موتوتل 
برای بررسی ماشین عرضه نشده‌ی الکتریکی‌ای به اسم لوسید اِیر( LUCID AIR) و تیمش یه روز وقت گذاشتم تا از زیروبمِ این ماشین و ماشینهای الکتریکیِ آینده سردربیارم. چیزهای زیادی یاد گرفتم. ما از قبل تسلا و ساخته‌ها و طرز کارشون رو میشناختیم. لوسید ایر قراره که از جهاتی شبیه اونا باشه اما با کمی چاشنی بیشتر. بیرونش کاملا آشناست. تو همه‌ی ماکتهای کوچیک و مدلهای مطابق با اندازه‌ی واقعی، قیافه‌ی خاصش رو داره. میبینین. هاچ بک نیست. بیشتر شبیه یه سِدان بزرگه تا یه کراس اُوِر. و تلاش زیادی شده تا کمی مدرنتر به نظر بیاد. خیلی نه اما کمی کشیده‌تر، آینه‌های بغل هم کمی کشیده و کوچیکتر هستن. چرخهای نازکش یه جورایی من رو یاد بی ام دبلیوی i8 میندازه. دسته‌های در، داخل کار شده که با فشار باز میشن. همه جاش چراغ‌های اضافی داره، حتی نور جلو و عقبِ خطی. یکی از چشمگیرترین ویژگی‌هاش اون نوربالا؛ "تکنولوژیِ پیشگام اونه"
با مدل اولیه، رانندگی نکردم که ناراحتم کرد. میتونم به شانس رانندگی با ورژن نهاییش امیدوار باشم.
اما ظاهر بیرونی‌ش باعث علاقه‌مند شدن افراد به لوسید ایر نمیشه، درواقع جذابیت طراحی داخلیش این کارو میکنه. یکی از بزرگترین انتقادهای وارد شده به تسلا؛ اینه که داخلش به قدر کافی لوکس نیست. منظورم اینه که من مشکلی ندارم؛ اما افرادی که بی ام دبلیو و مرسدس و پورش داشتن، طراحی داخلی تسلا ناامیدشون کرده و به نظرشون با این قیمت، یکی از بزرگترین نقص‌هاش همین بوده.
لوسید ایر کاملا اون حس لاکچری رو داره. مواد به کار رفته، نمایشگرها، دید و حس مطلوب، همگی به تجربه‌ی فضای یه ماشین تخیلی؛ مخصوصا صندلی عقبش، منجر میشه. اول از همه، داخلش از نظر راننده؛ روی همه چیز کنترل دارین. به محض نشستن روی صندلی راننده، سه نمایشگر احاطه‌تون میکنه؛ یه نمایشگر لمسی از سمت چپ که کنترل یه سری وسایل رو انجام میده. نمایشگر پشت فرمون با مهم‌ترین اطلاعات مثل سرعت و شارژ باتری و احتمالا زیباترین نمایشگر شارژی که تا حالا دیدم و بعد نمایشگر لمسی سمت راست رو دارین که سیستم‌های هوشمندی مثل راهنمای ماهواره‌ای و مخاطبانتون و چیزای دیگه.
انگار وسیله‌ای تکنولوژیک از آینده، این همه پیکسل رو براتون نمایش میده اما با سروشکلی هوشمندانه، فیچرهایی مکمل و علاوه بر همه‌ی اونا یه کنسول مرکزیِ لمسی دیگه که نشانگر اطلاعات مسیر و اپلیکیشن‌های دیگه و همه موارد این چنینیه. اما کمی پایینه. با فشار یه دکمه پنهان میشه و فضای میانی رو باز میکنه.
به نظر میاد که بین کنترلهای فیزیکی و کنترلهای نمایشگر لمسی؛ تو کارهای روزانه صندلی جلو، تعادل خوبی برقراره. و مورد بعدی که به عنوان راننده از جلوی ماشین توجهم رو جلب کرد؛ شیشه‌ی جلو ست. خیلی عالیه! من رو یاد چیزی میندازه که تسلا با مدل x انجام داده بود. شیشه در واقع از کاپوت تا پشت سر شما کشیده میشه. یه شیشه‌ی یکپارچه که ازش نور تو میاد و میتونین همه چیز رو ببینین. اسم لوسید ایر از همین گرفته شده. این اسم؛ تداعی‌گر تجربه‌ای رها و آزاده که میشه همه‌ی اطراف رو دید و تضمین میکنم که چند سال بعد، حتی نشستن تو این ماشینِ خودران، نگاه کردن به بیرون هم حسابی لذتبخش بشه. اما تفاوتهایی که با مدل x داره. اول، اون ستون تی شکل که پایین اومده. میبینین یه نوار اِل ای دی داره که نور داخلی و آینه‌ی دیدِ عقب و سایه‌بانه. و با کلید سایه‌بان الکتروکرومی سقف شفاف کاملا کدر میشه.
متاسفانه این حالت در حال تولیده و کار کردش رو به من نشون ندادن. اما به نظر میاد که میتونه خیلی خوب باشه و همین طور خیلی گرون. اگه شیشه ترک بخوره! به هر حال داشتنش خیلی عالیه. و تو حالت شفافش؛ وقتی از شهر رد میشین ابرها، آسمان خراشها، اسمان شب و ستاره ها رو میشه دید. کاملا واضحه. نشستن روی صندلی جلوی این ماشین خیلی جذابه. حالا میریم سراغ صندلی عقب. و اون واقعا عالیه. صندلی عقب لوسید ایر شبیه صندلی تک نفره‌ی جِته. جای پا و سر خیلی زیادی داره که اون شیشه‌ی بالای سر از پرت شدنتون جلوگیری میکنه. مواد درجه یک و جای دست و دریچه‌ها هم اونجا هستن. حتی کنسول کوچیک خودتون رو این وسط دارین که دمای هوا و زاویه صندلی رو تنظیم میکنه. و بالای اون پشتی صندلی متوسط شماست که عقب میره. قطعا نمیخواین حالت خبردار بشینین و میخواین اون عقب روی صندلی راحت باشین. این صندلیها کاملا عقب میرن، مثل دراز کشیدن توی هواپیما. تو این حالت میشه از شیشه به بالا نگاه کرد. میشه اون عقب تو مسیرهای طولانی مثل یه مسافر دراز کشید و به آسمون نگاه کرد. این واقعا عین آینده ست. به خاطر نداشتن باک و صندوق زیادی کوچیکشه که صندلیها تا این حد عقب میرن. اما لوسید یه صندوق عقب معمولی داره که حالت تجملیش کمتره، اما فضای زیادی رو به عقب میده. تبادل عادلانه‌ایه. شاید بیشتر تو امریکا فروش بره. البته یه صندوق جادار جلو هم داره که واقعا خیلی بزرگتر از مال تسلا ست. تجهیزات عالی لوسید ایر به عنوان یه ایده و محصول ادامه داره. و اینکه لوسید موتورز تاسیس شده و در تلاشه تا تولیدی مثل این داشته باشه که واقعا برای من هیجان انگیزه.
تولید بشه یا نه، به شفاف شدن توقعات مردم از ماشینهای آینده کمک میکنه. اینکه فقط نباید یه ماشین، رانندگی خوبی داشته باشه. یه ماشین خوش سفر و یه ماشین خودران خوب و موارد دیگه باشه. پس این یه ماشین بی‌صدا، بزرگ، جادار، باز، آزاد، به روز و اما 1000 اسب بخاری که عملکرد شگفت‌انگیزی چون ماشینهای الکتریکی اینجوری هستن. خوبه.
شما چی فکر میکنین، این آینده‌ی لوکس بودنه؟ میدونم که مخالفش نیستین. من مطمئنا امیدوارم شرکتهایی این چنینی موفق بشن تا با ایجاد رقابت، هرچیزی که داشتیم رو بهتر و بهتر کننم.
موتوتل 
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.