این "کیا اسپورتیجه" و جدیدا بروز شده و جای خاصی تو قلبم داره. من اولین فیلممو در آوریل 2016 با این ماشین ساختم. از اون روز تا به حال حدود نیم میلیارد بازدید کننده داشتم. ازتون ممنونم. خیلی خب مرور خاطرات کافیه.
 "اسپورتیج" یک شاسی بلند خونوادگی کوچیکه؛ جایگزین ماشین هایی مثل "اسکودا کاروک " ، "مزدا سی ایکس فایو " و "هیوندای توسانه " که البته قطعات مشترک زیادی باهم دارن از جمله موتور. قیمت این ماشین از بیست هزار پوند شروع میشه
کیا، "اسپورتیج" رو دستخوش یک "فِیس لیفت" متوسط کرده و سپر جلو رو یه کم تغییر داده؛ خشن تر و قرینه تر از قبل شده. چراغ های "اِل ای دیش" هم جدید شده و رینگای 19 اینچی آلومینیمی جدید داره. میتونید 5 رنگ جدید رو هم سفارش بدید. در پشت ماشین، یک تریم براق وجود داره. این مدلِ تاپ، یک دیفیوزر هم داره. مثل خیلی از ماشینای دیگه، هر چی مدلش بالاتر میره، ظاهر و امکانات ماشین هم بیشتر میشه. داخل ماشین هم یه مقداری تغییر کرده و امکانات جدیدی داره پشت آمپر ماشین جدید شده و بین سرعت سنج و دور موتور یک نمایشگر دیجیتالی گذاشتن. یک فرمون جدید هم گذاشتن که جنس خوبی داره. یک تیکه مشکی براق هم روشه. اونا مشکلات مربوط به فرمون های کیا رو که ازشون متنفر بودمو حل کردن. قسمت مرکزی، دیگه چیپ و پلاستیکی نیست. واقعا خوب شده. از طراحی داشبورد خوشم میاد. مثل ماشینای اسپرت یه کم فرورفتگی داره و از طرح روکش نرم بالای داشبورد هم خوشم میاد.
مواد نرم اینجا هم بکار رفته. داخل درها.. در کل قابل قبوله. تنها زمانی که پایین تر میاید چیپ میشه و این پایین، کاملا پلاستیکیه؛ اما حداقل کنسول وسط محکمه، در حالی که تو ماشینی مثل "هیوندا توسان" یه مقدار میلرزه. همه چی مرتبه؛ کنترلهای کولر، رانندگی و ایمنی؛ نگاه کنید، تو این ماشین من حتی پدال های آلومینیمی دارم.. وااو.. نام اسپورتیج یک طرف و امکانات و قطعاتی که به کار رفته هم یک طرف. از موقعیت سیستم سرگرمیش روی داشبورد خوشم میاد. دریچه های کولر با ظرافت دورش قرار گرفتن. اینکه مجبورید سرتونو یه کم پایین بیارید تا ببینیدش، یه کم اذیت کننده‌ست، اما درکل کار کردن باهاش راحته. این کلیدای میانبر رو هم داره که خوشگلن.. اوه ببخشید! صداشو کم کنم...حتما باید قانون کپی رایت رو رعایت کنیم.. میتونید به منو های مختلفش سر بزنید؛ گرافیک خوبی داره، اما رنگایی که داره یه کم بی روحه، میتونست بهتر باشه. کار با سیستم ناوبریش هم راحته. مقصدو بهش میدید و اون میتونه مسیر های بدون عوارض رو پیدا کنه. خیلی خوبه که میتونید مسیر های خلوت رو هم پیدا کنید و دیگه تو ترافیک نمونید. درکل از این سیستم خوشم میاد. بهترین سیستم نیست، مثلا "اسکودا کاروک" سیستم بهتری داره، اما اینم خوبه. از حاشیه براق دریچه های کولر خوشم میاد. این بالا و اینجا. یه صفحه براق مشکی رنگ. دکمه های چرخشیش محکم و لوکسن. دستگیره های در هم محکمن. از لحاظ داخلی ماشین خیلی خوبیه و از "توسان" بهتره؛ هر چند که در کل خیلی بهم شبیه هستن. آینه عقبش زشت و چیپه. از سطح امکاناتش نمیشه ایراد گرفت؛ خیلی خیلی خوبه و من تو این بخش بیشتر براتون توضیح میدم.
اسپورتیجها با مدل "وان" (1) شروع میشن که امکاناتش شاملِ:
"اتو اندروید" میشه و اگه آیفون داشته باشید "اپل کارپلی" هم داره.
کروز کنترل استاندارد، 
و یه دوربین دید عقب که وضوح تصویرش چنگی به دل نمیزنه.
 مدل بعدی "تو" (2)  که پنجره هاش تیره رنگن و نمیشه داخلشو دید،
سیستم سرگرمی، یه  راهیاب ماهواره ای داره،
و به جای یه اِیر کاندیشن ساده تو مدل پایه ای، یه کولر اتومات دو منطقه ای براش گذاشتن؛ گرم کن صندلی هم داره. 
مدل های "اِدیشن تواِنتی فایو " سیستم صوتی ارتقا یافته یِ "جِی اِل بی "، 
صندلی های چرم،
و یه نمایشگر هشت اینچی به جای نمایشگر هفت اینچی مدلهای پایه. در کل، بنظرم مدل "اِدیشن تواِنتی فایو" ارزش خرید بالاتری نسبت به بقیه داره.
 بعدش  "جی تی لاین" رو داریم که صرفا یه کم ظاهرش تغییر کرده. رینگای نوزده اینچی آلومینیمی داره و زه درهاش هم فلزیه. مدل های فول، چراغ های جلوی اِل ای دی دارن. 
صندلی های جلو برقی‌اَن
 و گرم کن فرمون دارن که برای هوای سردی مثل امروز ایده اله. 
تو مدل "جی تی لاینِ اِس" هم، یه سقف شیشه ای پانورامیک اضافه کردن که برای تهویه هوا میتونید بازش کنید. 
علاوه بر گرم کنِ صندلی های جلو، سرد کن هم داره
 و کروز کنترل اتوماتیک، که بهتون کمک میکنه فاصله ایمنی رو با ماشین جلوییتون حفظ کنید. 
عملگرایی خوبی داره. مهم نیست بزرگید یا کوچیک، در هرصورت میشه تو این ماشین راحت بود. صندلی ها و فرمون تنظیمات کافی رو دارن. کلا ماشینای کره ای موقعیت رانندگی خوبی دارن. در مورد فضای درها، یک بطری یک و نیم لیتری توشون جا میشه. یک فضای نسبتا بزرگ این زیر هست. این شیارِ کوچیکو دوست دارم، چون میشه سوئیچو توش گذاشت. فضایی هم برای گوشی همراهتون گذاشتن. این مدل تاپ، پد شارژ هم داره که البته برای گوشی من جواب نمیده، و یک گوشی جدید میخواد. میتونین از این دو تا سوکت 12 ولتی و پورت "یو اِس بی" هم استفاده کنین. جا لیوانیش هم فضای کافی داره.
مثل بعضی از ماشینا کوچیک نیست، میتونید لیوانای قهوه تونو توش بذارید. یه بطری بزرگ هم توش جا میشه. نکته خوبشون اینه که به سمت چپ انحراف دارن و برای گرفتن دسته دنده مانعی برای دستتون ایجاد نمیکنن. فضای داشبورد کافیه. اینجا هم یه جا عینکی داره که خوشگله. بریم سراغ عقب. این ماشینِ خوبی برای خونواده‌ست. درِ عقبش حسابی باز میشه. اینجا رو نگا کنید.. واقعا بزرگه. حتی اگه جثه تون بزرگ هم باشه میتونید راحت برید توش. گذاشتن صندلی بچه هم راحته؛ درها خوب و عریضن. باید مراقب باشید، چون طولشون زیاده و ممکنه تو جاهای تنگ بچه ها به ماشینای پارک شده کناری صدمه بزنن... آره، انگاری زیادم عالی نیست. جلوی پام فضا زیاده؛ فضای سرش کمه و بخاطر سقف پانارومیک بدتر هم شده؛ اگه چنین چیزی نداشت اینقدر بد نمیشد. به هر حال افراد بالای "صد وهشتاد و دو سانت" از لحاظ فضای سر مشکل پیدا میکنن. اگه صندلی رو بخوابونم، میتونم تا حد زیادی عقب برم و خودمو بکشم. با اینکه صندلیش پایینه، میتونم کف پاهامو زیر صندلی جلو ببرم و پاهامو حسابی دراز کنم. کف اتاق برآمدگی چندان زیادی نداره، پس وقتی سه نفر باهم پشت سوار بشن به اندازه کافی برای پاهای همه جا هست. تنها مشکلش اینه که افرادی که کنار نشستن، به خاطر صندلی های اسپرتش به وسط کشیده میشن و جاشون یه کم تنگ میشه. "مزدا سی ایکس فایو"  برای حمل سه سرنشین تو عقبش یه مقدار بهتره.
یه چیز خوب دیگه، این جا دستیه؛ منتهی دریچه ای نداره که بشه بازش کرد و اقلام بلندترو حمل کرد. نقاط ایزوفیکس هم اینجا هستن و دسترسی بهشون آسونه و نیازی نیست کاورهارو بردارید.
اگه دو تا صندلی بچه عقب بذارید دیگه جایی برای نفر سوم نیست و حسابی مچاله میشه. "مزدا سی ایکس فایو" تو این موردم بهتره. این بالا آویزِ کت رو دارید؛ یکی دیگه هم اینجاست. خودم اونو ترجیح میدم چون دیگه جلو چشتون تاب نمیخوره. صحبت از پنجره شد؛ همونطور که میبینید کامل پایین میاد که خوبه و میتونید دستتونو رو لبه‌-َش تکیه بدید. فقط یکم بالاست و شاید بچه ها نتونن بیرونو خیلی خوب ببینن. البته شما هم میخواد که تو کل سفر آروم بشینن و اینجا لم بدن. پشت صندلیا توری گذاشتن؛ سفت و خوبن و حتی میتونید آیپدتونو اینجا بذارید، بدون اینکه جابجا بشه. نکته خوب اینه که دو تا درگاه شارژ اینجا وجود داره. درنهایت به فضای داخل درها نگاه کنید که یه بطری یک لیتری توش جا شده. به نظرم پشت ماشین از لحاظ عملگرایی عالیه. اوه یک چراغ مطالعه هم اینجاست. بریم سراغ صندوق.. فضای صندوقش با بقیه ماشین های این کلاس برابری میکنه و در کل خیلی خوبه. بذارید صندوق برقی کارشو انجام بده. خب اینم ازین، یک صندوق با فضای تقریبی پونصد لیتر. صد تا از اینا توش جا میشه؛ یه کمی از هیوندا توسان کوچکتره. ابعادش خوب و مربعی شکله و یک نوار فلزی اینجا کار شده که حس ماشینای آلمانی رو بهتون میده و مثل آئودیه. خیلی راحت وسایلتونو توش سُر میدید، بدون اینکه نگران آسیب رسیدن به رنگ ماشین باشید. زیر کفیِ صندوق یه مقدار فضا تعبیه شده. این مدلِ دو لیتری هیبریده. مدل های غیر هیبریدی، فضای بیشتری این زیر دارن؛ حتی میتونید یه لاستیک زاپاس هم زیرش بذارید. ماشین ما هیبریدیه و با وجود کابل های برق فضای زیادی نداره. البته من خیلی در موردش نمیدونم. اینجا هم یک جفت قلاب داریم. یه سری آویز هست که میتونید کیسه های خریدتونو بهشون آویزون کنید. بزارین این کیسه رو امتحان کنم، نه به درد این کار نمیخوره؛ کاش براش توری میذاشتن تا وسایل رو محکم سر جاش نگه داره.
اگه بخوام وسایل بلندتر رو حمل کنم، میتونم صندلیهارو بخوابونم، اما لازمه که برم اینطرف و از اینجا این کارو انجام بدم. یه کم زمان گیره و همونطور که میبینید یه  فضای تقریبا مسطح اینجا دارید. حجمش به اندازه ماشینی مثل  "مزدا سی ایکس فایو" نیست، اما بازم برای خیلیا مناسبه، چون یه کف صاف دارید که میتونید وسایلتونو به جلو هل بدید. خبر خوب اینه که کابینش آنقدر درازه که برای حمل دوچرخه‌تون نیازی نیست که چرخای چرختون رو در بیارید. اگه صندلیا رو برگردونیم سر جاشون، چندتا چمدون این زیر جا میشه. نمیشه تو مدل هیبریدی صندوقو پر کرد، چون به اندازه سایر مدل های اسپورتیج که موتور هیبریدی ندارن جا نداره. پس کل چیزی که میشه توش گذاشت دوتا چمدون بزرگ و دو تا کیف نرم بالای اوناست. تو مدلای معمولی وسیله بیشتری جا میشه، چون کف صندوق یه مقدار پایین تره. پس حواستون به انتخاب موتورتون باشه؛ قدرت بیشتر میخواید یا فضای صندوق بیشتر؟ به شما بستگی داره.. کلی انتخاب وجود داره. 
یه چیزای آزاردهنده‌ای هم در مورد این ماشین وجود داره. اینم پنج تاش:
این ماشین احتمالا بدترین لوله اگزوزهای فیک ساخته شده رو داره. اونا افتضاحن و من میخوام با این چوب گنده امتحانشون کنم؛ راه به جایی نمیبرن. درواقع لوله اگزوزشون این زیره و به اندازه همین چوب حقیقت یاب ما مسخره‌ست. 
به جای اینکه کمربند رو پشت صندلی تعبیه کنن، اونو روی سقف گذاشتن و استفاده ازش کار نسبتا سختیه.                              
درها تا پایین زه ها ادامه پیدا نمیکن، و اگه تو بارون یا زمستون این قسمت گل آلود بشه، ممکنه موقع پیاده شدن پشت شلوارتون باهاش تماس پیدا کنه و کثیف شه.
با اینکه جنس بالای درهای جلو نرم و به‌روزه، تو صندلی های چیپ تر از پلاستیک های چیپ استفاده شده.
این پشت، خیلی هم خوب نیست و این یه کم عجیبه، چون هاچبک ارزون قیمت تر کیا یعنی "سید" از مواد نرمی تو درهای عقبش استفاده کرده.
برف پاک کن پنجره عقبش به نسبت کوچیکه و فقط نصف شیشه عقبو تمیز میکنه.
خوشبختانه این ماشین چیزای خوبیم داره که مواردی که گفتیمو جبران میکنه. اینم از 5 تاشون. 
تکنولوژی موتورِ دو لیتری دیزل-هیبریدی از یک سیستم چهل وهشت ولتی بهره میبره، و وقتی ترمز میکنید یا سرعتتون کم میشه اون انرژی رو احیا میکنه و در باتری ذخیره میکنه تا بتونه برق سیستم های فرعی ماشینو تامین کنه. همچنین میتونه به موتور برقی ماشین هم نیرو بده و شونزده اسب بخار دیگه به ماشین اضافه کنه. پس شتاب بیشتری داره و به کاهش مصرف سوخت هم کمک میکنه.
یک بخش مخصوص زیر کفی صندوق هست که میتونید کاور بار رو داخلش بذارید. کافیه یک طرفشو اینجا فرو کنید و به این شکل جاش بدید. این کاور رو هم بالاش بذارید تا مرتب شه و حالا آماده رفتنه.
تمام مدل های کیا با گارانتی هفت ساله کمپانی عرضه میشن.
تمام اسپورتیج ها سیستم کنترل شیب سرازیری دارن که بطور خودکار ترمزهای ماشینو درگیر میکنه تا سرعتتون رو تو سرازیری کم کنه.
مدلهای "اِفیشنت داینامیک " از سیستم "استارت استاپ" و مبدل "کاتالیزور" استفاده میکنن تا مصرف سوختو بیشتر از پیش کاهش بدن.
بیاین راجع به موتورها صحبت کنیم. یه موتور "یک و شش دهمِ" لیتری بنزینی تنفس طبیعی رو داریم که اصلا زور نداره و سمتش نرید. اگه بنزینی میخواید برید سراغ توربوهاش. "یک و شش دهمِ" لیتری توربوش درکل خوبه. تو دیزل ها هم یه موتور "یک و شش دهمِ" لیتری داره؛ یک نسخه پرقدرت و یک نسخه کم قدرت؛ کم قدرتش کار شما رو راه میندازه. مورد بعدی، یه موتور دو لیتری دیزلیه که روی همین ماشینه، اما خب گرونه. نسخه های متفاوتی ازش با گیربکس اتومات وجود داره؛ هم چهارچرخ محرک داره و هم تمام چرخ محرک.
خیلی خب این بود بررسی تجهیزات و امکانات اسپورتیج. حالا وقتشه بریم به جاده و ببینیم چیکار میکنه.
 اول از همه میخوام ببینم این "کیا اسپورتیج" تو شهر چطوریه. یه سرعت گیر جلومونه. خب باید بگم که حسش میکنید؛ ماشین به اون صورت بالا و پایین نمیشه چون شاسیش بلنده، اما خب وقتی به سرعت گیر میرسید تکون میخوره. بنظرم تعلیق ماشین یه کم سفته و اینو تو آسفالتای داغون بیشتر متوجه میشید؛ دائم زیرتون تکون میخوره و میلرزه. پس برای شهر ماشین ریلکسی نیست.
 ببینیم مانور پذیریش چطوره. میخوایم دور یه میدون کوچیکو بزنیم؛ بد نیست و با در نظر گرفتن جثه بزرگش میدان گردش خوبی داره. خیلی خب بیایم پارکش کنیم. یه چیزی که فهمیدم اینه که تو نسخه هیبریدی وقتی پاتونو رو ترمز میذارید، یهویی عمل میکنه، چون این کار باتری سیستم هیبریدی رو شارژ میکنه؛ پس ترمز نرمی برای مصرف شهری نداره. با این حال گیربکس اتوماتش تو شهر بکارتون میاد. باید آینه بغلمو تنظیم کنم تا لاستیکش به جدول نگیره. کاش بصورت اتومات خودش میرفت پایین..... فرمون ماشین سنگین تر از چیزیه که فکرشو میکنید؛ مانور دادن باهاش سخته. 
پارک محشری نبود اما به هرحال انجامش دادیم. دید پنجره عقبش بد نیست و وجود سنسور های پارک ضروریه. برای مانور اطراف شهر مناسبه. بهترین نیست اما اوکیه. 
برای رانندگی تو جاده خوبه. با ثباته. یه کم صدای نویز از لاستیکا به گوش میرسه اما همینه دیگه. موتور این ماشین دو لیتریِ دیزلیه. چهار چرخ محرکه و گیربکس هشت سرعته اتوماته و از تکنولوژی "مایلد هیبریدی " استفاده میکنه. سرعت من الان تقریبا صد کیلومتر بر ساعته و بیاین ببینیم عکس العملش برای سبقت گرفتن ناگهانی چجوریه. صد وده تا... پامو میذارم رو گاز. عکس العمل گیربکس خوبه. کشش قدرتمندی داره. خب حالا این سیستم مایلد هیبرید" برای مصرف سوخت چی کار میکنه. به گفته کمپانی مصرفش چهل ونه مایل بر گالنه، و چیزی که من میبینیم سی پنجه! همچینم خوب نیست. خب حالا تو جاده پر پیچ و خم چطوره. به هرحال اسم این اسپورتیجه و از پس پیچ ها بخوبی بر میاد، اما حسی که فرمون داره یه کم مصنوعیه. نمیشه گفت اصطحکاک لاستیکای جلو چقدره؛ خوبه که آدم اینو بدونه، تا مطمئن شه که ماشین زیر پاش داره چیکار میکنه.
خب نظر نهایی من درباره "کیا اسپورتیج". بی خیالش شید؟ درنظر بگیریدش؟ آیا باید تو لیست انتخابتون باشه یا فقط باید برید و بخریدش. خب من توصیه میکنم که این ماشینو مد نظر داشته باشید؛ میدونید یه شاسی بلند خونوادگی و کوچیکه، فقط یه سری رقیب داره که شاید اونا ازش بهتر باشن.
 

مشخصات فنی

Kia Sportage - 2019
Kia Sportage
اتوماتیک - شش دنده
2400
جلو - خطی
4
16
181
237
N/A
1,854
1,636
1,631
P225/60HR17
P225/60HR17
N/A
10.0
9.2
218 g/km
ABS
6 - Air Bag-Frontal-Driver | Air Bag-Frontal-Passenger | Air Bag-Side Body-Front | Air Bag-Side Head-Front | Air Bag-Side Head-Rear
چرمی - برقی
دوگانه اتوماتیک
برقی
تاشونده برقی با گرم کن
LED
ABS And Driveline Traction Control Electronic Stability Control (ESC) Outboard Front Lap And Shoulder Safety Belts -inc: Rear Centre 3 Point, Height Adjusters and Pretensioners Rear Child Safety Locks Airbag Occupancy Sensor Curtain 1st And 2nd Row Airbags Dual Stage Driver And Passenger Front Airbags Dual Stage Driver And Passenger Seat-Mounted Side Airbags Back-Up Camera Radio: AM/FM/MP3 -inc: 5' LCD display, SiriusXM satellite radio, Bluetooth hands-free connectivity, AUX and USB input jacks and steering wheel mounted audio controls 1 LCD Monitor In The Front Integrated Roof Antenna Streaming Audio 6 Speakers Radio w/Seek-Scan, Clock and Voice Activation