فوق العاده زیباست.
نمیتونم بگم که لینکلن همیشه باشکوه ترین اتاق ها رو طراحی میکرده، اما این کاملا متفاوته؛ داخل ماشین واقعا عالیه. تو پانل در از یه طرح چوب زیبا استفاده کردن. بلند‌گوهاش دقیقا همونیه که از یه ماشین لوکس تمام عیار انتظار دارید. صندلیاش چرمه و پشتی هاش کاملا کمرتونو پر میکنه و یه عالمه حالت برای تنظیم کردنش وجود داره. تو پشت سری ها لوگوی لینکلن رو هم میبینیم. داشبورد و کنترل هایی که اینجا هست هم زیبا هستن. ممکنه فکر کنید که رنگ اتاقش سفیده، اما لینکلن تو مدل "بلک لیبلِش" خیلی از تنوع رنگ استفاده نکرده و به جاش سه تا تم رو ارائه داده. یکی از اونا تمِ "کلبه کوهستانیه " که به نظرم به خاطر رنگ سفیدش، یه جورایی تصاویر اسکی سوئیس رو یادمون میاره. بدیش تم "ممتازه " که مشکی و قهوه ایه و یه جورایی همرنگ زین اسبه و شما رو یاد مسابقه اسب سواری میندازه. در آخر، تم "راپْسودی " رو داریم که آبی رنگه و قرارِ یادآور یک کلوپ جازِ باحال باشه. بنابراین تو "بلک لیبل"ها، شما تم رو به جای رنگ اتاق انتخاب میکنید. خب شما میتونید بهش بگید رنگ اتاق یا هرچیز دیگه، واقعیت اینه که چیزای زیبایی داخل اتاقش وجود داره. یه سری امکانات لوکس و جذاب اینجا هست که شما تو اکثر ماشینای معمولی و حتی ماشینای لوکس رده بالا نمیبینید. مثلا برای پشت ساق پاهاتون تو صندلیهای جلو تکیه گاه تعبیه شده که جابجا میشه؛ خیلی از ماشینا اینو دارن، اما اینجا میتونید انتخاب کنید که سمت چپ، راست، جلو یا عقب بره. پس اگه با پای راست رانندگی میکنید، میتونید فقط تکیه گاه راست رو جلو بیارید. این آپشنیه که اساسا تو هیچ ماشین دیگه ای پیدا نمیکنید. صحبت کنترلهای صندلی شد، نظرتون چیه اگه بگم پشت سری ها بصورت برقی توسط کنترل های تعبیه شده در درها تنظیم میشن؛ درست مثل خیلی از ماشینا مثلا مرسدس بنز. اما برخلاف خیلی از اونا، تو این ماشین میتونید به عقب یا جلو هم جابه جاشون کنید. پس فقط خودِ پشتی سر رو میتونید به چهار جهت مختلف تنظیم کنید تا
موقعیت نشستنون رو بصورت ایده آل درست کنید.
نکته بعدی تو بحث طراحی داخلی، وجود دسته دنده دکمه ایه که اهرم دست و پاگیرِ دنده رو از روی کنسول وسط حذف کرده و فضا رو خالی کرده. در مورد دنده، جالب اینه که اگه شما مثلا "دی" رو بزنید و از حالت "پارک" به "درایو" برید، تمام دنده های بین این دو دنده روشن میشن؛ درست مثل دسته دنده های سنتی. به حالت اسپرت هم که برید همه شون روشن میشن، و اگه برگردید به دنده "پی" P ، به ترتیب "دی" D، "اِن" N و "آر" R روشن میشن.
حالا بریم سراغ در؛ قبلا گفتم که حلقه بیرون در برقیه و یک دستگیره مکانیکی قدیمی نیست. شما فقط یه دکمه رو میکشید و بعدش در بصورت برقی باز میشه. داخلش هم یه آزاد ساز برقی داره و کافیه دکمه ی روی پانل در رو فشار بدید تا باز شه. اما اگه مثلا باتری بخوابه چی؟ خب باید بگم یه آزاد کننده دستی هم داره که میتونید اونو بکشید تا یه ضامن مکانیکی، قفل در رو باز کنه، مثل یه ماشین معمولی.
شمایی که طرفدار نمایشگرهای اطلاعاتی برای همه موارد نیستید، از شنیدن این موضوع خوشحال میشید که "لینکلن"، دکمه های سنتی و کنترلر های دوار رو برای کولر حفظ کرده و بنابراین نیازی نیست که برای تنظیم کولر به نمایشگر سرگرمی اطلاعاتی رجوع کنید. به هرحال از اینجا هم میتونید اینکارو انجام بدید یا از همون کلید های سنتی استفاده کنید. کنترل کولر، یک دکمه زیبا و بزرگ نقره ای رنگه که لمس کردنش حس خوبی داره و میتونید باهاش سرعت فن رو تنظیم کنید؛ این دکمه یه جورایی مرکزی و مهم ترین نقطه تهویه مطبوعه. شما گرم کن و سرد کن صندلی هم دارید که دکمه های خوشگلی در سمت راست و چپ دارن. متاسفانه نمیتونید هر دوشون رو همزمان روشن کنید؛ یا گرم کن، یا سرد کن. واقعا چرا لینکلن؟! کجای اون لاکچریه؟
حالا بریم سراغ پشت آمپرش، چیزای جالبی اینجا وجود داره.
قبلش اشاره کردم که این ماشین دنده "دی" D و همچنین دنده اسپرت یا همون "اِس" S هم داره تا اگه خواستید، باهاش رانندگی اسپرت رو هم تجربه کنید. یه ویژگی تو پشت آمپرش هست که بهش "درایو کنترل" میگن. شما به قسمت "درایو کنترل" میرید و میتونید انتخاب کنید که هندلینگش اسپرت باشه؛ از منویی که باز میشه میتونید بین حالت های "اسپرت"، "معمولی" و "کامفورت"، یکی رو انتخاب کنید. اگه در حالت اسپرت، گزینه "پِرفورمنس "، و بعد گزینه نرمال رو انتخاب کنید، ماشین ویژگی های اسپرت تری رو نسبت به حالت اسپرت خواهد داشت. نمیدونم چرا این آپشن رو روی ماشین گذاشتن، اما اگه حس کردید که تو حالت اسپرت، سواریش به اندازه ای که باید اسپرت نیست، میتونید تغییرش بدید.
یه ویژگی خوب دیگه هم داره. این ماشین رو میتونید از طریق ریموت، استارت بزنید؛ کافیه دکمه "ریموت استارت" رو دوبار فشار بدید و اینجوری تو یه روز سرد، قبل این که سوار ماشینتون بشید گرمش کنید. حالا نکته خوبش، وجود تنظیمات تهویه مطبوع روی ریموت استارتشه که میتونید انتخاب کنید روی حالت "اُتو" باشه یا تنظیمات آخرین دفعه. اگه روی "اُتو" باشه، ماشین دمایِ بیرون و داخل رو میخونه و بصورت خودکار تهویه مطبوع رو روشن میکنه؛ این باعث میشه وقتی سوار ماشین شدید محیط از لحاظ دمایی کاملا مطبوع باشه. اگه خیلی سرد باشه، بخاریشو روشن میکنه و اگه هوا گرم باشه، کولرو روشن میکنه.
خب بریم سراغ سیستم سرگرمی اطلاعاتیش؛ اینجا چیزای جالبی هست. این ماشین، آخرین سیستم "فورد سینک" رو داره که یه جورایی برای لینکلن درست شده. این سیستمو تو "موستانگ" جدید هم گذاشتن. چیزای جالبی داره، مثلا یه ویژگی بنام "اِکو تایم پنالتی" داره که اگه انتخابش کنید و سیستم نویگیشن تون هم روشن باشه، ممکنه مسیر طولانی تری رو براتون انتخاب کنه تا تو مصرف سوختتون صرفه جویی شه؛ اما آیا این انتخاب این موضوعو نقض نمیکنه؟ ممکنه مجبور باشید 4 مایل بیشتر طی کنید، چون سراشیبی بیشتری تو مسیر وجود داره و میتونید 3 مایل بر گالن صرفه جویی کنید. من واقعا نمیدونم، اما اگه بخواید به اقتصادی ترین شکل ممکن رانندگی کنید، میتونید این گزینه رو فعال کنید.
بحث بعدی، تنظیمات سیستم صوتیه. یه آپشن داره که ظاهرا باعث میشه یه تجربه لذت بخش داشته باشید.
وقتی روش کلیک کنین، میگه یه فایل صوتی رو اجرا میکنه که قابلیت سیستم صوتی ماشینو بهتون نشون میده. ماشین یه قطعه موسیقی رو اجرا میکنه و کیفیت سیستم صوتی "لینکلن کانتینِنْتالِ" رو به بهترین شکل ممکن نشون میده.
این یه جورایی یه دِمو از کیفیت خوب سیستم صوتی "رِوِله ". کنجکاوم بدونم آیا تابحال کسی اون دکمه رو خارج از حالت تست استفاده کرده یا نه؟ "نه جیم! تو باید سیستم صوتی "رولِ" منو بشنوی. بزار باهاش برات یه آهنگ بزارم تا تو هم عاشق این سیستم بشی؛ بهم اعتماد کن!"
خب بریم سراغ تنظیمات نمایشگر. یه آپشن داره برای روشنایی نمایشگر؛ اما میبینید که با تنظیمش اتفاق خاصی نمی افته. از روی فیلم شما در واقع میتونید ببینید که یه کم فرق میکنه، اما من اینجا متوجه تغییر زیادی نمیشم. پس امیدوارم روشنایی صفحه نمایش رو همونطور که هست بپسندید!
مورد بعدی، وجود ابزاری بنامِ "صندلی های چندکاره"ست. اگه روش کلیک کنید، هفت آپشن دیگه رو علاوه بر آپشنایی که روی پانل درها دارید میبینید. یه جورایی عجیبه، چون به محض اینکه اینارو لمس میکنید، همون لحظه صندلیا به حالتی که شما لمسش کردید تغییر حالت پیدا میکنن. خیلی عجیبه که نمایشگرو لمس کنید و بعدش حس کنید که حالت نشیمنگاهتون داره تغییر میکنه. این آپشنو تو خیلی از ماشینا پیدا نمیکنید.
یه اپلیکیشن هم داریم به نام "سیریوس ایکس اِم تراول لینک "، که وقتی روش کلیک میکنید، به شما کلی آپشن مثل "زمان فیلم دیدن" رو میده؛ حتی شرایط مکان اسکی رو هم میده. وسط تابستون میتونید شرایط مکان محلی اسکی رو ببینید که دماش 29 درجه سانتیگراده و بسته ست؛ ارتفاع برف صفر سانته،
صفر سانت هم عمقشه؛ تلکابینش هم بسته ست و این قسمتش مورد علاقه منه که میگه اخیرا فعالیتی اونجا اتفاق نیفتاده! ببخشید اسکی بازای محترم، فکر کنید که اتاق برفی این ماشین، پیست اسکیه!
یه ویژگی خوب دیگه-َش اینه که "هدآپدیسپلی" دائما سرعت مجاز رو در کنار سرعتی که شما دارید روی شیشه جلو ماشین نمایش میده؛ پس همیشه سرعت دستتونه؛ ایده خوبیه.
حالا بریم سراغ نیرو محرکه-َش. چیز جالبی که اینجاست موتور "وی سیکس" توئین توربوئه، مثل چیزی که تو خیلی از ماشینا میبینید. میتونید برچسب های کوچیک پلاستیکی رو بالای آرم "لینکلن" روی کاور موتور ببینید. بزارین بکشمش بیرون؛ بدجور چسبیده. اما جلو خودمو میگیرم، چون این ماشین جدیده و دلم میخواد صحیح و سالم برسه دست اولین مشتریش.
در مورد چراغ های جلو، اگه از نزدیک ببینید میتونید پنج چراغ رو که بطور عمودی کنار هم قرار گرفتن ببینید؛ خیلی جدیده و اصلا شبیه چراغ های قدیمی نیست. اما این بهترین قسمتش نیست و اگه پایین سپرو نگاه کنید، میتونید ببینید که مه شکن ها هم طرح چراغ های عمودیو دارن و این خیلی جذابه. خیلی از خودروسازان، زمان یا پولشونو صرف زیبایی مه شکن هاشون نمیکنن، اما این کاریه که لینکلن با " کانتینِنْتالِ" انجام داده.
بریم سروقت آینه ها که تو اکثر ماشینا خیلی گرانبها نیستن، اما تو این ماشین هستن. اولا این نوار کرومی که زیر آینه کشیده شده، ظاهر جذابی بهش داده؛ اما جذاب تر از این آلومینیومه که در پایه آینه، جایی که به در متصل میشه قرار گرفته. معمولا این قسمت، از پلاستیک ارزون قیمت ساخته میشه ،حتی تو ماشین های لوکس و گرون قیمت؛ اما تو این ماشین خیلی زیباتر طراحی شده. جنسش همون چیزیه که تو ماشینای تاپ و لوکس انتظار دارید.
بریم عقب ماشین. این از اون ماشیناست که اگه ریموت تو جیبتون باشه و پاتونو زیر سپرش نگه دارید، در صندوق باز میشه. من همیشه این سیستم ها رو مسخره میکنم، چون بنظر نمیرسه که همیشه درست کار کنن.
اما تو " کانتینِنْتالِ"، هربار که اینکارو میکنم درست کار میکنه. پامو زیر سپر میگیرم و باز میشه. بازم پامو زیر سپر میگیرم بسته میشه. به نظر میرسه که واقعا میتونید ازش استفاده کنید.
میتونم بگم که فضای صندوق واقعا بزرگه. البته صندوقِ " کانتینِنْتالِ"، از لحاظ فضا حتی نزدیک به صندوق ماشینای قدیمی هم نیست، اما اونقدر جا داره که هرچی دلتون خواست رو توش بذارید. این صندوق به طرز شگفت انگیزی برای ماشینی با این ابعاد بزرگه.
در آخر بریم که فضای ردیف عقب " کانتینِنْتالِ" رو بررسی کنیم. نکته خیلی خاص یا برجسته ای نداره، فقط میخوام بگم که صندلیای ردیف عقب، درست مثل صندلیای جلو لوکس هستن. همون چرم و همون آرم لینکلن رو روی پشت سری های ظریفش داریم. پانل درها به همون شکل با شکوه هستن؛ نوار چوبی، بلندگو ها، همه چیز در ردیف پشت خیلی زیباست. فضای پا هم زیاده. صندلی جلوی من برای خودم تنظیم شده بود و همونطور که میبینید هیچ مشکلی ندارم. این پشت جای خوبی برای وقت گذرونیه. جالبه که حتی درهای عقب هم مثل درهای جلو بصورت برقی باز میشن. یه دکمه کوچیک رو فشار میدید و درها باز میشن. جالبیش اینه که دستگیره ای برای درهای عقب وجود نداره، و اگه باتری ماشین بخوابه، احتمالا باید برید جلو و از باز کنِ دستیِ درِ جلو برای خارج شدن استفاده کنید؛ چون نمیتونید بخاطر مکانیزم برقیِ درهای عقب از اینجا خارج بشید.
این بود امکانات و ویژگی های "لینکلن کانتینِنْتالِ". حالا وقتشه که یه سری به جاده بزنیم و سواریشو بررسی کنیم.
خیلی خب. رانندگی با " کانتینِنْتالِ"؛ پرچمدار لوکسِ "لینکلن". اولین چیزی که درباره-َش میتونم بگم اینه که خیلی نرم و راحته و اصلا خشن نیست. حتی با وجود موتور توئین توربو، میتونید باهاش خیلی آروم رانندگی کنید. از همون اول که وارد ماشین میشید همه چیز بسیار آرومه. امکانات اتاقش کامله.
سدان های لوکس فول سایزی مثل سری هفت و "اِس کلاسِ"، اتاق های با شکوهی دارن و 100 هزار دلار قیمتشونه؛ این از اونا ارزونتره و مثل اونا زیباست. البته به نسبت "اِس کلاس"، حجم پلاستیک بکار رفته تو اینجا بیشتره، اما خب اینم در نظر بگیریم که خیلیم ارزونتره. یه عالمه دوخت خوب توش کار شده، با کلی مواد با کیفیت و رنگای زیبا.
شتابش خوبه و میشه گفت در حد متوسطه. اونجوری که بعضی از ماشینا حس پرواز رو بهتون میدن نیست، ولی قدرت زیاد و کافی در اختیارتون میذاره، اما اونجوری که بگید اوووه! نیست.
نواری که دور کنترلهای کولر و نمایشگره، بیشتر از چیزی که بخواید پلاستیکیه. اما بد نیست و ترکیب این پلاستیک با آلومینیم و کروم و گیچ ها ظاهر زیبایی داره. اما حجم پلاستیک، برای ماشینی به این قیمت یه خرده زیاده.
میدون دیدش مناسبه، ولی آینه های بغلش بطرز غیر عادی کوچیکن که باعث تعجبه؛ خب این یک سدان لوکسه، ماشین بزرگیه، صندوق بزرگی داره و شما فکر میکنید که آینه های بغلشم باید بزرگ باشه؛ اما در واقع اونا کوچیکن. با این حال از لحاظ دید مشکلی باهاش ندارید، چون اینجا انواع تکنولوژی های روز رو مثل "رادار نقطه کور"، "سیستم هدایت بین خطوط" و اینجور چیزا رو دارید و نیازی به اون آینه های بزرگ نیست.
من از فرمونش واقعا خوشم میاد، به جز دکمه های روش، هیج جاش از پلاستیک استفاده نشده و همه قسمتاش از چرم و کروم ساخته شده، حتی قسمت وسطش؛ این یه نکته خیلی مثبته، من سوار خیلی از ماشینای لوکس شدم که قسمت وسط فرمونشون پلاستیکی بوده و دلیلشونم اینه که اون قسمت لمس نمیشه. اون قسمت تو این ماشین از چرم ساخته شده و دوخت خوشگلیم داره.
ما الان پشت چراغ قرمزیم و فقط یه کمی صدای موتور رو میشنوید. محیطش واقعا ساکته. سرد کن صندلیا هم خیلی خوب کار میکنن.
فرمون پذیریش دقیق تر از چیزیه که فکر میکردم. ارتباط فرمون با چرخ هاش قابل تشخیصه و قطعا از "لکسوس ایی اِس " و ماشینایی ازین قبیل بهتر عمل میکنه. تو بحث هندلینگ، باید بگم که با اینکه ماشین بزرگیه، گاهی حس میکنید که تو یه قایق نشستید؛ هرچند که اون حس شناوری که تو نسخه دهه 80 میلادیِ این ماشینا بود رو بهتون نمیده. به هر حال
این یه ماشین اسپرت نیست و وقتی وارد پیچ میشید اینو متوجه نمیشید. فرمون پذیریش دقیق تر از تصور منه، اما بدنه ماشین کمی دچار لغزش میشه. بهترین عملکردشو حین حرکت در مسیر مستقیم داره؛ کاری که براش طراحی شده.
این "لینکلن کانتینِنْتالِ بلک لیبله"؛ "ایی سیکستی تری اِی اِم جی " نیست که یه ماشین لوکس و اسپرته؛ "ولوو وی ناینتی " هم نیست که یه ماشین لوکس و در عین حال یه سدان خونوادگیه؛ "جی کلاس " هم نیست که هم لوکس باشه و هم آفرود. این ماشین، صرفا یک ماشین لوکسِ محضه و به طرز فوق العاده ای موفقه. حالا زمان نمره دادنه.
کار رو با شاخص هفتگی و ظاهرش شروع میکنیم." کانتینِنْتالِ" خوبه اما یه جورایی در حد متوسطه و از ده، شش میگیره. شتابش خوبه و "صفر تا صد" رو تو "پنج و پنج دهمِ" ثانیه میره و از ده، پنج میگیره. هندلینگش خوبه، ولی عالی نیست؛ سبک و لوکسه، ولی اسپرت نیست؛ پس چهار از ده میگیره. سرعت مناسبی داره و ازین جهت ایرادی بهش وارد نیست، اما خب برای هیجان طراحی نشده و چهار از ده میگیره. این پرچمدار جدید لینکلنه، اما خریدارا این روزا بیشتر سراغ شاسی بلندا میرن، پس تو فاکتور خوب بودن، از ده، نمره چهار رو میگیره. نمره هفتگیش "بیست وسه" از "پنجاه" میشه.
تو دسته بندی روزانه، با امکاناتش شروع میکنیم." کانتینِنْتالِ" کلی تجهیزات داره، هرچند که هیچکدوم نوآوری محسوب نمیشن؛ پس از ده، هشت میگیره. راحتیش عالیه بخصوص با این قیمت؛ پس از ده، هشت میگیره. کیفیتش خوبه، اتاقش با شکوهه و تنها چندتا عیب کوچیک داره؛ از ده، هشت میگیره. عملگراییش برای این کلاس معمولیه و از ده، پنج میگیره. من فکر میکنم مدل های متوسط " کانتینِنْتالِ" در مقایسه با نسخه "بلک لیبل" ارزش بیشتری داشته باشن. این ماشین "هفتاد و پنج" هزار دلار قیمت داره و سخته که دلتون یه "وی اِیت" با پلتفرم دیفرانسیل عقب نخواد. من نگران فروش مجدد این ماشینم، چون اونا از کنسل کردن ساختِ" کانتینِنْتالِ" بخاطر گرایش بیشتر لینکلن به ساخت شاسی بلند صحبت میکنن. تو این مورد از ده، شش میگیره و نمره نهایی شاخص روزانه ش، "سی و پنج" میشه از "پنجاه". در مجموع "پنجاه و هشت" میگیره از صد، که این ماشینو
پشتِ "کادیلاک سی تی سیکس تواِلو" و "جنسیس جی ناینتی " قرار میده. " کانتینِنْتالِ" یک سدان فوق العاده ست و قطعا نادیده گرفته شده، اما خب یکم گرونه و بنظر میرسه سدان ها ظاهرشون زود قدیمی میشه. توصیه میکنم که این ماشینو تو لیست خریدتون قرار بدید.
کارشناس تصویری برنامه خیلی ضعیف عمل میکند