موتوتل 
هوندا CR-V. یه ماشین خیلی سبک و راحته. درواقع، راحت برای همه، مخصوصا برای سرنشینای عقب.
اول از همه، این درهای عقب، تقریبا 90 درجه باز میشن که سوار شدن رو فوق‌العاده راحت میکنه و ارتفاع کف ماشین از زمین جوریه که باعث میشه درجا بتونید رو صندلی بشینید. خب همونطور که میپرم روی صندلی، میبینین فضای جلوی پای زیادی داره و میتونم حسابی پاهامو حرکت بدم. فضای سر زیادی هم پشت ماشین هستش، حتی برای ادم‌های قد بلندتر، سانروف شیشه‌ای پاناروما رو داره که حتی یه ذره هم از فضای سر کم نکرده. در کل پشتِ ماشین خیلی راحته، پنجره‌های بزرگی داره که بچه ها خوششون میاد. همینطور از دید مناسب شیشه‌ی جلو هم لذت می‌برند. یه ویژگی جالبِ دیگه‌اش اینه که کف ماشین کاملا صافه و در حالیکه صندلی وسطش یه مقدار ارتفاعش بیشتره، بازم نسبتا راحته، چون اطرافش خیلی فضا داره و این یکی از بهترین ماشینا تو کلاس خودش برای حمل کردن 3 سرنشین حتی سرنشین‌های بزرگسال هستش. چیزای مختلفی برای زیادتر کردن کاراییش وجود داره. مثلا اینجا یه سری جای لیوان تو کنسول وسطش دارید و همچنین فضای درها که میتونن یک بطری 1.5 لیتری رو تو خودشون جا بِدن. خب من بطری رو با خودم میبرم تا فضاهای موجود در جلو رو هم بررسی کنیم. اما قبل از اینکه برم باید اینو بگم که کیفیت مواد در پشتِ ماشین به خوبیِ جلوشه که این یه چیز غیر معمول توی ماشین‌های کلاسیکه اما این مواردشون رو تو قیمت CRV لحاظ کردند. این هوندا CRV نسبت به رقباش یکم گرون‌تره. از 23 هزار پوند شروع میشه،
خب فضای جلو ماشین هم خیلی خوبه. بطری توی در هم جا شد و بازم یک فضای دیگه هست، همینطور زیرِ کنسول. داشبورد خیلی بزرگ نیست، اما بازم خوبه. یه چیز این ماشین که به شخصه ازش خوشم میاد طراحی داخلیشه که خیلی جذابه.
این ماشین ویژه‌ای که ما اینجا داریم تقریبا بهترین مدل از AX و دارای سیستم تمام چرخ متحرک هستش و قیمتشم 35 هزار پونده که واقعا گرونه. اگه مدل SXش رو بگیرین، یکم پول پس انداز کردین به خاطر تجهیزاتی؛ مثل دوربین عقب، تهویه مطبوع اتومات، که بهشون نیاز پیدا میکنین. میتونین سیستم اطلاعات-سرگرمی Honda Connect و سیستم نَویگیت رو هم آپدیت کنین. اگه بخوام رک و پوست‌کنده راجع به سیستمش حرف بزنم، اندرویده اما کار کردن باهاش اصلا به راحتی گوشی نیست. درواقع میتونم بگم یکی از گیج کننده‌ترین سیستم‌های موجود در بازاره.
خب قطعا شما این ماشین رو به خاطر سیستم اطلاعات-سرگرمیش نمیخرید، بلکه برای کاراییش میخرید. و من نمیتونم ایرادی بگیرم، بخاطر اینکه این هوندا CRV یکی از بزرگترین صندوق عقب‌های ماشین‌های کلاسیک رو داره.
من این کاور رو کنار میزنم تا بتونین ببینین توش چه خبره. منظورم اینه که به اون فضا نگاه کنید. خیلی حجم داره. تنها بدیش لبه‌ی بار بسیار کوچیکشه. چندتا توری دارید که خیلی به درد بخورن و نقاط اتصال، سوکت 12 ولتی، مقداری فضای بیشتر و لاستیک زاپاس که این فضا رو پر کرده. من از این ویژگیشم خوشم میاد که میتونید این قفسه بار رو تو صندوق ذخیره کنین و براش جایی تعبیه شده که این ور اونور غلت نخوره. اما بهترین چیزش اینه. به این دسته که صندلی‌ها رو میخوابونه نگاه کنین، کاملا اتوماتیکه. اگه بخواید از در پشتی هم میتونین اینکار رو انجام بدین. بعد شما یک فضای بسیار زیاد دارین. به سایز این ماشین نگاه کنین، خیلی بزرگه.
به هرحال CRV، خودروی بسیار کارامدیه، اما رانندگی باهاش چطوره؟ خب اولین چیزی که فهمیدم این بود که یه کمی تو پیچ میچ‌ها کُنده، انگار که فرمون به چرخای جلو وصله و این باعث میشه که توی شهر نتونین عملکرد خوبی داشته باشین. سیستم تعلیق کاملا نرم عمل میکنه به این معنی که روی سرعت گیرها بخصوص چاله چوله‌ها چیزی متوجه نمیشین. خب این مورد برای رانندگی تو شهر خیلی خوبه. یه چیز دیگه راجع بهش، اینه که حتی تو سرعت بالا هم کاملا بی سر و صداست، صندلی ها عالین و تنها چیزی که میشنوید صدای بادیه که به آینه‌های جانبی بزرگش برخورد میکنه. در مورد این ماشین بهتون پیشنهاد میکنم که موتور بنزینی‌اش رو بیخیال شین، بخاطر اینکه وقتی گاز میدید داخلش یکم سر و صدا میاد. نسخه دیزلیِ کم‌قدرتِ این ماشین رو نگیرین چون فقط 120 اسب بخار قدرت تولید میکنه که برای بدنه‌ی به این بزرگی، یه مقدارِ خیلی کمیه. ماشین ما، ورژن 160 اسب بخاریه و نیروی کافی رو داره. موتورش نسبتا خوبه. این موتور با جعبه دنده‌ی آپشنال 9 سرعته اتوماتیک هماهنگی خوبی داره. استفاده از این جعبه دنده لذت بخشه: تعویض دنده سریع انجام میشه، نرم و رَوونه. اوه نگاه کنید دنده‌ی پدالی هم پشت فرمون داره که میتونید باهاش دنده عوض کنید، که قطعا هیچوقت استفاده نمیکنین!
خب با ترکیب این موتور و این جعبه دنده، هوندا CRV ادعا میکنه، مصرف سوخت این ماشین 55 مایل در ازای یک گالن هست و کامپیوتر ماشین میگه که... خیله خب خوبه.
5 چیز ناخوشایند در مورد CRV وجود داره:
در حالیکه جعبه دنده‌ای که با موتور دیزلی کار میکنه، عملکرد خوبی داره، اما باید بگیم برای ورژن بنزینی‌اش چندان خوب نیست.
دسته‌ی دنده‌ی جفتشون یکم عجیب غریبه.
اگه از رینگ‌های خیلی بزرگ خوشتون میاد باید بگیم که راحتیِ رانندگی رو تا حدی کاهش میدن.
دکمه‌ای که کروز کنترل رو فعال میکنه اسمش main هست، البته که هست.
با اینکه امنیت CRV در حالت کلی خیلی خوبه، اما فقط در آخرین ورژن این ماشین سیستم ترمز خودکار اضطراری وجود داره.
ولی چون CR-V کلی ویژگی خوب داره، مطمئنا به خاطر این چیزها نمیذارینش کنار. کلی سوکت شارژ و اتصال برای گوشی‌هاتون داره. حتی اگه درِ کنسول رو هم ببندین کابل شارژر قطع نمیشه.
من از مدل باز شدن سانروف این ماشین که مثل پرده‌های سینماست، خیلی خوشم میاد.
اگه تونستین از سیستم اطلاعات-سرگرمی این ماشین سر در بیارین، میتونین اپلیکیشن های مختلفی از Honda App Center دانلود کنین.
جداکننده‌ی جا لیوانی، جا رو برای چیزای که میخواین قرار بدین باز میکنه.
اگه از رانندگی تو سرازیری میترسین، میتونین دکمه‌ی کنترل شیب ماشین رو فعال کنین.
خب در کل چیزی که من از هوندا CR-V تو ذهنم مونده از این قراره، یه سیستم اطلاعات-سرگرمی داره که کار کردن باهاش یکم مسخره است، و موتورهای ارائه شده برای این ماشین بالایی ندارن. اما درکل، ماشین واقعا راحتیه و خیلی هم کارامده.
موتوتل 
تا کنون هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.
اولین نفری باشید که در مورد این موضوع نظر می دهد.