موتوتل 
سلام دوستان. امروز "میتسوبیشی اوتلندر2019 " مدل "اِس ایی " رو داریم. اگه دنبال یه شاسی بلندِ تمام چرخ محرک با سه ردیف صندلی هستید که مصرفش تو جاده 29 مایل بر گالن و قیمتشم زیر 30 هزار دلار باشه، این ماشین همون چیزیه که میخواین.
این اوتلندر، ویژگی های مثبت زیادی داره؛ البته معایبی هم داره. همه چیشو بررسی میکنیم و آخر هم سواریشو تست میکنیم.
کارو با طراحی خارجی "میتسوبیشی اوتلندر" شروع میکنیم. مدلی که ما اینجا داریم، خاکستری متالیکه. "اوتلندر" استیل منحصر بفرد خودشو داره؛ چراغ های جلویِ هالوژنی، دِی لایت های "اِل ایی دی"، و مه شکن های هالوژنی. چراغ های جلوش اوکیه اما اگه نوع "اِل ایی دیش" رو میخواید باید یه مدل بالاتر یعنی "اِس ایی اِل" رو بگیرید.
طراحی کناره های "اوتلندر" خیلی خاصه، اما خیلی هم تراش نخورده؛ نسبتا مسطحه. رینگاش 18 اینچیه. لاستیکاش "دویست وبیست وپنجه" و در جلو، ترمزای دیسکی خنک شونده داره و در عقب ترمزهای دیسکی. ارتفاع خالصش از زمین "بیست ویک و نیم" سانته. روی آینه های بغل، چراغ راهنما داریم و هشدار نقطه کور هم داره. اگه برقیشو بخواید، باید برید سمت نسخه "اِس ایی اِل". عقبش هم چراغ های ترکیبی "اِل ایی دی" داره.
این اوتلندر، سیستم کنترل تمام چرخ رو به همراه دیفرانسیل فعال جلو داره. بریم فضای صندوقشو ببینیم.
صندوقِ مدل "اِس ایی اِل" برقیه، در غیر این صورت یه صفحه لمسی داره که به این شکل در رو باز میکنه. یه دستگیره در هم داره که خوبه. پشت ردیف سوم صندلی، ده فوت مکعب فضا دارید و اگه همه صندلیا رو بخوابونید "شصت و سه و سه دهم" فوت مکعب فضا هست. یه جیب کوچیک اینجا داریم،
و همونطور که میبینید یه چیزایی رو میشه اینجا گذاشت، خصوصا وقتی که ردیف سوم رو خوابونده باشید. یه کیت پنچر گیری هم اینجا هست. لاستیک زاپاس نداره، اما در عوض سه ردیف صندلی داره و یه فضای نسبتا مطلوب در صندوق. اگه دنبال یه صندوق به‌روزتر میگردید، برید سراغ یه ماشین دیگه.
اتاقِ "اوتلندر" سورپرایزتون میکنه؛ چون مواد بکار رفته در اون، در مقایسه با مدل های پیشین میتسوبیشی به مراتب نرم تر و با کیفیت تر شده. جای استراحت دست روی در، یک لایه نرمه که خوشاینده. یه نوار مشکی براق در طول دره. یه جابطری و یه محفظه با سایز مناسب هست که میتونید گوشیتون رو توش بذارید. فرمونش چرمیه و به نظرم رادیوش رو بعد از ساختش روش گذاشتن. به هرحال روی فرمون، کنترلِ کروز، کنترلهای صوتی و رادیو رو داریم. قسمت جالبش اینه که برای استفاده از سیستم سرگرمی اطلاعاتی باید دکمه ای که اینجاست رو فشار بدید؛ استفاده ازش یکم سخته چون درواقع شما نمیتونید ببینیدش. نمایشگر وسط، یه سری اطلاعات معمولِ سفر رو بهتون نشون میده؛ مصرف سوخت و سیستم تمام چرخ محرک؛ اما به اندازه کافی قابل شخصی سازی نیست. دکمه استارت موتور هم اونجاست. بریم سراغ نمایشگر مرکزی؛ یه صفحه نمایش هفت اینچی داریم. تو این مدل، "اپل کارپلی" و "اتو اندروید" استاندارده. برای سیستم صوتیِ پیشرفته تر، باید مدل ماشینو ارتقا بدید. سیستم صوتیش " راکفورد فوسگیته " با 9 اسپیکر. صفحه نمایشش عکس العمل سریعی داره. این آیکون "اپل کارپلیه". خوشم میاد که همه چی صفحه نمایشش لمسیه. با این حال، ای کاش به جز کنترلر‌های صدا و خاموش روشن کردن سیستم، یه سری دکمه فیزیکی هم داشت. کارکردن با این سیستم راحته. دکمه "اِکو" رو اینجا داریم. کولر ماشین بطور استاندارد دو منطقه ایه و کار کردن باهاش راحته؛ دکمه هاش فیزیکیه. درست زیر اون، پورت "یو اس بی" رو داریم. یه پورت "یو اس بی" این جاست و یک خروجی برق.
دکمه کنترل نقطه کور، و یه جای کوچیک هم برای ریموت هست. دو تا جا لیوانی داریم؛ بطری بزرگ من جا میشه، اما یه کم اذیت میکنه، چون درست زیر داشبورده و جلوی دسترسی به داشبورد رو برای راننده میگیره. در مورد دسته دنده، میذاریمش تو "آر". دوربین دید عقب داریم که هشدار برخورد با ترافیک پشت سر داره؛ هشدار نقطه کور هم داره؛ دوربینش دینامیکی نیست و صرفا یه دوربین مستقیم برای عقب و جلوی ماشینه. دسته دنده اَش سنتیه. برای حرکت، دنده رو بیارید پایین روی "دی" و بذاریدش روی "اِس" برای حالت اسپرت. میتونستن جای بهتری برای دکمه گرم کن صندلی ها در نظر بگیرن؛ به هرحال دو درجه گرم کن داریم. دکمه کنترل تمام چرخ ها هم اینجاست؛ آپشنهای مختلفی داره؛ از حالت تمام چرخ "اِکو" برید به "دیفرانسیل جلوی معمولی" و یا اینکه قفلش کنید. داشبوردمون قفل نمیشه اما سایز مناسبی داره. این بالا بخاطر سانروف، جا‌عینکی نمیبینیم اما بصورت آپشن میشه سفارشش داد. آفتاب گیرها بطور استاندارد روشنایی و آیینه دارن، اما جابجا نمیشن و آپشن اضافی دیگه ای ندارن. آپشن فتوکرامیکِ خودکار برای این مدل وجود نداره. دیدش به اطراف بدک نیست. روکش روی این کنسول جنس نرمی داره و فضای داخلش هم نسبتا مناسبه.
تو ردیف جلوی "اوتلندر"، صندلی هایی پارچه ای داریم که پشت سری ها و قسمت تحتانیشون از مواد مصنوعی ساخته شده. یه تکیه‌گاه هم برای پشت ساقتون تعبیه. پارچه ای که صندلیو باهاش روکش کردن خیلی نرمه. من این صندلیهای پارچه ای رو به روکش چرم مدل های "اِس ایی اِل" و بالاتر ترجیح میدم؛ از نظر من اونا یکم سفتن و چرمشون مرغوب نیست.
کلِ صندلی ها، به هشت جهت بصورت برقی تنظیم میشن و فکر میکنم که این قابلیت برای سال 2019 اضافه شده؛ قبلا صندلی سرنشین تو چهار جهت تنظیم میشد. ایرادشون اینه که پشتی کمری ندارن. در کل فرم صندلیا خیلی خوبه و راحتن. فضای بالای سرم، فضای دورم و جای شونه هام خوب ومناسبه. فرمون هم بصورت دستی در جهات بالا،پایین و عقب و جلو قابل تنظیمه؛ بازه جابجاییش هم متوسطه، پس احتمالا مشکلی باهاش نخواهید داشت.
ردیف دوم اوتلندر خیلی کاربردیه. من پشت صندلی خودم نشستم و جلوی زانوم فضای کافی دارم. صندلی راننده در ارتفاع متوسطه وجای پاهای من خوبه. من الان صاف نشستم و با وجود پایین اومدگی این قسمت به خاطر سانروف فضای سرم اوکیه؛ اما اگه صندلی رو به جلو بیارید، شاید یکم براتون مشکل ساز شه. افراد بلند قد هم، اگه صندلی رو به جلو شیب بدن فضای سرشون تنگ میشه. جادستی های در، جنس نرمی دارن و جنس خودِ پانلِ در پلاستیکه. جای بطری اون پایینه. دو دریچه کولر این وسط به همراه پورت "یو اس بی" داریم. پشت صندلی راننده و سرنشین جیب داره. این وسط یه کنسول برای استراحت دست داریم؛ نرمه و داخلش دو تا جالیوانی تعبیه شده.... صندلی هارو میتونید تا حد زیادی به عقب شیب بدید. این بالا دستگیره داریم و صندلی هارو میتونید به عقب یا جلو سُر بدید. الان کامل جلو اومده و زانو هام به پشت صندلی میخوره. اما با اینکار، میتونید به کسانی که اون انتها نشستن فضای بیشتری بدید.
خب بذارید بهتون بگم چجوری این صندلیا رو میشه خوابوند. چند مرحله داره: اول اینکه پشت سری ها رو بخوابونید و دوم اینکه این اهرم رو بکشید تا این قسمت از سر راهمتون بره کنار. من صندلیو خیلی جلو بردم، برای همین مشکله و مرتب کردنش با یه دست یه کم عذاب آوره. برمیگردونمش و دوباره امتحان میکنم. از جاش درمیاد؛ این قسمت هم تا میکنم تا کامل بخوابه؛
خیلی خوب و مسطح. اون طرفم خوابوندم و حالا میشه راحت رفت ردیف سوم.
خب حالا میخوام برم ردیف سوم. قد من "یک و هفتاد و ششه" و قطعا برای من طراحی نشده. میتونید اینو بکشید جلو تا راه باز شه. یکم سخته.. الان داخل شدم. اوکی.. خب من تونستم وارد ردیف سوم بشم و بشینم. همونطورکه میبینید صندلیو صاف کرد و اگه این پشت بچه نشسته میتونید صندلی جلوییش رو یکم خم کنید. من نمیتونم بخاطر ارتفاع سقفش اینجا صاف بشینم، چون برای امثال من ساخته نشده. یه طرف جا لیوانی داریم و در طرف دیگه یه فضای ذخیره سازی که خیلی خوبه.
برای نیرو محرکه اوتلندر دو آپشن دارید. موتور "وی سیکس" و 4 سیلندر ، که برای هر دوشون 100 هزار مایل یا 10 سال گارانتی دارید. ماشین ما موتور "دو و چهار دهمِ" لیتری تنفس طبیعی چهار سیلندر داره. هیچ آپشن توربویی برای اوتلندر ها وجود نداره. این نیرو از طریق سیستم انتقال "سی وی تی" منتقل میشه و قدرت 166 اسب بخار و گشتاور 162 پوند فوت رو تولید میکنه. مصرفش تو شهر و جاده به ترتیب 25 و 30 مایل بر گالنه. برای تمام چرخ محرکش، این مقادیر یک مایل بر گالن کم میشن.
اگه برید سمت نسخه "وی سیکس"، مشخصا قدرت بیشتر، مصرف کمتر، و گریبکس6 سرعته اتومات خواهید داشت.
از میتسوبیشی ممنونم که این ماشینو در اختیارمون گذاشت. اولین چیزی که تو سواریش فهمیدم اینه که رانندگی باهاش خیلی آرامش بخشه. باید با یک دیدِ ذهنی ارزشمند به محصولات میتسوبیشی نگاه کنید، چون بهتون امکانات زیادی از جمله داشتن سه ردیف صندلی رو در قبال مبلغ پایینی میده.
فرمون میتسوبیشی یکم تاخیر داره و ارتباطش یکم ضعیفه. چیز مهمی نیست و برای بیشتر مردم مشکلی ایجاد نمیکنه.
توی پیچ، فرمونش یه کم گیجه، اما راحتی ماشین خیلی خوبه. تعلیق نرمی داره وبرای همین حس میکنید که توی پیچ ها خوب عمل میکنه. توی موارد دیگه خیلی خوب کار میکنه. این یه شاسی بلند نرمه، هرچند که تو بعضی از دست اندازا یه کم سفته و اونم قابل چشم پوشیه؛ با این قیمت کارش خوبه.
خب حالا بریم داخل شهر و ببینیم که این "سی وی تی" با موتور 4 سیلندرش چیکار میکنه. بدک نیست و برای شاسی بلند هایی توی این کلاس یه کم کنده. من انتظار داشتم نیرو بیشتری ببینم، اما خب نیروی زیادی توسط سیستم انتقال نیرو یا موتورش ایجاد نمیشه. اما خب این "سی وی تی" نیرویی که باید رو تولید میکنه و اگه خیلی لازم شد میتونید روی حالت "اِس" بزاریدش و تفاوت رو احساس کنید. این حالت، دور موتور رو بالا تر نگه میداره و حس بهتری رو برای روندن القا میکنه.
برای مثال یکم گاز بدیم.
این "سی وی تی" خیلی یکنواخت عمل نمیکنه و تنها شکایت من اینه که یه کم پرگاز عمل میکنه. حتی وقتی پاتون رو از روی گاز بردارید، سعی میکنه سرعت بگیره و یه کم. اذیت میکنه. اما بهش عادت میکنین و میفهمید کی پاتون رو بردارید. درمورد انتقال قدرت، باید بگم که توی این ماشین خیلی تعریفی نداره، اما به اندازه ایی که باید خوب هست.
من خیلی نتونستم توی یه بزرگ راه دولاینه از بقیه سبقت بگیرم. اما در کل خوب عمل میکنه.
این ماشین توی شهر بینظیره و برای سواری عالیه؛ سیستم کروزش خوبه و مایل بر گالنش برای یه شاسی بلند خیلی خوبه. اما من میخوام بدونم اگه ظرفیت ماشین پر باشه چجوری عمل میکنه.
من الان توی یه جاده طولانی هستم و یه چیزی که تو بحث صدا و ارتعاش باید مطرح کنم اینه که "اوتلندر" عملکرد متوسطی داره و داخلش خیلی صدا نمیاد. من خیلی صدا نمیشنوم. الان توی جاده بدتری قرار گرفتم و احتمالا صدا رو میشنوید و میگید خیلی صدا میاد، اما خب به نظر من خیلی بد نیست.
در ارتباط با ترمز، لازم نیست که خیلی محکم فشارش بدین. در ابتدا یکم نرمه، اما زمان توقف خوب عمل میکنه و خیلی نمیشه بهش ایراد گرفت.
قبلا هم گفتم فرمون پذیری نرمی داره و وقتی توی شهر حرکت میکنین و میخوایین پارک کنین، یا توی پیچ تندی قرار بگیرین، خوب میتونین باهاش مانور بدین و خیلی لازم نیست بهش فشار وارد کنین. فرمون اسپرتی نداره که لازم باشه بعضی جاها باهاش بجنگین و نگران این موضوع نباشید.
حالا با این ماشین توی جاده خاکی اومدم..... تکه سنگ های بزرگی اینجا هست و جاده بالا پایین زیادی داره؛ اما خیلی خوب داره عمل میکنه و به نظر محکم میاد و تعلیقش هم خیلی نرمه..... سیستم 4 چرخ محرکش توی پیچ خیلی خوب عمل میکنه: سریع نیست اما کشش مناسبی داره.
هیچ مشکلی برای روندن این ماشین توی برف هم نیست.
بردن یه شاسی بلند توی یه جاده ناهموار جالبه. ممکنه دوربین، بالا و پایین رفتنای بیشتری رو به شما نشون بده، ولی خوب عمل میکنه.
خب نظر نهایی من درباره میتسوبیشی اوتلندر چیه؟ ما یه شاسی بلند دراختیار داشتیم که سه مدل داره. همونطور که گفتم در مدل 4 چرخ، 29 مایل بر گالن در بزرگراه میره و ویژگی هایی داره که احتمالا انتظارشو ندارین. من مدل "اِس ایی اِل" رو هم چک کردم که البته بالاترین تریم رو نداره و یادمه که دوربین 360 درجه داشت؛ حتی رادار نقطه کور هم داشت. امکانات ایمنی خیلی پیشرفته ای نداره، اما چیزی که ارزش داره اینه که میتونید حالت 4 چرخ رو با مصرف خیلی خوب داشته باشین و سرنشیناتون به راحتی توش جا بشن. میگن مدل 4 چرخ میتسوبیشی خیلی خوبه، اما من هنوز فرصت نکردم امتحانش کنم. من جای مناسبی برای آفرود پیدا نکردم، اما همونطور که دیدید توی جاده خاکی بد نبود.
موتوتل 
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.