موتوتل 
امروز "هوندا پاسپورت 2019" رو داریم. برای سال 2019 کاملا جدید شده و با "پاسپورت" قدیمی که در اوایل قرن 21 دیدیم کاملا فرق داره. این ماشین، ترکیبی از قابلیت رانندگی تو جاده‌ست با آفرود. این ماشینو باهم کامل نقد و بررسی میکنیم؛ به خارج، داخل و فضای صندوقش نگاهی میندازیم و نهایتا سواریشو چک میکنیم.
تو تبلیغات، از این "هوندا پاسپورت" بعنوان یک شاسی بلند دو ردیفه‌یِ سایز متوسط و تنومند یاد میشه. درست بین "سی آر وی " و "پایلوت ".
کارو با طراحی خارجی شروع میکنیم. مدل های "پاسپورت" شامل "اسپرت"، "ایی ایکس اِل"، "تورینگ" و "اِلیت" میشن. این ماشین مدلِ "اسپرته" که رنگ مشکی کریستالی داره. چراغ های کوچیکش و مه شکنهاش "اِل ایی دی" هستن. آینه های این ماشین گرم کن ندارن و برخلاف مدل های بالاتر چراغ راهنما روشون نیست. این ماشین از روی مدل "پایلوت" ساخته شده اما یکم کوتاه تر از اونه. "پایلوت" حدود پنج متره، در حالی که این "چهار مترو هشتاد و دو" سانته و "سی آر وی" هم "چهار مترو شصت"سانته. فاصله خالصش از سطح زمین تو مدل دیفرانسیل جلو "نوزده ونیم" سانته و در مدل چهارچرخ محرک تا "بیست و یک" سانت میرسه و این باعث میشه زاویه ابتدا و انتهای ماشین از کف جاده بهتر باشه. در قسمت عقب، چراغ های ترمز "اِل ایی دی" و دو اگزوز رو میبینیم که به این ماشین ظاهر تنومند تری دادن. اگه کنجکاوید که درباره مدل های تاپ تر بدونید، باید بگم که بعضی از تجهیزات خارجیشون آپگرید شده. برای مثال آینه های بغلی که بطور خودکار تا میشن، تیره میشن و تو دنده عقب پایینو نشون میدن. شیشه جلو و پنجره های عقب و جلو عایقن و به سکوت اتاق کمک میکنن. رو سقف ریل داریم و نوربالاها هم "اِل ایی دی" هستن.
هوندا سیستم های کمک راننده رو هم که
شامل "هوندا سنسینگ"، "هشدار تصادف از جلو بهمراه ترمز خودکار"، "هشدار تغییر لاین به همراه تغییر جهت"، "سیستم کمکی حرکت بین خطوط" ، و "کروز کنترل و نوربالاهای خودکار" میشه. برای مدل های "ایی ایکس اِل" و بالاتر، "پایش نقاط کور"، بهمراه "هشدار برخورد از پشت" رو هم گذاشتن. تو دوتا از مدلای تاپش، در جلو و عقب ماشین سنسور هم تعبیه کردن و در آخر برای مدل "اِلیت" برف پاک کن های حساس به بارون گذاشتن.
درِ صندوقِ "پاسپورت" بصورت دستی باز میشه؛ اما تو مدل های "ایی ایکس اِل" و بالاتر درِ صندوق برقیه... یه دستگیره اون بالا هست. باز کردنش راحته، یه جورایی خودش باز میشه. همونطور که میبینید فضای نسبتا خوبی پشت صندلی های ردیف دوم وجود داره. یک صندوق خوب و مسطح. یه کفیِ آپشنال هم داره. ارتفاعش خیلی زیاد نیست؛ متوسطه؛ گذاشتن وسیله توش سخت نیست. در هر سمت یه قلاب کوچیک داره که میتونید سرشو بیارید بالا و یک قلاب دیگه هم بالاترش تعبیه شده. یه چیز خوبی که داره اینه، نگاش کنید، یه دکمه میزنید و صندلیا به این شکل میخوابن. همونطور که میبینید کاملا صافن؛ بدون دخالت دست، هیچ زحمتی نداشت. واقعا صندوق مسطحیه و اگه میخواید مسافرت یا کمپ برید یه صندوق مسطح و خوب داره و به اندازه کافی برای پاهاتون جا هست و حتی میشه این پشت بخوابید. راحت دراز بکشید. میتونید صندلی جلو رو جلوتر ببرید تا فضا بیشتر شه. هر سمتش یه محفظه کوچولو داره. درست مثل اینی که اینجاست. اما چیزی که دوست دارم اینه: یه محفظه ذخیره سازی بزرگ که میتونید توش کیف یا وسایل کثیف و گلیتونو توش بذارید. از مواد محکمی ساخته شده و یه فضای دیگه هم اینجاست. لاستیک زاپاسو دارید و یه قیف بنزین هم براتون گذاشتن. چینش این ماشین تا حد زیادی به "آکورا آر دی ایکس " شبیهه. در مجموع کلی فضا این پشت هست و قطعا با وجود همچین فضایی یه ماشین بسیار کارآمده.
تمام پاسپورت ها ریموت هوشمندی به این شکل دارن که استارت دکمه ای هم داره. بذارید بهتون بگم چطور کار میکنه. هوندا یه دکمه اینجا داره که فشارش میدید در قفل میشه و بعد دستتونو میذارید پشت دستگیره تا باز شه؛ بهمین سادگی. یه ویژگی هست که تو این نداریم، اما تو مدل های بالا هست و اونم " قفل شدن خودکاره" که به محض اینکه از ماشین دور میشید فعال میشه.
حالا سوار "هوندا پاسپورت 2019" میشیم. مدل پایه‌یِ اسپرت ما این روکش های پارچه ای رو برای صندلیاش داره؛ تقریبا راحتن و فقط یکم سفتن. وقتی صاف میشینم فضای کافی بالای سرم هست. لبه های صندلی پهلوهامو گرفتن و من خیلی راحت توشون جا شدم. بصورت دستی تنظیم میشن. میتونید صندلیو عقب - جلو کنید، یا ارتفاعشو تغییر بدید و شیب پشتش رو تنظیم کنید. اما پشتی کمرش تنظیم نمیشه که تو ماشینی با این قیمت یه کم عجیبه.
برخلاف اینکه پشتی کمر نداره، بنظرم فرم خوبی داره و ساختار کلیش خیلی خوبه. خوشبختانه جنسش هم از مواد با دوام و با کیفیته. اگه این براتون کافی نیست میتونید یه پله بالا بیاید و صندلی های چرمی با تنظیم ده حالته برقی رو داشته باشید که پشتی کمر و گرم کن-سرد کن هم دارن. تو این مدل اسپرت خبری از اونا نیست.
همینطور میتونید تنظیمات مموری داشته باشید. فرمون رو بصورت دستی میتونید عقب- جلو یا بالا-پایین ببرید. بازه حرکتیشم مناسبه. مشکلی باهاش ندارم. صندلی شاگرد هم در چهار جهت تنظیم میشه.
یه نگاه هم به داخل ماشین بندازیم. این یه مدل پایه‌ست و یه مدل تاپ ترشو برای نقد و بررسی کاملتر در نظر میگیرم.
فقط میخوام مختصرا به تمام امکانات پایه‌اَش اشاره کنم. این بالا جنس نرمی داره و اگه خواستید میتونید ساعدتون رو استراحت بدید. کنار بازوتون هم جنسش نرمه؛ وهمینطور جای دستتتون. چینش خوبی داره، راضی کننده است. بطری من تو این جالیوانی کوچیک جا شده و یه محفظه دیگه هم این پایین تعبیه شده. خوب و محکمه. هوندا معمولا همینطوره. کنترل های آینه ها رو داریم. دکمه صرفه‌جویی رو داریم. دکمه هشدار تصادف در صورت تغییر مسیر، هشدار تغییر لاین و دکمه کنترل کشش رو هم میبینیم. بخشی از تنظیمات ایمنی اینجان. دکمه استارت تو تمام مدل ها هست. پارو میذاریم رو ترمز....
دقت کنید میبینید که این بالا ، و این قسمت های اطراف سیستم اطلاعاتی هم جنس نرمی دارن. این طراحی نیست که تو اکثر مدلا وجود داشته باشه. در مورد نمایشگرش بازم براتون میگم. جنس فرمون از "پلی اورتانه " و پوشش چرمی نداره. یک جفت پدال هم پشت فرمون تعبیه کردن، خیلی کوچکن و جنسشون هم پلاستیکه. روکش چرمی برای فرمون رو تو مدل های بالاتر داره. دکمه های معمولِ هوندا رو اینجا میبینید. میتونید رادیو، بلوتوث، کروز کنترل، نمایشگر پشت آمپر و چیزای دیگه رو کنترل کنید.
یه چیز خوب اینه که حتی تو مدل های پایه هم یک نمایشگر دیجیتالی بزرگ داریم. تو مدلای دیگه هوندا هم میتونید ببینیدش و اطلاعات مختلف رو ببینید و بعد تصمیم بگیرید کدومو روی صفحه داشته باشید. میتونیم کامپیوتر سفر رو ببینیم. کامپیوتر سفرِ "اِی" و "بی". به مصرف سوختش توجه نکنید؛ عمده زمانی که این ماشین روشن بوده، درجا کار کرده؛ کم باهاش رانندگی کردم، شاید دقیق نباشه. سیستم مبدل گشتاور تمام چرخ محرک رو هم میبینید.
حالا یه کم راجع به نیرو محرکه اش صحبت کنیم. میتونه تا هفتاد درصد قدرتو به چرخای عقب منتقل کنه؛ خیلی خوبه. شما سیستم کشش برای مسیر های عادی، برفی، گل و لای و ماسه رو دارید. این بخشی از سیستم مدیریت گشتاور متغیرِ هوشمنده که فقط تو مدل "تمام چرخ محرک" وجود داره. علاوه بر اینا ما "مِینْتِنَنْس " رو داریم. اگه برید سمت مدل های بالاتر چیزای بیشتری رو خواهید دید. مثلا قطب نما و ازینجور چیزا.
این کاریه که هوندا داره تو مدلای دیگه‌اَش هم انجام میده؛ اونا نمایشگر لمسی معمولشون رو برای نسخه های پایه نمیذارن. نمیدونم که شما با یه نمایشگر ساده و غیر لمسی پنچ اینچی حال میکنید یا اینکه دلتون میخواد تو مدل پایه هم نمایشگر لمسی داشته باشید. کار با این سیستم راحته، دکمه های فیزیکی برای رادیو و موسیقی دارید. خبری از "اپل کارپلی" یا "اتو اندروید" نیست، اما بلوتوث، پورت "اِی یو ایکس"، سیستم صوتی 215 وات با هفت بلند گو و یک ساب ووفر دارید. اگه بزنیم دنده عقب، سه حالت مختلف برای دوربینمون داریم؛ اینو داریم که عریض تره و اینو بزنید تا یه نمایش تقریبا مستقیم داشته باشید؛ یه حالتم هست که از بالا نشون میده و شاید مواقعی که دارید یدک میکشید به کارتون بیاد. اگه تو حالت زاویه عریض بودید، حواستون باشه چون اجسام ازون چیزی که میبینید نزدیک ترن.
این پایین تهویه مطبوع سه منطقه ای رو داریم؛ دو تا برای سرنشینان جلو و یکی هم برا عقبیا. همه چی مرتب و خوبه، و راحت میتونید ازین سوئیچ ها استفاده کنید. محکمه. یه چیزی که جاش خالیه سرد کن یا گرم کن برای صندلیاست. اما این قسمت یه جا تعبیه شده. پایینش هم یه فضای مسطح لاستیکی هست.
مدل ما شارژر وایرلس نداره. کنارش خروجی برق 12 ولت و یک پورت "یو اس بی" معمولی گذاشتن.
این سیستم تعویض دنده‌یِ دکمه ایِ هونداست، و یکم طول میکشه بهش عادت کنید. بکشید عقب تا بیاد رو دنده عقب، این از "اِن" N. یه مقدار طراحیش متفاوته، یکم زمان میخواد تا بهش عادت کنید و جای این دکمه ها رو بشناسید. این پایین دکمه حالت اتومات یا دستی رو داریم.
بطری من خیلی راحت اینجا جا میشه. من از کنسول وسط و محفظه های هوندا خوشم میاد. یه فضای بزرگ اینجا دارید، میتونید اینو عقب بکشید و یکم دیگه فضا زیرش هست. واقعا تاریکه، این بهتره. یه خروجی برق 12 ولتی، پورت "اِی یو ایکس" و یک پورت "یو اس بی" فَست شارژ که خیلی خوبه. این یک فضای بسیار بزرگ و بازه و کاور کشویی هم داره. خیلی بدرد بخوره. شاید بعضیا خوششون بیاد، بعضیا هم خوششون نیاد که هوندا این جا دستی های تاشو رو داره. اگه ساعدتون پهن تر باشه قسمتیش بیرون می افته. شاید این آپشن نباشه اما من خوشم میاد ازش. فقط اینکه دیگه نمیتونید دستتونو وسط بذارید. هم راننده و هم سرنشین جا دستیِ منحصر خودشونو دارن. نمیشه بهش زاویه داد اما حدس میزنم اگه مدل صندلی چرمیشو بگیرید، این ویژگی رو هم داره. داشبوردش رو میشه قفل کرد و سایزش هم متوسطه... مدل ما آینه فتوکرامیک و کنترل های گاراژ نداره. حتی سانروف هم نداره. جا عینکی و آینه مکالمه داره و میتونید با سرنشینای عقب صحبت کنید یا بچه هاتونو ببینید. آفتاب گیرش آینه داره اما چراغ نداره. باید از چراغ های وسط استفاده کنید. آفتاب گیر یه قسمت کشویی داخلش داره که میتونید بیاریدش بیرون. در مورد دیدِ "پاسپورت"، بذارین بچرخم...
پنجره های عقبش سایز مناسبی دارن. وقتی پشتو نگاه میکنید.. میبینید که نمیشه گفت دیدش عالیه؛ اما اونقدرام بد نیست. میتونید صندلیای عقبو تا کنید تا بهتر ببینید.
یه چیزایی رو میتونید آپگرید کنید؛ برای مثال چراغ های نقشه خوان "اِل ایی دی" برای هر دو ردیف، کنترل های "گاراژ هوم لینک"، آینه عقب فتوکرامیک خودکار، فرمون چرمی به همراه گرم کن، نورپردازی داخلی، سه پورت فست شارژ ، نمایشگر لمسی 8 اینچی با "اپل کارپلی" و "اتو اندروید" و همچنین یک سیستم صوتی 10 بلندگو که شارژر وایرلس هم داره.
خب اومدم ردیف عقب. جنس بالای درها پلاستیک سفته، ولی قسمت جا دستی همچنان نرم و لطیفه. یک جفت جالیوانی داره، یه فضایی این پایینه و یه کشوی کوچیک هم کنارشه. بالای پانل یه برش رو میبینید، چون تو مدل های بالاترش پرده هست که میاد بالا و به دو طرف شیشه وصل میشه.
میتونم بگم اینجا همه چی خوبه، قد من "صد و هفتاد و پنجه" و پاهام کاملا راحتن. این صندلیا میتونن عقب جلو برن. وقتی میخواید فضای پشت بیشتر باشه، حتی اگه تا آخر جلو ببریدش، بازم جای کافی دارین.
در پشت کنسول وسط دریچه های کولر استانداردو داریم که یک فضای کوچیک زیرش هست. مدل های بالاتر دو تا پورت فست شارژ "یو اس بی" دارن و ما اونارو اینجا نداریم. یه چیز قابل توجه دیگه اینه که در کف اتاق هیچ برآمدگی وجود نداره و کامل مسطحه و جا برای پای افراد هست. افراد میتونن راحت اینجا بشینن. یک جا دستی تا شو هم برای سرنشینای عقب داریم، دو تا جالیوانی داره که دهنه تنگی دارن، بنظرم بطری ها و قوطی ها بزور داخلش جا میشن.
من کاملا صاف نشستم و همونطور که میبینید بالای سرم به حد کافی جا هست. خبری از سانروف نیست، مطمئن نیستم اگه سانروف داشت فضای سرو محدود میکرد یا نه. اما من فضای زیادی دارم و این صندلیا تا حدی زاویه میگیرن و این خودش کمک میکنه.
زیر کاپوت "پاسپورت"، همون موتوریه که تو "پایلوت" و "ریجلاین " هست. یه موتور "سه ونیم" لیتری تنفس طبیعیِ "وی سیکس" که پاشش مستقیم داره. قدرتش 280 اسبه و گشتاورش هم 356 نیوتون متره و از طریق یه جعبه دنده 9 سرعته اتومات منتقل میشه و تنها همین یک آپشن هم وجود داره.
مصرف سوخت پاسپورت یه‌کم بیشتر از "پایلوته" و البته قابلیت آفرودش هم بیشتره. پس میشه گفت یه تعادلی این وسط برقراره. مصرف سوخت مدلای دیفرانسیل جلو تو شهر تقریبا بیست، تو جاده بیست و پنج و به صورت ترکیبی بیست و دو مایل بر گالنه. مدل "تمام چرخ محرکش"، این اعداد رو یکی پایین تر میاره. ظرفیت باکش هم 74 لیتره.
مدلای تمام چرخ محرکی مثل ماشین ما سیستم مدیریت گشتاور متغیرِ هوشمند دارن و میتونن تا 70 درصدِ قدرتو به چرخای عقب منتقل کنن، و 100 درصد قدرتو به یه چرخ. اگه دنبال ماجراجویی هستید، باید بگم که مثل پایلوت میتونید تا "دو هزارو دویست وهفتاد" کیلوگرمو با این ماشین یدک بکشید.
ممنون که تا این لحظه با ما موندین. این اولین باره که دارم با "پاسپورت" رانندگی میکنم؛ قبل تر با یه "پایلوت" که گیربکس 9 سرعته داشت رانندگی کرده بودم. اولین چیزی که میتونم درباره ش بگم راحتیِ سواریشه. خیلی روونه؛ بایدم روون باشه. این یه ماشینه که هم آنروده و شما انتظار دارید راحت باشه و هم قابلیت اینو داره که گهگداری آفرود بره.
گاز خور ماشین خوبه. این یه موتور تنفس طبیعیه، توربو نیست بنابراین انتظار یه "بوست" بزرگو ازش نمیشه داشت. درباره ترمزش، این ماشینِ نمایندگیه پس من نمیتونم باهاش یه ترمز محکم بزنم.
اما بنظرم ترمزاش خوبه. درست شبیه هونداست. محکمه. سواریش راحته. فرمونش تقریبا سبکه و در کل ماشین خوبی برا وقت گذرونیه.
فرمون پذیریش بدک نیست، درست جایی که میخواید میره. به اندازه کافی سبکه و مطمئنم پارک کردن باهاش راحته. بنظرم گاز خور خوبیم داره و سیستم انتقالش عکس العمل مناسبی داره. روراست بگم ای کاش جعبه دنده 10 سرعته هوندا رو داشت؛ اون خیلی روونتره؛ این صرفا از پایلوت آورده شده و نه سرعته ست.
حالا میخوایم یه کم شتاب بگیریم.....تند میره. این "تمام چرخ محرکه" و کششش مناسبه. مشخصه که هرزگردی لاستیک نداریم و اکثر مردم با پاسپورتشون این شکلی رانندگی میکنن. قدرت خوبی داره.
جالبه که قابلیت غیرفعال کردن نویز رو داره، درست مثل "سی آر وی". تو مدلای بالاترش هر چهار تا پنجره شیشه آکوستیک دارن. "هوندا سنسینگ" داره برام کار میکنه و سیستم تغییر لاینم فعاله. اونجا داره بهم نشون میده و یه جواریی بهم کمک میکنه و الانم داره میگه فرمون بدم. با تجربه کمی که"هوندا سنسینگ" دارم، میتونم بگم که خیلی تاثیر گذاره.
اگه این ماشین بیشتر دستم بود، تست های صدا رو هم ازش میگرفتم تا ببینیم صداهای اتاق چقدره. میتونم بگم که تو این جاده هموار و روز پرباد، خیلی بی سروصداست. از این موضوع خوشحالم.
به اندازه پایلوت حس بزرگ بودن نداره، چون بزرگ نیست و وقتی بشینید پشت فرمون متوجه این موضوع میشید.
راحتی سواریش در کل خوبه. خیلی روونه، همه چاله چوله ها رو به خوبی رد میکنه. یه پیچ ملایم اینجا داریم، تکونهای بدنه به اون صورت حس نمیشه؛ البته پیچ شدیدی نبود. یکم محکم تر ترمز کنم.. خوب عمل میکنه، نه بیش از حد حساسه نه خیلی نرمه و درکل بد نیست. عملکرد گیربکسش حین شتاب گیری خیلی خوبه.
یه دوربرگردون داریم، خیلی خیلی خوب میپیچه، فرمونش خیلی راحت میپیچه. اگه اهل رفتن به مراکز خرید هستید، پارک کردنِ این اصلا مشکل نیست، چون طول زیادی نداره؛ "چهارصد وهشتاد ودو" سانته و خیلیم فرزه. میخوام بذارمش رو "اِس" S، و دستی دنده بدم. این شیفتر های پشت فرمونو امتحان کنیم و ببینیم چجوری کار میکنن.
باب میلم نبود. از این پدل ها استفاده نکنید. از پدل شیفتر ها استفاده نکنید، من سریع عوض میکردم اما این لِفتش میداد.. خب میدونید برای این کار طراحی نشدن. حالت "اِس"، اسپرته و دور موتورو یمقدار بالا نگه میداره. خیلی خوب میپیچه؛ مشخصه که ماشین مسابقه نیست اما گشتاورش در زمان پیچیدن خیلی خوبه.
برمیگردم تو دنده "دی" D که اکثرتون همیشه باهاش رانندگی میکنید. تو یه زمان کوتاه مثل این سخته بگم که حس خوبی نسبت به ماشین دارم، اما همونطور که گفتم اولین چیزی که میتونم راجع بهش بگم اینه که سواریش نرمه و ماشین راحتیه و ساکت بنظر میاد.
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.